Για τα μεγάλα παιδιά

Έρχεται 1-12 Φεβρουαρίου στο θεατρο Παλλάς ο «καλύτερος κλόουν του κόσμου», Ρώσος Σλάβα Πολούνιν. Εισιτήρια από 30 έως 70 ευρώ. Περισσότερα θα βρείτε στο Ριζοσπάστη και στο Αθηνόραμα.

Τα κορίτσια της βροχής

Το τρίτο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου για τις γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας. Προηγήθηκαν τα “Πουλιά στο βάλτο” (2008) για την κατοχή και “Η ζωή στους βράχους” (2009) που αναφεροταν στη ζωη των γυναικων του ΔΣΕ στον αγωνα κ την εξορια.

Tο τραγούδι της Παρασκευής: «Metalúrgico»

Κάθε Παρασκεύη προτείνουμε ένα τραγούδι για ακρόαση, από τη διεθνή αλλά και την ελληνική μουσική σκηνή, με πολιτικοποιημένο ριζοσπαστικό στίχο. Αυτή τη Παρασκευή το τραγούδι όπως και το κείμενο μας το στέλνει ο φίλος sentic από την Ουρουγουάη, με αφορμή τον αλύγιστο αγώνα των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που έχουν ξεπεράσει του 2 μήνες απεργία.

Metalúrgico

Η Κύπρος, η Μακεδονία και οι κίνδυνοι του υπερεθνικισμού

άρθρο του Αντώνη Κακαρά για το Γκράνμα

Ο πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τον υπερεθνικισμό. Έχει αποδειχτεί στην πράξη πως όσοι από τους συνεργάτες των Γερμανών, από τους κουκουλοφόρους, από τους μαυραγορίτες κλπ παραπέμφθηκαν στα αρμόδια δικαστήρια δωσίλογων, αθωώθηκαν (πλην ελαχίστων) με το καινοφανές επιχείρημα πως ό,τι έκαναν το έκαναν για να προετοιμάσουν τον τόπο να αντισταθεί κατά του κομμουνιστικού κινδύνου!! Δηλαδή οι άνθρωποι (κατά τις αποφάσεις των δικαστηρίων) συνεργάστηκαν με τις αρχές κατοχής και τις υπηρέτησαν προδίδοντας την πατρίδα και συμμετέχοντας στο μακελειό του λαού μας από πατριωτισμό! Κάτι ανάλογο αλλά χειρότερο έκαναν οι διάδοχοί τους νεοδωσίλογοι στην Κύπρο το 1974 με το πραξικόπημα, παρέχοντας την ευκαιρία στους Τούρκους να εισβάλλουν. Και τούτο ανεξάρτητα από όποιες ευθύνες έχουν και «άλλοι» από τον πολιτικό κόσμο για τη συνέχεια της συμφοράς. Δικαστήρια δεν λειτούργησαν ποτέ γι’ αυτά, δυστυχώς!

Ο νέος νόμος πλαίσιο και τα καθήκοντα του φοιτητικού κινήματος

29/8/2011: Μιας και οι εξελίξεις τρέχουνε, αλλά οι αρθρογράφοι του Γκράνμα δεν έχουμε άμεσα κάποιο κείμενο έτοιμο για τις εξελίξεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, επαναφέρω στο προσκήνιο το πρόσφατο άρθρο ετούτο, ώστε ο σχολιασμός περί των φοιτητικών κτλ. να μαζευτεί εδώ. Μόλις ετοιμαστεί κάτι φρέσκο, προφανώς αυτό το άρθρο θα φύγει από το προσκήνιο… Άθλιος.

Η σκιώδης οικονομία και ο ρόλος της στην ανατροπή του σοσιαλισμού

άρθρο του Άναυδου για το Γκράνμα

1. Εισαγωγή

Το άρθρο αυτό βασίζεται κυρίως στο βιβλίο των Roger Keeran & Thomas Kenny Sosialism Betrayed: Behind the Collapse of the Soviet Union International Publishers 2004. Το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου τους δημοσιεύτηκε στο 6/2007 τεύχος της ΚΟΜΕΠ. Και οι δύο ήταν παρόντες στο συμπόσιο της ΚΟΜΕΠ τον Δεκέμβρη του 2007 με θέμα το σοσιαλισμό.

Η βασική τους θέση συνοψίζεται ως εξής (1)

Ορισμένα οικονομικά προβλήματα υπήρχαν στην ΕΣΣΔ κυρίως ελλείψεις καταναλωτικών αγαθών (κυρίως υψηλής ποιότητας) και επιβραδυνόμενη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και της οικονομίας. Ωστόσο δεν ήταν τα προβλήματα αυτά από μόνα τους που οδήγησαν στη διάλυση τους συστήματος αλλά η απόπειρα του Γκορμπατσοφ να τα λύσει που οδήγησαν στην υπονόμευση του συστήματος.

Mήπως το ελληνικό έθνος – κράτος προσπαθεί να ξαναγεννηθεί?

του Λαθραναγνώστη.

Το παρακάτω άρθρο, σκεφτόμουνα να το στείλω στο Γράνμα εδώ και αρκετό καιρό,αλλά εν τω μεταξύ ήρθε η 9 Μάη, η γιορτή της αντιφασιστικής νίκης και προτίμησα να στείλω κάτι πιο επίκαιρο. Το άρθρο είναι ένας προσωπικός προβληματισμός και τον θέτω στην κρίση των αναγνωστών του Γράνμα.

Αρχίζω σιγά σιγά, και διαμορφώνω την άποψη ότι γινόμαστε μάρτυρες ενός ανταγωνισμού μερίδων της αστικής τάξης γύρω από το μνημόνιο και τις ευκαιρίες που εμφανίζονται. Το διακύβευμα αυτού του ανταγωνισμού είναι η νομή των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.

66 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

του Λαθραναγνώστη.

Σήμερα όλος ο προοδευτικός κόσμος και ιδιαίτερα οι κομμουνιστές, γιορτάζουμε τα  66 χρόνια από το τέλος του ΒΠΠ.

Χάρη στην συμμετοχή, την απελευθερωτική επέλαση και την νίκη της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη, το τέλος του αιματηρότερου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα, αποτέλεσε την απαρχή μιάς μοναδικής σε διάρκεια περιόδου ειρήνης και ευημερίας της ανθρωπότητας.

Από το 1945 και μέχρι την ανατροπή του σοσιαλισμού το 1990, δηλαδή 45 χρόνια,  το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, αποτέλεσε το «αντίπαλο δέος» του καπιταλισμού, υποχρεώνοντάς τον σε πολυάριθμες υποχωρήσεις προς όφελος της εργατικής τάξης και της ειρήνης.           .

Ας δούμε όμως λίγο τα πράγματα από πιο πριν, από τότε που η αστική τάξη, έχοντας ήδη μια φορά αποτύχει να ανατρέψει με εισβολή το νέο σοβιετικό καθεστώς, είχε αναδιπλωθεί και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για την επόμενη απόπειρα, ενώ  εν τω μεταξύ, το πολιόρκησε και το σαμποτάρισε, με τρόπο που μόνο με την πολιορκία της Γαλλίας μετά τη Γαλλική επανάσταση μπορεί να συγκριθεί. Ταυτόχρονα δε με την προσπάθεια κατάλυσης του σοβιετικού καθεστώτος , η αστική τάξη αντιμετώπιζε και το ενθαρρυμένο και  ολοένα διογκούμενο εργατικό κίνημα στη δυτική Ευρώπη, άλλοτε με παροχές και άλλοτε με στυγνή βία.

El paisito – Uruguay

του Sentic.

Με αφορμή την επέτειο των 8 εκτελεσμένων κομμουνιστών  στις 17 του Απρίλη του 1972 στην κομματική οργάνωση 20 του ΚΚ Ουρουγουάης, έφτιαξα ένα μικρό βιντεάκι όπως πρότεινα και αποδέχθηκε ο ΓΓ του Γκρανμα που εδρεύει στο εξωτερικό και έδειξαν ενδιαφέρον και άλλοι σύντροφοι.

Δείτε το βίντεο εδώ μέχρι να το ανεβάσουμε στο βίμεο.

Για να γινουν πιο κατανοητα τα γεγονοτα και οι συνθήκες μεσα στις οποιες συνεβησαν παραθετω επισης κατι που ισως θα πρεπε να χω κανει από καιρο μια ιστορικη αναδρομη και πολιτική κατασταση της Ουρουγουάης  μέχρι και την δικτατορια  1973-1985.

Στέλιος Καζαντζίδης η μεγάλη παντοτινή φωνή της εργατικής τάξης.

Χρησιμοποίησα αυτό τον τίτλο  γιατί νομίζω αποδίδει  το τι ήταν ο Σ Καζαντζίδης για όλους εμάς που «ζήσαμε με την φωνή του» Ο Σ.Κ ήταν όχι μόνο η μεγάλη φωνή του λαϊκού τραγουδιού αλλά και  κάτι σαν αποκούμπι για την εργατική τάξη της δεκαετίας του 50 και του 60, αλλά και μεταγενέστερα. Τα τραγούδια του Στ. Καζαντζίδη ταυτίστηκαν με μια περίοδο της πρόσφατης, μεταπολεμικής ιστορίας, εκφράσανε πολύ πλατιά λαϊκά στρώματα. Έχει ειπωθεί -κι είναι σωστό- πως ο Καζαντζίδης ήταν ο τραγουδιστής της «ήττας». Της ήττας του λαϊκού κινήματος μετά τον εμφύλιο, της ήττας ενός λαού που γνώρισε τις σκληρές οικονομικοκοινωνικές συνθήκες της μεταπολεμικής περιόδου, που εξαναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της μετανάστευσης και του ξεριζωμού. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως ο Στ. Καζαντζίδης έκφρασε με τον πιο χαρακτηριστικό και αυθεντικό τρόπο την πίκρα, τον πόθο, τον καημό αυτής της ήττας. Και μάλιστα μέσα από μια φωνή με τεράστιες εκφραστικές δυνατότητες και λαϊκή «ρίζα» Μ’ αυτή την έννοια ο Καζαντζίδης ήταν ένας έξοχος, αυθεντικός και ανεπανάληπτος λαϊκός βάρδος

Το πολίτικο και κοινωνικό περιβάλλον

Όταν το 1953 εμφανίζεται στο λαϊκό τραγούδι ο Σ. Καζαντζίδης, οι μνήμες από την τραγωδία της φασιστικής κατοχής και της αντίστασης αλλά και  της ένοπλης αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του Δημοκρατικού στρατού  είναι ακόμα νωπές, ενώ οι συνέπειες της ήττας  του εργατικού και λαϊκού κινήματος  επιδρούν και στην τελευταία πτυχή της ζωής των ανθρώπων. Η ήττα των δυνάμεων του Δημοκρατικού στρατού  σηματοδότησε και τον τερματισμό μιας εποχής ηρωικών και ελπιδοφόρων αγώνων ενός λαού που είχε αποτόλμησει με όρους μαζικού λαϊκού κινήματος  αλλά και ενόπλου αγώνα να πάρει τις τύχες του στα χέρια του παλεύοντας για το όραμα της «λαοκρατίας»