Ιs better to die for something-than live for nothing…Misr 2011

Τα αραβικά καθεστώτα καταρρέουν ταχύτατα και με δεδομένη την αποτυχία των ισλαμιστικών καθεστώτων όπου αυτά επικράτησαν, ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η απουσία οργανωμένης πολιτικής απάντησης πίσω από τις μαζικές λαϊκές εξεγέρσεις, αποτελεί την μοναδική ευκαιρία που περιμένουν οι φανατικοί Ισλαμιστές. Τα χαρακτηριστικά όμως πολλών αραβικών κοινωνιών έχουν διαφοροποιηθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια.

Ρίχνοντας το Γκράνμα στον ύφαλο

Προς ναύτες και αξιωματικούς του Granma:

Πολύ καιρό έχετε να γράψετε…
Έχετε αράξει στο newswire και πάει ακυβέρνητο το πλοίο… Μετά θα συζητάτε τι έφταιξε και μας καθάρισαν οι καθεστωτικοί και θα θέλετε να γράψουμε και βιβλίο… (Θα μου πείτε με πλοίαρχο στα στρατά και υποπλοίαρχο στο Ρίο πουτάνα τι να κάνουμε και μεις…)

Ας το ρίξω σε έναν ύφαλο να τρέξουμε λίγο με μία σειρά εξυπνακισμών – έτσι για λίγο πιο χαλαρά (λέμε τώρα)…

¿ Που βαδίζομεν κύριοι ? – Λαϊκό Δημοψήφισμα

¿ Που βαδίζομεν κύριοι ?
Ένα διαχρονικό ερώτημα από τον Λούκι των 70ς έως και τώρα… Θα ήθελα τις απόψεις σας.

Δεν το έβαλα δημοψήφισμα λαϊκό στην άκρη της λαϊκής μπάρας γιατί δεν χωράγανε οι λαϊκές απαντήσεις και επιπλέον με μπέρδεψε το πράμα και ήθελε τρέξιμο. Και ως άλλος ένας αντιπαραγωγικός έλληνας υπάλληλος το βάζω σε ποστ.

¿ Που βαδίζομεν κύριοι ?

1) στο πουθενά: οι καπιταλιστές θα καταστρέψουν την χώρα, θα μας κλείσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα μας βάλουν να δουλεύουμε σα σκυλιά 25 ώρες το 24ωρο για δυο πιάτα φασουλάδα λαδερή…

2) προς την επανάσταση: είναι πια ώριμος ο καιρός και οι συνθήκες για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του. Νο πασαράν, βενσερέμος και δεν το καταλάβαμε και τέτχια…

3) δεν με νοιάζει: για να ξαναθυμηθούμε τον Λούκι, θα πάρω τ’ άλογο μου ανέβω στα βουνά (ή στα νησιά) μακριά από την πόλη!

4) δεν με νοιάζει: πίνω, καπνίζω, γυρνάω – ζαμανφού! ! (je m’en fous που λένε και στας Ευρώπας)

5) δεν με νοιάζει: έχω αρκετά λεφτά για να πάρω νέο κινητό να μιλάω περισσότερο και μάλιστα θα το ασφαλίσω κιόλας.

6) βαδίζουμε σωστά: οι Βρυξέλλες και οι φίλοι τους έχουν δίκιο, έχουμε πάρει την κάτω βόλτα, κωλοβαράμε, είμαστε αντιπαραγωγικοί και ζούμε με δάνεια και πρέπει να σφίξουμε μέχρι ασφυξίας το ζωνάρι για να συνεχίσουμε στο δρόμο της ονε (ω! ναι!)…να γίνουμε Ιρλανδία και κάτω, να μειώσουμε τους μισθούς των κωλουπαλλήλων για να ανασάνουν οι επιχειρήσεις και να φτηνύνει το αλκοόλ όπως στην Ιρλανδία για να ξεχνιούνται οι εργάτες μη μας τα σπάνε.

7) προς την καταστροφή: με το τελευταίο «σοβιετικού τύπου» κράτος, με την «αμετροεπή αριστερά» να αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα (των επιχειρήσεων και των τραπεζών), με τους αγρότες να κάνουν μπλόκα («αν είναι δυνατόν») και τους κακούργους τους υπαλλήλους να σκέφτονται απεργίες («αν είναι δυνατόν» 2)!

8 ) προς οριστικά ασυντόνιστο χάος: με έναν πρωθυπουργό κορυφή της πυραμίδας και αιχμή του κεφαλαίου να μας μιλάει για «θύματα κερδοσκοπίας» καλύπτοντας όλες τις μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις, με πραγματικά θύματα εργάτες και υπαλλήλους και με το αλκοόλ και τον καπνό να ακριβαίνουν σταθερά, με προτεινόμενες λύσεις που θα μας μετατρέψουν σε νεοκαπιταλιστικό καθεστώς αντίστοιχου τύπου πρώην σοβιετικής δημοκρατίας, με τον κάθε σχετικό ή άσχετο να μας λέει την αποψάρα του (όλοι έχουν από μία είναι όπως οι…κσέρετε!) και μια λογική που προσπαθεί να μας πείσει να τραγουδάμε το «κλάφτε μας μάνες κλάφτε μας» αντί το πολύ πιο επίκαιρο και πρέπον (για να θυμηθώ για τρίτη και τελευταία φορά τον Λούκι) «ένα γουρούνι λιγότερο»…

Η έρευνα δεν έχει σκοπό σοβαρό βεβαίως καθότι ουδείς δεν αναρωτιέται σοβαρά. Όλοι οι συμμετέχοντες όμως θα μπουν σε κλήρωση και ο νικητής θα κερδίσει 6.434.242 γιούρος + μία ασφάλεια κινητού τηλ για να μην του πέσει στο ποπ κορν της ηλίθιας στην όπερα (αν θυμάμαι καλώς την διαφήμιση)!

ΥΓ: ότι βρίσκεται σε εισαγωγικά εκτός των τίτλων τραγουδιών έχει ακουστεί ως σοβαρή άποψη για τα τεκταινόμενα.
YΓ 2: ο ανεξάρτητος (χμμ..) οργανισμός ερευνών Lamoyo Inc. αναλαμβάνει την καταμέτρηση του λαϊκού δημοψηφίσματος.

Beds Are Burning-Το Τσίρκο των Γραβατάκηδων

Intro (όπως όλοι οι καλοί δίσκοι):
Το κείμενο αυτό μιλάει για την Κοπεγχάγη και προοριζόταν για εσωτερική κατανάλωση αλλά ο Υ με παρακίνησε να το ρίξω στο καράβι του Γκράνμα. Στην Κοπεγχάγη τον Νοέμβριο ο Δήμος προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκδιώξει τις ιερόδουλες -ους για όσο καιρό θα διαρκούσε η Διάσκεψη. Αυτές-οι παραπονέθηκαν για discrimination, και κέρδισαν το δικαίωμα να συνευρεθούν με πολλές άλλες ιερόδουλες-ους οι οποίες-οι είχαν προσκληθεί στην πόλη για μια 11ήμερη περιήγηση…

(Εσωκλείεται εμ πι θρι πλας διασκευή)

Όσοι για λόγους επαγγελματικούς ή για λόγους διαστροφής παρακολουθούσαν έστω και ελάχιστα τις διαδικασίες πριν την περιλάλητη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης ήξεραν ότι καμία απολύτως συμφωνία δεν πρόκειται να επιτευχθεί. Ακόμα και  κάποιοι δεξιοί ανά τον κόσμο αρθρογράφοι ζητούσαν αποσύνδεση των περιβαλλοντικών προβλημάτων από την οικονομία (στον βαθμό που σήμερα είναι συνδεδεμένα), πράγμα που κανένας δεν είχε το νου του όταν ανέβαινε στην Δανία. Απλώς αναμένονταν το ύψος των υποσχέσεων και ίσως κάποιες μεμονωμένες μικρότερες ιστορίες.
Και όταν ένα πράγμα είναι στόχος για εύκολη κριτική γίνεται κουραστικό.
Η αποτυχία όμως της Διάσκεψης και η εκ των προτέρων γνώση ότι δεν θα καταλήξεις σε μία σοβαρή συμφωνία απέχει πολύ από το να γίνει η Διάσκεψη τσίρκο γραβατάκηδων.

Εκεί οι διοργανωτές της «πράσινης οικοδέσποινας» όχι μόνο φύλαγαν άσο στο μανίκι-πισώπλατη μαχαιριά ένα κείμενο κόλαφο για τους φτωχούς αυτού του κόσμου το οποίο στην ουσία περιείχε το άγιο ανάγνωσμα των πλουσίων (οικονομία νυν υπερπάντων ο αγών), αλλά είχαν και USA μέτρα για τους διαδηλωτές, οι οποίοι δεν ήταν και τίποτα «γνωστοί-άγνωστοι» των ελληνικών μμε.

Η Κοπεγχάγη ως πόλη φοβόταν λέει ότι μια πιθανή αποτυχία της Διάσκεψης θα σπίλωνε το όνομά της παγκοσμίως.  Ουστ ρε, αν δεν είχατε το Rockskilde δεν θα σας ήξερε ούτε η μάνα σας.

Ο κόσμος σύντομα αφού εξοργίστηκε με την Ουάσινγκτον σύντομα άρχισε να την ειρωνεύεται…Ακόμα και οι φίλοι. Ο βασικός λόγος του υπουργού Ενέργειας έκανε λόγο πχ. για αποκομιδή και ανακύκλωση απορριμμάτων των νοικοκυριών, με αποτέλεσμα κάποιες αγγλικές εφημερίδες να γράφουν ότι έκανε λόγο για «πρωτοπορίες» που εφαρμόζονται στην Ευρώπη από τη δεκαετία του ’70. Ένας μάλιστα είπε «θα μιλάγαμε για πρωτοποριακό λόγο αν τον ακούγαμε το 1990»…Μετά ο υπουργός παραδέχτηκε «ρε μάγκες μην με πιέζετε, ακόμα και τα ελάχιστα που θέλουμε να κάνουμε δεν περνάνε από την Γερουσία, τι θέτε τώρα?»…

Οι Κινέζοι έκρυψαν τα υπερφιλόδοξα οικονομικά προγράμματα που δεν ανέχονται περιβαλλοντική μύγα στο σπαθί του δράκου, πίσω από την αδυναμία των βορειοαμερικάνων και των άλλων ανεπτυγμένων να προσφέρουν κάτι, και έφτασε η Ευρωπαϊκή Ένωση που όπισθεν των ευχολογίων μεθόδευε παπάδες να παρουσιάζεται η «καλή» απλώς επειδή βγήκαν τα κουμάσια-ηγέτες και πρότειναν ψίχουλα για τους Αφρικανούς και τους Ασιάτες. «Καλή» έτσι για να μην βγαίνει στους αναγνώστες μόνο μαυρίλα και απαισιοδοξία δηλαδή. Ο Μπαρόσο μάλιστα εν ολίγοις προειδοποιούσε άπαντες από την Τρίτη ότι «θα γίνουμε ρόμπα αν δεν καταλήξουμε σε τίποτα».

Another day, another dollar!

Στην Ελευθεροτυπία της Κυριακής υπήρχε ένα εξαιρετικό άρθρο του Serge Halimi της Le Μonde Diplomatique (αν το βρω θα το λινκάρω) το οποίο πραγματεύεται την κατάσταση στα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα την ίδια τη Le Μonde Diplomatique. Όσοι έχετε ασχοληθεί με το θέμα στην Ελλάδα θα ξέρετε ότι τα πράγματα είναι οικτρά και ελπίζω να μην το έχετε νοιώσει κιόλας.

Η κατάσταση παγκοσμίως έχει ως εξής: οι εφημερίδες κλείνουν η μία μετά την άλλη, κανείς δεν αγοράζει φύλλα και από τους λίγους που αγοράζουν ελάχιστοι διαβάζουν. Πτώση κερδών, απολύσεις, καταπατήσεις εργασιακών δικαιωμάτων, εθελοντική εργασία, κλείσιμο εφημερίδων, διάλυση ομίλων… Συζητούνται νέες μέθοδοι, άρθρα επί πληρωμή και στο Διαδίκτυο, πόσο κακό έχει κάνει το Ίντερνετ και τα λοιπά… Δεν συζητείται από τους ίδιους το δεδομένο της μετριότητας που κυριαρχεί όμως.

Ομάδα αίματος=Ελληνική!

Εξοπλίζεται η ΕΛ.(Λ)ΑΣ. ενόψει του δύσκολου παρατεταμένου χειμώνα που ζει ο κοσμάκης.

Μπατσόνια…Παντού. Έλεγχος. Χούντα. Αν έχετε δει την περίφημη φωτό της οδού Πειραιώς τις πρώτες ημέρες του Πραξικοπήματος του ’67 οι μπάτσοι ήταν λιγότεροι. Η μόνη διαφορά (και παράλειψη εκ μέρους των σημερινών κυβερνώντων) είναι το τανκ μπροστά από την κλινική στην γωνία.

Οικονομία οδοντογλυφίδα (κι ούτε καν…)

Μετά από μήνες ανεβαίνω κι εγώ στο κατάστρωμα του Granma να προσφέρω μια πιο ανάλαφρη (εμένα μου λες) διάθεση να χαλαρώσουμε λέει λίγο καθότι η μπίζνα με τις Ευρωεκλογές ανέβηκε πάρα πολύ.
Έμαθα κάποιες ειδήσεις που έρχονται κυρίως απ’ τα ξένα (αναγκαστικά λόγω εργασίας) και προτείνω και κάποια εμ-πι-θριζ στο τέλος σαν καλόπιστες προτάσεις.

Είκοσι τρείς από τις είκοσι εφτά χώρες της Ε.Ο.Κ. (αυτό είναι στην ουσία και δεν αλλάζει) μπαίνουν υπό επιτήρηση!! Από ποιους και για ποιους? Τα χουνε παίξει εκεί στον Βορρά (πως τους έλεγε ο Compasso – Ελβετόψυχοι!) και όχι μόνο. Τώρα ψάχνουνε τον «καλό καπιταλισμό» προσφέροντας έναν ακόμα ορυμαγδό στα ρημαγμένα μυαλά μας.

Ειδήσεις (άσχημες) από το μηχανοστάσιο…

Κατέβασαν μια εφημερίδα στο μηχανοστάσιο του πλοίου και έμαθα κι εγώ κάποια νέα. Μεθυσμένοι υπουργοί, απαίδευτοι νέοι GW Bush, βιαστές χωρών και βρετανικά τοξικά χύμα στην Αφρική, μιλάμε για ασυγχρόνιστο χάος. Καλά νέα μόνο η πτώση στην τιμή της κοκαΐνης και τα καλλιτεχνικά.

Καλά κάνω μου φαίνεται και την αράζω στο μηχανοστάσιο του Granma…

Ο (πάντα δικός μας) Ομπάμα έδειξε τον δρόμο για την νέα διακυβέρνηση και την χρήση της διπλωματίας: 17.000 νέοι στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Μεγάλε, έτσι κάνω κι εγώ «διπλωματία».

Η (πάντα κερατωμένη-«δεν ξεχνώ») Χίλαρι Κλίντον, πήγε ως νέα υπεξ της χώρας περιοδεία στην Άπω Ανατολή και άρχισε να θυμίζει τα γεράκια: αν ρίξετε πυραύλους θα σας ρίξουμε κι εμείς είπε στους Βορειοκορεάτες. Και μην ξεχνάτε ότι έχουμε πιο πολλούς και άλλα τέτοια ωραία. Είναι αστείο η υπερδύναμη να «φοβάται» μια μεσαιωνική από πολλές απόψεις χώρα που κόβουν το ηλεκτρικό 12 ώρες την ημέρα.

Εκεί στην Άπω Ανατολή οι γιαπωνέζοι λογιστές δεν το πιστεύουν: η μεγαλύτερη οικονομική κρίση για την χώρα λέει από το 1974, ίσως και από το 1945. Και επειδή όταν ένα πράγμα σου πάει στραβά, μπορούν όλα να σου πάνε στραβά, ο Γιαπωνέζος υπουργός Οικονομικών, μία μόλις μέρα μετά την δημοσιοποίηση των στοιχείων, εμφανίστηκε μεθυσμένος σε επίσημη συνέντευξη τύπου στην Ρώμη. Είσαι o κρασοπατέρας μας, αλλά με το αλκοόλ κανένας πόνος δεν γιατρεύεται αγαπητέ Takana Mantara…

Εκεί στην Ρώμη, ο Μπερλουσκόνι και οι φίλοι του λένε να ευνουχίζουν τους βιαστές. Εσένα που έχεις βιάσει ολόκληρη την χώρα τι έπρεπε να σου κάνουν δλδ? Διαβάσατε ίσως τι είπε για τα αεροπλάνα που επί χούντας στην Αργεντινή (1976-83) πέταγαν στην θάλασσα (συνήθως τσιμεντομένους) τους αντιφρονούντες: «Ωραίες ημέρες εκείνες, τους κατέβαζαν από το αεροπλάνα και τους έβγαζαν να πάρουν αέρα».

Στην Βρετανία, πίσω από την -μοναδική στα χρονικά και- εξοργιστική υποκρισία των μμε τους, διαβάζεις που και που καμιά είδηση: όπως αυτή που μας πληροφορεί ότι γίνεται συλλογή των τοξικών από τις βιομηχανίες της χώρας και στέλνονται στην Αφρική και πεθαίνει ο κόσμος. Δεν βαριέσαι μωρέ, φτωχοί είναι οι Αφρικάνοι…κάποια μέρα θα πέθαιναν από κάτι άλλο (αυτό το πράμα μου το έχει πει ένα -από τα πολλά- πρώην αφεντικό μου για τους Παλαιστίνιους όταν τις έτρωγαν από τους Ισραηλινούς!)

Όλοι αυτοί για να παρηγορηθούν πάντως, έμαθαν ότι η τιμή της κοκαΐνης συνεχίζει και πέφτει παγκοσμίως, επειδή οι έμποροι έχουν βρει λέει άπειρες καβάτζες σε Δυτική Αφρική και Ανατολική Ευρώπη για να περνάνε τα πάντα…Ωραία!

Στα καλλιτεχνικά, ίσως να επανενωθούν οι Faith No More, μιλάμε με διαφορά για το reunion των αιώνων.
Έρχονται είπαν οι Ska–P. Αθηναίοι μην χαίρεστε, στην Μπάοκλαντ (Σαλόνικα) παίζουν 16 του Μάη. Σάββατο. Άρα εκδρομή. Πάλι! Ni Fu Ni Fa!

Τραγούδια:
1) Pennywise-Fuck Authority
2) Gun–Word Up
3) Faith No More–Epic (τιμής ένεκεν λέμε)

ΥΓ: Παρακαλώ τους καπεταναίους Compasso ή/και Y να μάθουν κι εμάς στο μηχανοστάσιο να κάνουμε εκείνη την μόντα που βγάζει το άρθρο σε περίληψη…

Οικολογικές ανησυχίες και άλλα από το μηχανοστάσιο…

Κατεβαίνω από τα βουνά της Sierra Lamoya για να ξαναμπώ μετά από καιρό στο (μηχανοστάσιο του) Granma, το οποίο οι επιφανείς compañeros Compasso και Υ έχουν αναλάβει να οδηγήσουν (με ακρίβεια μέχρι στιγμής) στον προορισμό του. Δικαιολογώ απόλυτα τον εκνευρισμό τους για τα συμβάντα, θα αλαφρύνω ολίγον την ατμόσφαιρα μάλλον αυτός θα είναι ο ρόλος μου στο καράβι, εκτός από το να του ρίχνω κάρβουνα στην μηχανή για να μας πάει κάποια μέρα μέχρι την Κούβα.

Έμαθα ότι ο άλλος compañero makelovenotwork την έκανε, ελπίζω όχι για Μαϊάμι.

Και ναι, θα προτείνω στο τέλος και κανά κομματάκι ζόρικο…

Οι Άγγλοι είναι καραμαλάκες: χτες χιόνιζε σε όλη την χώρα και αντί να το χαρούν, καθόντουσαν και υπολόγιζαν πόσο κόστισε στην οικονομία η κακοκαιρία (6 δις λίρες είπαν). Τι περιμένεις, κάποτε είδα έναν παρόμοιο υπολογισμό με την οικονομική ζημιά από νεκρούς στρατιώτες τους στο Ιράκ..!

Μόνος επιβιώσας στην γηραιά Αλβιώνα ο Jeremy Clarkson, ναι αυτός ο απίστευτος χοντρός που παρουσιάζει σε μια εκπομπή για αυτοκίνητα, το Top Gear, πειράματα του στυλ «ας δούμε τι θα πάθω αν τρακάρω την νταλίκα με 120 χλμ σε τοίχο»…Ο τύπος έγραψε στην στήλη του τον λόγο που κλείνουν κατά εκατοντάδες οι παμπ της χώρας: «Δεν μπορείς να περιμένεις από έναν πελάτη να σε σεβαστεί λέγοντάς του να απολαύσει υπεύθυνα και με φειδώ το ποτό του»…

Ο Guardian μας ενημερώνει σήμερα ότι τα βιοκαύσιμα είναι πιο επιβλαβή για τα humans από το πετρέλαιο και την βενζίνη. Μόλις προχτές μας έλεγε ότι αν η Βρετανία δεν χωθεί με τα μπούνια στα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα θα πεινάσει πολύ σύντομα. Την καλύτερη δουλειά κάνει ο Guardian. Τρώει με δέκα μασέλες.

Και μου θυμίζει και τον Ρήγκαν, τον αγέρωχο πιστολέρο που από τις ερήμους των μεσοδυτικών πολιτειών τον έβαλαν στον Λευκό Οίκο κάποτε για να μας πει ότι τα δέντρα είναι υπεύθυνα για το διοξείδιο του άνθρακα που εκλύεται στην ατμόσφαιρα.

Κάπου στην Ευρώπη, η ΕΕ μας είπε ορθά κοφτά να κόψουμε το κεφάλι μας και να επενδύσουμε στα πυρηνικά γιατί δεν μας παίρνει αλλιώς και πως θα φάνε το παντεσπάνι τους τα πυρηνικά λόμπι για τα οποία μας ενημερώνει τακτικά και ο γίγας Υ. Δεν επαφίεται λέει πια στην θέληση κάθε κράτους-μέλους το τι θα κάνει με τα πυρηνικά. Ενώ μέχρι τώρα ε? (Y ο λαός απαιτεί λεπτομέρειες)

Στην βόρεια Αμερική ο πράσινος Ομπάμα τα έχει βρει μπαστούνια. Ακόμα και οι καλύτεροί του φίλοι του λένε να ξεχάσει τα περί πράσινης οικονομίας (τα όσα έλεγε ότι έχει στο μυαλό του τελοσπάντων) γιατί τώρα που βγήκαμε πάνω «τα λεφτά είναι πολλά-Μπάρακ!». Ο υπουργός Ενέργειας του, ο Στίβεν Τσου προειδοποίησε ότι η Καλιφόρνια ίσως αφανιστεί από την λειψυδρία γιατί τα χιόνια στα αποπάνω βουνά δεν πέφτουν, και δεν μπαίνει το νερό στα ποτάμια, και δεν φτάνει στην Καλιφόρνια.

Τι θα πίνει τώρα ο Michael Knight? Ο Arnold Schwarzenegger? Μονο η Pamela Anderson ξέρουμε τι πίνει. (εχω μείνει πίσω στους celebrities το παραδέχομαι)…

Και αν μείνουμε χωρίς την πρέζα την Καλιφόρνια τι θα δείχνουμε στον κόσμο… Θα μας μείνει η παρηκμασμένη Νέα Υόρκη…λένε τώρα ότι ξαναπερνά την οικονομική κρίση και τον κοινωνικό ξεπεσμό που έζησε στα 70ς…Αν είναι να ξαναβγάλει τις μπάντες που έβγαλε τότε-ας την περάσει.

Πέρασαν 15 μέρες μόνο χωρίς τον George W.Bush και ήδη μου λείπει γαμώτο. Ο Ομπάμα θα έχει επίσης πολύ πλάκα, χτες βγήκε και είπε εν ολίγοις ότι «τα έχουμε σκατώσει μέχρι στιγμής». Και καπνίζει κιόλας! Μπορεί να αποδειχτεί το ίδιο κακός με τον λατρεμένο πια G.W. Αλλά δεν θα είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο ηλίθιος.

Τελευταία δήλωση λατρεμένου πριν καβαλήσει το jet από White House για Tejas: «Η προεδρία ήταν μια καλή εμπειρία, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα ηλιοβασίλεμα στο Τέξας»…

ΥΓ: Ο Κακλαμάνης είναι goal, θα κάνει όλη την Αθήνα mall…Τζίμης Πανούσης

ΥΓ 2: Τραγούδια – Pennywise/Bro Hymn, Disturbed/Get Down With the Sickness, Soulfly/Quilombo

Η μεγάλη μάζα των φλεγόμενων σταυρών

(Αναγκαία εισαγωγή)…O Compasso βαρέθηκε να είναι ναύτης, είπε να γίνει καπετάνιος και εμείς θα είμαστε οι γενειοφόροι ναύτες του Granma… Ο Υ τα έχει κόψει αλλά στο μυαλό είναι ακόμα γενειοφόρος, ο Makelovenotwork δεν ξέρω, αν και νομίζω ότι ισχύει και για αυτόν το ίδιο.

Ανταποκρινόμενος λοιπόν στο κάλεσμα ανέβηκα και εγώ στο μεγάλο του Granma καράβι και όποτε μπορώ, να ρίχνω καμιά πιστολιά και εκτός Λατινικής Αμερικής που μου έχει πάρει το μυαλό στο Camino Del Fuego.

Στο τέλος κάθε post (είχα και στο χωριό μου) θα προτείνω και δυο-τρία κομμάτια (για ζωηρά και ανήσυχα αυτιά) να πάτε να αγοράζετε το cd να τα ακούσετε (όπως κάνουμε όλοι μας).

Θέμα οι εκλογές στην μεγάλη δημοκρατία, τις ΗΠΑ.

Έχουν βγει τα μίντια στην Ελλάδα και αλλού και πανηγυρίζουν από τώρα την νίκη του μεγάλου Δημοκρατικού μαύρου, του Ομπάμα στις εκλογές που θα γίνουν την Τρίτη. Η αυτοκρατορία, τώρα που θα επιστρέψουν οι Δημοκρατικοί, θα εξάγει δημοκρατία, θα απονέμει δικαιοσύνη, θα αποσύρει τα στρατεύματά της, θα βοηθά τις φτωχές χώρες και θα ξαναγίνει ο φάρος του πολιτισμένου κόσμου. Όπως επί Κλίντον δηλαδή (…θα μας τρελάνουν τελείως…), του οποίου η προεδρία αγιοποιήθηκε χάρη στις απίστευτες μαλακίες του πίθηκα Μπους. Κάπως έτσι μας πλασάρουν την διαφαινόμενη νίκη του Ομπάμα…

Για τον γέρο Μακ Κέιν, τον απόμαχο αντιδραστικό βετεράνο του Βιετνάμ, μας λένε ότι από την Τετάρτη το πρωί θα επισκέπτεται λέσχες βετεράνων του πολέμου, θα τρώει φυστικοβούτυρο βλέποντας ατελείωτες ώρες αμερικάνικο ποδόσφαιρο, θα κάνει ομιλίες σε λέσχες κυνηγών και κατόχων όπλων, θα ξύνει τα αχαμνά του σκοτώνοντας ελάφια και θα βλέπει φίλους από την Κου-Κλουξ Κλαν και παρομοίων οργανώσεων για να θυμηθούν τις παλιές όμορφες στιγμές, τότε που ήταν νέοι και ανέβαζαν φλεγόμενους σταυρούς πανηγυρίζοντας (…ξέρετε γιατί – δεν συνεχίζω…)

Αυτή ακριβώς την μεγάλη μάζα, των φλεγόμενων σταυρών ποιος θα την κάνει καλά? Ο Μακ Κέιν, αν και η υποψηφιότητά του και τα επιχειρήματά του ήταν εξαρχής αστεία, έχει ακόμα ελπίδες. Μόνο και μόνο επειδή ο Ομπάμα είναι μαύρος.

Πολλοί αναλυτές είπαν κάτι σημαντικό. Πάμπολλες φορές στο παρελθόν, σε εκλογές τοπικού και περιφερειακού επιπέδου, όταν αντίπαλοι ήταν ένας μαύρος και ένας λευκός παρατηρούνταν το εξής φαινόμενο: ο μαύρος να είναι πολύ καλύτερος υποψήφιος, να κατέβαινει σούπερ φαβόρα, αλλά πολλοί από τους λευκούς που έλεγαν στα γκάλοπ ότι θα τον ψήφιζαν, να αλλάζουν τελικά απόφαση μπροστά στην κάλπη και να ψηφίζουν τον λευκό.

Αν και κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο να γίνει σε εθνικό επίπεδο, δεν ξέρω πως θα αντιδράσει η λευκή σε παραδόσεις-δομές-ιστορία βόρεια Αμερική στο ενδεχόμενο να έχει έναν μαύρο Πρόεδρο. Και η έκπληξη της τελευταίας στιγμής (αν εν τω μεταξύ δεν στηθεί καμία τρελή προβοκάτσια προς γενικό εκφοβισμό) δεν πρέπει να αποκλειστεί, έστω και αν μοιάζει μακρινή. Ο Ομπάμα πολιτικά θα είναι άλλος ένας πρόεδρος των ΗΠΑ και τίποτα το ιδιαίτερο ή εξαιρετικό, αλλά το χρώμα του θα παιδέψει το μυαλό πολλών.

Και κάτι τελευταίο…

Με δεδομένο τον παγκόσμιο αντιαμερικανισμό, που είναι πάρα πολύ της μόδας σε όλο το πολιτικό φάσμα, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζονται από τα παγκόσμια μμε ως το γεράκι που έσπασε τα μούτρα του μετά από κάθετη πτώση…Ίσως να είναι έτσι, αλλά ακριβώς επειδή το θηρίο είναι πληγωμένο -και ανεξαρτήτως νικητή- θα βγάλει τα νύχια από το δέρμα, θα ακονίσει το ράμφος και θα αρχίσει με τις γνωστές κάθετες εφορμήσεις του να ξαναξύνει πληγές και να ανοίγεί καινούριες…

ΥΓ: KMFDM-Stars And Stripes, One Minute Silence-Rise And Shine, Serj Tankian-Empty Walls (ε να πάρετε τα cd τα επίσημα ε…μην ξεχάσετε)