Κάθε Παρασκεύη προτείνουμε ένα τραγούδι προς ακρόαση, από τη διεθνή αλλά και την ελληνική μουσική σκηνή, με πολιτικοποιημένο ριζοσπαστικό στίχο. Αυτή τη βδομάδα από τη Κομοτηνή, ο Θανάσης Γκαϊφύλιας μας τραγουδάει ένα από τα πιο προφητικά τραγούδια στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Ο ύμνος του Μάαστριχτ
καλλιτέχνης: Θανάσης Γκαϊφύλιας | τραγούδι: ο ύμνος του Μάαστριχτ| δίσκος: οι ροκ μπαλάντες του Θανάση
Γνήσιο μουσικό παιδί της παρέας των Εξαρχείων ο Θανάσης Γκαϊφύλιας, δε θα μπροούσε παρά να είναι ταγμένος στο πολιτικό τραγούδι. Τραγούδι που υπηρετεί για πολλά χρόνια. «Δεν είμαι από τους τελευταίους ρομαντικούς αλλά είμαι από τους τελευταίους που θα κλείσουν το στόμα τους» έλεγε σε μια συνέντευξη του στον Γιώργο Καρανίκα. Η ανησυχία του Γκαϊφύλια για το σύγχρονο πολιτισμό αλλά και τη πολιτική πραγματικότητα είναι βαθιά και ειλικρινής: «Το ότι δεν υπάρχει σήμερα τραγούδι διαμαρτυρίας ο λόγος είναι το ότι θέλουν τον Έλληνα να είναι αποστασιοποιημένος από τα προβλήματα. Να γίνει πολίτης του καναπέ, της Ρούλας και του Ανδρέα Μικρούτσικου. Και δεν είναι θέμα του τραγουδιού, αλλά και του κινηματογράφου και του θεάτρου και των μέσων μαζικής επικοινωνίας.»
Βρεθήκαμε με το Γκαϊφύλια, στο τσιπουράδικο του Γιαξή στη Κομοτηνή, το χειμώνα που μας πέρασε. Στη παρέα είχαμε δύο κιθάρες, ένα μπουζούκι και τον Ρούλη να μας τραγουδά. Όσο και να τον παρακαλούσαμε να πάρει τη κιθάρα να μας παίξει, εκείνος αρνιόταν πεισματικά, προτιμώντας να ακούει και να θαυμάζει τους μουσικούς της παρέας. Μόνο σε κάποια στιγμή ζήτησε τη κιθάρα για να παίξει ένα κομμάτι που αγαπάει πολύ, παρότι δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε δίσκο, μας είπε. Αυτό το κομμάτι ήταν ο προφητικός «ύμνος του Μάαστριχτ».
«Το έπαιξα στη μουσική κατάληψη στο αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας, θυμάσαι;» ρώτησε. Τότε πίσω στο 1992 ήταν που ο Θανάσης είχε κινητοποιήσει διάφορους Θρακιώτες, για τη διάσωση του υπέροχου αυτού αρχαίου θεάτρου. Τότε που το Μάαστριχτ ήταν θέσφατο και διάφοροι, ακόμα και αριστεροί το θεωρούσαν μονόδρομο. Ο Γκαϊφύλιας όμως φώναζε πως δεν ήταν μονόδρομος αλλά αδιέξοδο. Και είκοσι χρόνια μετά, του ωφείλουμε μια συγγνώμη που δε τον ακουσαμε…
περισσότερα:
Σελίδα φίλων του θανάση Γκαϊφύλια | wikipedia
στίχοι:
Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι
και λοιποί ιθαγενείς
χώρεσαν σ’ ένα τσουβάλι
και στον πάτο του εμείς.
Εμείς βάλαμε υποθήκη
από Κρήτη μέχρι Έβρο
κι αφού μπήκαμε στα χρέη
έτσι γίναμε Ευρωπαίοι.
—
Άλλοι κάναν τα παζάρια
εν τω μέσω της νυκτός
κι όταν έφτασε η ώρα
να ‘ρθει ο λογαριασμός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο υπέροχος λαός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο λεβέντης ο λαός.
Παραλήπτης πάντα ο ίδιος
το κορόιδο ο λαός.
—
Νοιώθω λίγο σαν χαϊβάνι
πίσω απ’ τ’ ώριμο καρότο
λαχανιάζω και ιδρώνω
για τη τσέπη τους γαμώτο
και μου λεν κάτι τζιμάνια
-είναι θέμα υπομονής,
οι κουτόφραγκοι στο μέλλον
θα ‘ναι υπό και τούρλα εμείς.-
—
Λες να είμαι τέτοια μάρκα
και κανείς να μη το ξέρει
και να κρύβω τη μαγκιά μου
πίσω απ’ τ’ απλωμένο χέρι.
Όταν κάτσει με τους λύκους
στο τραπέζι ο καθείς
σίγουρα θ’ αφήσει πίσω
μαυροφόρους συγγενείς.
Ο Θανάσης κυκλοφόρησε το τραγούδι σε δίσκο για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια το 2011 μαζί με τους Xanthis Brass Band Project από ζωντανή ηχογράφηση στις γιορτές παλιάς πόλης της Ξάνθης.
Γκράνμα 
και στη κανέλλη από την ηχογράφηση με τους xanthis brass band project
Για μενα μια ειναι η εκτελεση, ισος λογο συναισθηματος πατριωτικου,
απο το αρχαιο θεατρο Μαρωνειας απο το 93!
για αυτή λέω και στο κείμενο και αυτή είναι και στο video βρε antonxxx 🙂
Συγνωμη συγνωμη, compasso!
Εχω τετοια λοξα μ αυτο το βιντεο που δεν προσεχω.
μη ξαναγίνει 😛
Η ΕΕ συνεχίζει στο δρόμο του Μάαστριχτ μια κοινωνική βαρβαρότητα που από ότι λένε άνθρωποι που πάλευαν ενάντια στη συνθήκη αυτή το 1992 δε μπορούσαν να τη φανταστούν. Την καινούρια συνθήκη πρέπει να τη θάψουν ο ιρλανδικός και οι άλλοι λαοί.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2144898
To πλήρες κείμενο http://european-council.europa.eu/media/639235/st00tscg26_en12.pdf
«…..που από ότι λένε άνθρωποι που πάλευαν ενάντια στη συνθήκη αυτή το 1992….»
Έχουν όνομα αυτοί οι «άνθρωποι που πάλευάν» και δεν πάλευαν ως άτομα, αλλά οργανωμένοι στο ΚΚΕ.
Και τότε που πάλευαν, οι υπόλοιποι τους θεωρούσαν από γραφικούς μέχρι οπισθοδρομικούς και αντιδραστικούς και το κόμμα τους σχεδόν εγγληματικό.
Εμένα μου τα λες;;;; 5 φορές τη μέρα στρώνω το χαλί, στρέφομαι προς το σπίτι το Περισσό και προσεύχομαι σε ένδειξη εκτίμησης 🙂
Η στάση σου (της προσευχής) θα εκτιμηθεί δεόντως όταν του ελθεί η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα
😀 😀 😀
δεν αναφερόμουν μόνο σ’αυτούς στην Ελλάδα που δεν ήταν μόνο το ΚΚΕ αλλά και το ΝΑΡ και άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί αλλά και σε όλη την Ευρώπη, όπως οι ιδρυτές του CEO oπού δουλεύω, οι αριστεροί που χάσαν το δημοψηφίσμα για λίγο στη Γαλλία, αυτοί που το κέρδισαν στη Δανία κλπ.
Ευτυχώς δεν αντιστέκεται μόνο το ΚΚΕ σ’αυτή την ήπειρο και καλό θα ήταν να βγούμε από τον ηλίθιο ανταγωνισμό του ποιος αντιστέκεται καλύτερα.
Λαθρα
τι το υπουργειο πολιτισμου;