[του .@ψηρίς]
Η διαδήλωση της Κυριακής 12/2 ήταν αναμφισβήτητα μεγαλειώδης. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, πλημμύρισαν όλο το κέντρο της Αθήνας και φάνηκαν οργισμένοι και αποφασισμένοι ενάντια σε αυτό που ψηφίζονταν την ίδια ώρα μέσα στη Βουλή. Μια Βουλή, η οποία αποδεικνύεται ένας απλός μηχανισμός παραγωγής πλειοψηφιών (βλ. Lenin Reloaded). Μόνο άμα σκεφτούμε πως από το Μνημόνιο 1, στο Μεσοπρόθεσμο, στην 6η δόση φτάσαμε σήμερα να ψηφίζεται το Μνημόνιο2 από περισσότερους από ότι πριν βουλευτές, σε πλήρη αντίθεση με τη δυναμική των κομμάτων που είναι στη βουλή, με αυτό που ισχύει στην κοινωνία, αλλά και σε εξόφθαλμη αντίθεση με την θέληση επί τούτου της πλειοψηφίας των ελλήνων, ιδιαίτερα των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, κατανοούμε τον παραπάνω χαρακτηρισμό.
Πέρα από τα πολλά θετικά, όπως την επιμονή του κόσμου να συρρέει στο κέντρο παρά την τρομοκρατία (ιδεολογική μέσα από τα ΜΜΕ) και κυριολεκτική μέσα από τις δυνάμεις καταστολής, την συνεχή επάνοδο του εκεί και πολλά άλλα που αναλύονται εκτενώς καλύτερα σε άλλα άρθρα, είχαμε και κάποια αρνητικά που θα θελα να επισημάνω. Και δε θα επεκταθώ στο χιλιοπαιγμένο έργο «ματ-κουκουλοφόρων» για το οποίο ο γράφων έχει συγκεκριμένη άποψη, που ξεκινάει από το αξίωμα: «ποιος ωφελείται;». Τα αρνητικά λοιπόν εδράζονται στην καλλιεργημένη αντίληψη της πλειοψηφίας του ενεργού κόσμου, η οποία επιφυλάσσεται και αποφεύγει τη λαϊκή οργάνωση με κάθε τρόπο και ταυτόχρονα εμμένει σε μια μεταφυσική πεποίθηση ότι αρκεί ένα ογκώδες συλλαλητήριο ή ένα «ντου» για να γκρεμίσει αυτά που τον ποδηγετούν.
Που βασίζονται τα παραπάνω; Αρχικά στο ότι, ενώ λάμβανε επί καιρώ -σχεδιασμένα- χώρα η δρομολόγηση αυτών των μέτρων, αρχής γενομένης από την έναρξη του «διαλόγου» ΣΕΒ-ΓΣΕΕ, ο κόσμος δεν πείστηκε για την αναγκαιότητα άμεσης και μαζικής αντίδρασης, μέσω απεργιών και συλλαλητηρίων, που έγκαιρα θα δημιουργούσαν καταστάσεις -από άποψη πλήθους και αγωνιστικότητας- σαν αυτήν της 12/2. Παρακολουθούσε διστακτικά τις 2 απεργίες που λάβανε χώρα μέσα στην εβδομάδα και είχανε μια κάπως «μέση» συμμετοχή, καθώς και τα απογευματινά συλλαλητήρια που διοργανωνόντουσαν από πλειάδα οργανώσεων. Επέμενε να περιμένει την τελευταία στιγμή για να προσέλθει στον γνώριμο χώρο του Συντάγματος, πεισμένος σε αυτό το μονοπάτι του «ενός και μοναδικού μεγάλου ξεσπάσματος».
Κάνοντας ένα flashback στο 2010 και τη μεγαλειώδη πορεία της 5/5 (Μαρφίν), τοποθετώ λίγο πριν από εκεί, χρονικά, το σημείο κατά το οποίο άρχισε να δημιουργείται μια αντίληψη κατά την οποία μεγάλες μερίδες κόσμου, που είτε δε συγκινούνταν επαρκώς από γσεε-αδεδυ, κόμματα, πάμε και άλλες οργανώσεις, είτε συνειδητά τις απέφευγαν και άρχισαν να εμφανίζονται μεμονωμένα στο χώρο της πλατείας Συντάγματος, περιμένοντας την άφιξη των δύο (ή τριών) ξεχωριστών διαδηλώσεων εκεί. Αυτή η «αντίληψη» εδραιώθηκε κατά το γνωστό «κίνημα των αγανακτισμένων». Μπορεί λοιπόν να ξενίσει κάποιους, αλλά αυτή η αντίληψη που οδηγεί «χύμα» κόσμο κατά παρέες κλπ να εμφανίζεται και να περιφέρεται στο Σύνταγμα, ουδόλως βοηθάει τους σκοπούς ακόμα και αυτών των ιδίων που το πράττουν, αν δεχτούμε ότι ένα μίνιμουμ μιας –περίπου- κοινής συμφωνίας όλων των διαδηλωτών είναι η καταδίκη των κάθε φορά νέων μέτρων και η προσπάθεια για καταψήφιση τους μέσω της διατράνωσης της λαϊκής διαμαρτυρίας.
Γιατί αυτό; Όπως έχει αποδειχτεί περίτρανα σε όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις, πρώτιστος στόχος της αστυνομίας, ως μεγάλου χεριού του κράτους, είναι η διάλυση των συγκεντρώσεων, ενώ ταυτόχρονα πρώτος στόχος των «συστημικών» δυνάμεων είναι (μετά την αποτροπή της συμμετοχής), η επικράτηση στα συλλαλητήρια αυτά ανώδυνων αντιλήψεων, αποπροσανατολιστικών αιτημάτων, κρυφοφασιστικών συνθημάτων και αοριστολογιών (όπως π.χ. «έξω οι κλέφτες», «διαφάνεια», «να καεί, να καεί», «κρεμάλες στο γουδί»). Η «χύμα» λοιπόν προσέλευση, που φυσικά είναι δικαίωμα του καθενός, οδηγεί στον κίνδυνο δημιουργίας ενός όχλου, ο οποίος εύκολα μπορεί να παραπλανηθεί από οργανωμένες δυνάμεις που δρούνε μέσα σε αυτόν (βλ. καλοκαίρι, άνω κ κάτω πλατεία) καθώς μέσα σε έναν ανοργάνωτο όχλο είναι προφανές ότι υπερισχύει μια οργανωμένη –ακόμα και μικρή- ομάδα που έχει δομή και στόχο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε χρήση και υιοθέτηση των παραπάνω είτε κρυφοφασιστικών ή αφελών συνθημάτων ή και σε χειρότερες οδούς. Την ίδια στιγμή μια μεγάλη μάζα κόσμου, άνευ μπλοκ και μέσων προστασίας είναι βούτυρο στο ψωμί της αστυνομίας για να διαλυθεί με το πρώτο «ντου» και μια δυνατή ρίψη χημικών και μάλιστα να διαλυθεί ασύντακτα και επίφοβα, παρά την επιμονή και την αγωνιστικότητα του πλήθους, και χωρίς δυνατότητες ανασύνταξης.
Για αυτό καταλήγω στο ότι ασχέτως ποιο μπλοκ ή οργάνωση προτάσσει ο καθένας, είναι προτιμότερο ο κόσμος να διαλέγει κάτι που τον εκφράζει σε κάποιο βαθμό ή έστω να δημιουργεί δικά του μπλοκ, με άλλα λόγια να γίνει συνήθειο και βίωμα η οργανωμένη κάθοδος στις πορείες. Μαζί με το τελευταίο και συνδυάζοντάς το με τα παραπάνω, πρέπει να γίνει βίωμα και συνήθειο η οργάνωση του κόσμου στο χώρο δουλειάς του ή/και στη γειτονιά του και η ανάπτυξη καθημερινής δράσης σε αντίθεση με την αντίληψη της αναμονής για την επόμενη «κεντρική αναμέτρηση».
Στα παραπάνω, μεγάλο βάρος αναλαμβάνει το ΠΑΜΕ, που μπορεί να κάνει ότι περνάει από το χέρι του σε ό,τι αφορά τη δεύτερη πρόταση (καθημερινή δράση και οργάνωση), αλλά πρέπει να «διδάξει» οργάνωση και περιφρούρηση και στο δρόμο. Να παραδειγματίσει τον υπόλοιπο κόσμο, ακόμα και τις άλλες οργανώσεις με παραδείγματα καλύτερα και αποφασιστικότερα από αυτά της 20/10. Να δώσει θάρρος-δύναμη και παράδειγμα για το πώς πρέπει να φερόμαστε στο δρόμο. Όμως, επειδή κανείς δε δρα στο κενό, μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι παρατάξεις της εξωκοινοβουλευτικής και μη αριστεράς, που υποβαθμίζουν –συνειδητά συχνά- το ζήτημα ιδεολογικής και πρακτικής περιφρούρησης, αφήνοντας ανέπαφο το θέμα της «ρευστότητας του πλήθους», για να μην πω –σε κάποιες περιπτώσεις ή οργανώσεις- ενθαρρύνοντάς το. Προφανώς δεν είναι κάτι που θα γίνει σε λίγες μέρες. Όμως η αποφασιστικότητα του ΠΑΜΕ, που έχει δώσει δείγματα γραφής και η βελτίωση και άλλων οργανώσεων, που έχουν κάνει βήματα επ’ αυτού, μπορεί να βοηθήσει. Πιστεύω ότι θα κριθούν όλοι ΑΥΣΤΗΡΑ σε αυτό. Η 20/10 και η 12/2 δίνουν ένα σημαντικό μήνυμα σε αυτόν τον τομέα, κρίσιμο για το ίδιο αυτό το δικαίωμα στη διαδήλωση. Ας μην κωφεύσει κανείς.
Κλείνω με δύο προβληματισμούς: Σίγουρα η ψήφιση του Μνημονίου2 και η επικράτηση της παραφιλολογίας των φωτιών είναι αρνητικά και ισοδυναμούν με μια κάποια ήττα. Η νίκη όμως αυτή «των αντιπάλων» είναι πύρρειος και μέσα στην ρευστή κατάσταση αυτή αναδύεται η δυσκολία του ζητήματος του «ποιος θα κληθεί να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα;» που είναι πέρα από καταδικασμένα στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού και δολοφονικά. Το τελευταίο το συνδυάζω με ένα επίσης επίκαιρο ερώτημα, στα πλαίσια της αποδόμησης του προφίλ των υπαρχόντων κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών. Έχουμε μήπως προσπάθειες ανακατατάξεων και «ξεπλύματος» κάποιων προσώπων, έτσι ώστε να επανέλθουν «καθαρά» πλέον, μέσω ίσως και νέων κομματικών μορφωμάτων, για να οδηγήσουν και πάλι σε δημιουργίες πλαστών πλειοψηφιών μέσω «συναινέσεων και συγκυβερνήσεων».;
Γκράνμα 
Για ρίχτε μια ματιά και σε αυτό. Διαφωνώ βέβαια στην ουσία του αλλά είναι μια οπτική που την συναντώ όλο και πιο συχνά από τους πιο αντιφατικούς ανθρώπους. Περιττό να σας πω ότι κάποιες καταστάσεις που περιγράφει είναι πραγματικές τις είδα και εγώ με τα μάτια μου.
http://tvxs.gr/news/user-post/i-proti-megali-niki-ton-anarxikon-kai-o-paramorfotikos-fakos-ton-mme
έχω βασικές διαφωνίες με το κείμενο αλλά και συμφωνίες. για να μη πολυλογώ όμως ας σταχυολογήσω κάποιες.
Η τακτική του ΠΑΜΕ στο κίνημα γενικότερα (όχι το εργατικό αποκομμένα) είναι κατά την άποψη μου χρεωκοπημένη. Η στοχοθεσία της μέχρι τώρα τακτικής έχει αποτύχει πλήρως αν και στις αρχές απέδωσε κάποια θετικά. Δεν είναι εκεί που είναι οι μαζές, δεν παρεμβαίνει σε ευρτερες μάζες κόσμου που θα μπορούσε να παρέμβει. Από προσωπική άποψη, μεγάλο κομμάτι των Χαλυβρουγών πχ κατέβηκε σύνταγμα απευθείας.
Αν και αντιλμβάνομαι το τρόπο που μπαίνει στο κείμενο, η αφ υψηλού κριτική δε βοηθάει κανένα. Ούτε η λογική του παραδειγματισμού (Δλδ που είναι τπ παράδειγμα όταν έτργων πέτρες στα κεφάλια από τους παρακρατικούς;). Υπάρχει μια τεράστια μάζα του κόσμου που δεν μπορεί (όχι δε θέλει) να σπάσει τη τρομοκρατία τους χώρους δουλειάς. Δεν σπάει από τη μια μέρα στην άλλη και το συνδικαλιστικό κίνημα είναι διαλυμένο. Μπορούμ ελοιπόν να είμαστε πιο ελαστικοί στις μορφές. Αλλά οταν με το ένα χέρι θα είσαι ελαστικός με το άλλο θα είσαι άκαμπτος. Για αυτό υπάρχει η ανάγκη ν απαρεμβαίνει το ΠΑΜΕ εκεί που είναι οι μεγάλες μάζες. Για να μην αφεθούν αυτές οι οργανωμένες δυνάμεις που αναφέρει και ο ψήρις.
Όλα αυτά περισσότερο ως πρβληματισμος και όχι ως σχηματισμένη άποψη.
Είσαι πολύ απόλυτος και τελικά κάνεις λάθος. Πιθανόν μια απαισιοδοξία προσωπική, που όλοι μας περνάμε κάθε τόσο από τέτοιες φάσεις, σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα.
Δεν θέλω να πω ότι όλα πάνε καλά, αλλά εσύ είσαι….. μαύρη μαυρίλα πλάκωσε…
Τα περισσότερα πράγματα στο κίνημα που τα θεωρούμε δεδομένα, δεν θα ήταν καθόλου δεδομένα αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ. Σκέψου μόνο να ήταν μόνη της η ΓΣΕΕ και να αλώνιζε στο συνδικαλιστικό κίνημα…
Λες ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι εκεί που είναι οι μάζες. Εμείς δηλαδή που είμαστε με το ΠΑΜΕ, τι είμαστε? Δεν μετράμε?
και σίγουρα δεν σταχυολόγησα 🙂
compasso
τι ενοεις, οτι μεγαλο κομματι των χαλυβουργων απορυπτει το ΠΑΜΕ;
μια ερωτηση βρε κομπασο μου: κατεβηκες ή εδινες παλι μάθημα? Ρωταω γιατι την κυριακη ειδα το πολυπληθεστατο μπλοκ των χαλυβουργων που ηταν στη κεφαλη του ΠΑΜΕ στη Σταδιου και θελω να βεβαιωθω αν οντως ήταν εκει ή εκαναν πουλακια τα ματακια μου. Εχουμε δηλαδη διαφορετικη προσωπικη εμπειρια με τα ιδια ατομα? Μυστηριο! Βεβαια, ολοι οι χαλυβουργοι δεν εχουν το ιδιο επιπεδο πολιτικοποιησης οποτε πιθανον καποιοι να πηγαν κ στο συνταγμα. Ακομα θυμαμαι στο παρτυ σου για τους την οικ. ενισχυση την ατακα ενος απο τους χαλυβουργους «βρε παιδια αυτο το συνθημα –εργατη χωρις εσενα γραναζι δεν γυρνα κτλ- δεν με εκφραζει. εγω δεν εχω προβλημα να εχω αφεντικο αρκει να παρθουν πισω οι απολυσεις».μηπως αυτος ηταν που κατεβηκε στο συνταγμα κ το μεταφερεις σαν προσωπικη αποψη?
Εξαρχης να αναφερω οτι η τοποθετηση μου ειναι αρκετα επιθετικη καθως βαρεθηκα τις πολιτισμενες ανουσιες συζητησεις οταν ο κοσμος καιγεται στους χωρους δουλειας…
εαν μια τακτικη ειναι χρεοκοπημενη ή οχι θα πρεπει να εκτιμηθει με αντικειμενικα κριτηρια και οχι απο την υποκειμενικη αποψη του καθενος. Αυτος ειναι ο ορισμος της αφυψηλου κριτικης, ιδιως οταν αυτος που την κανει απεχει παντελως απο μαζικες διαδικασιες οργανωσης του κινηματος. συνεπως εαν ενα ατομο ή πολιτικος χωρος απουσιαζει απο αδυναμια (προσωπικη ή ιδεολογικη) απο τους αγωνες που δινονται στον ιδιωτικο τομεα μου ειναι παντελως αδιαφορη κ η κριτικη που κανει κ η σταση που κραταει στο κινημα. μαλλον θα το εθετα ως παραδειγμα προς αποφυγη
οταν το ΠΑΜΕ ειναι το μοναδικο που εχει παρουσια στον ιδιωτικο χωρο, οταν το ΠΑΜΕ απο μονο του γεμισε ολους τους δρομους του κεντρου πλην του συνταγματος σου πεφτει λιγο και χρεοκοπημενο? ενω ολοι οι αλλοι μαζι (φρικια, οπορτουνες, δεξιοφασιστες του τραγγα, ομοφιλοφιλοι, μετωπα ολων των παρεκλισεων κ κατευθυνσεων, σουπερμαν με καπα την ελληνικη σημαια κ ντυμενοι λεωνιδες, χουλιγκανια, ασχετος κοσμος, πασοκοι, νεοδημοκρατες, ο μπαρδουμπας, ο κυρ βασιλης, πρωην εσωτερικακηδες, τραβεστι, συριζαιοι, χρυσαυγιτες, διευθυντικα στελεχη επιχειρησεων κτλ) κατεβηκαν στο συνταγμα επειδη αυτη τη κατευθυνση εδινε η πολιτικη τους ανωριμοτητα και τα ΜΜΕ ε τι να κανουμε…δεν ειμαστε ολοι ιδιοι! ουτε το προβλημα θεωρω ειναι γεωγραφικο και φυσικα ουτε η πολιτικη ουτε η συνδικαλιστικη τοποθετηση ενος φορεα πρεπει να κρινεται απο το αν τον ακολουθουν οι μαζες. . Τοτε στη νδ κ στο πασοκ –για να μην πω κ στον κουβελη που ειναι κ της μοδας- θα πρεπει να τους κανουμε τεμεναδες…δεν υποτιμω καθολου την επιδραση των αντιδραστικων πεποιθησεων καθως και την μικροαστικη αντιληψη/ατομικοτητα που κουβαλα τοσα χρονια ο μεσος ελληνας χαρη στην πολυετη παρουσια της ατομικης ιδιοκτησιας (αιωνια της η μνημη συντομα..)
επισης το κουτσομπολιο για τη στρατηγικη του ΠΑΜΕ στο πως θα φτασει στη βουλη με εχει κουρασει. ολες οι στασεις και οι τασεις εχουν δοκιμαστει: Πανω στο συνταγμα, απο κατω απο το συνταγμα, σε αποσταση απο το συνταγμα, ενα «γρηγορο» περασμα στο συνταγμα, οθωμανικο με τα φρικια και παλι λεγοντας. Ανετα το κομμα γραφει επαναστατικο καμα σουτρα…κ οποιος κριτικαρει ας κανει κ καμια προταση ή ακομα καλυτερα ας στην εφαρμοσει κιολας…γιατι προς το παρον δεν εχω δει καποιο πολιτικο φορεα της ευρυτερης «αριστερας» να μπορει να δωσει εναλλακτικη τακτικη. αντι των συντεταγμενων περιφρουρημενων μπλογκ του ΠΑΜΕ καποιοι προτιμουν την σουπας του συνταγματος που ολοι συνοστιζονται να χαζεψουν τα φρικια να πετανε πετρες κ τραβανε φωτο σαν τουριστες μεχρι να σκασουν τα δακρυγονα κ φανε καμια αδεσποτη γκλομπια. ε αυτο δεν το θεωρω επαναστατιλικι αλλα βλακεια με ημερομηνια ληξεως.
Και κατι αλλο χθες που πραγματικα με εκανε να σιχαθω για μια ακομα φορα ολους αυτους που ειναι στο χωρο ανταρσυα-συριζα. οταν ημουν στα προπυλαια κ αρχισαν να πεφτουν τα δακρυγονα κοσμος απο το συνταγμα ηρθε διπλα μας. ενα δυο εξυπνακηδες απο τον εν λογω χωρο αρχισαν να μας την λενε που υποχωρουσαμε συντεταγμενα. Αντι να κοιταξουν τα χαλια τους που κρυβοντουσαν πισω απο τα δικα μας μπλογκ κ κανανε τους ψευτομαγκες εκ του ασφαλους χωρις να εχουν τα κοτσια να περιφρουρησουν τα διαλυμενα μπλογκ τους, ουτε ειχαν την ικανοτητα να οργανωσουν τον κοσμο ο οποιος εμπαινε μεσα σε εμας για να προστατευτει. Κατηγορουσαν το ΠΑΜΕ που οπισθοχωρουσε την ιδια στιγμη που και οι ιδιοι ηταν πολυ πιο πισω απο την κεφαλη του ΠΑΜΕ. Το επικινδυνο ηταν οτι κουβαλαγανε μαζι τους και χυμα χρυσαυγιτες οι οποιοι οπου βρισκανε μεταναστη τον βαραγανε στο ξυλο κ ετρεχε η περιφρουρηση μας να σωσει τον πακιστανο.
Αργοτερα, το μπλοκ του «δεν πληρωνω» ειχε κολλησει κυριολεκτικα σαν βδελλα πανω στην περιφρουρηση του ΠΑΜΕ στην αρχη της σταδιου κ κανενας –παρολο που πολλοι το ηθελαν- δεν τους πλακωσε στο ξυλο. Κ φυσικα ο κοσμος κυκλοφορουσε ανετα αναμεσα μας. Ουσιαστικα δεν υπηρχαν 2 διακριτες συγκεντρωσεις αλλα διακριτα μπλοκ. Στο τελος της βραδιας, κατα τις 11 βρεθηκα στη πειραιως στο μπλοκ του ΜΑΣ καθως ειχαν πεσει δακρυγονα πλεον κ στην ομονοια. Εκει βρεθηκα στην ευχαριστη θεση να αντικρυσω το τεραστιο πανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ με καμια 30αρια σεκιτες (αυτο το ειδος διαδηλωτη που παντα κουβαλαει ενα καδρονι στη πλατη του εργατικης αλληλεγγυης για να κραταει ισια την πλατη του) να το τραβανε «πισω απτα παιδια της κνε». Καθως τρεχαμε να σωθουμε ειχα την τιμη να περασω λιγα δευτερολεπτα κ απο κατω του. Μολις σταματησαμε να τρεχουμε αντιληφθηκα ενα αξιοπεριεργο φιανομενο για τη νοημοσυνη του μεσου ατομου του εξωκοινοβουλιου…η περιφρουρηση ουτε τους εδειρε, ουτε τους εμποδισε να παραμεινουν μεχρι που στριψανε στη πλατεια (κουμουνδουρου νομιζω?) και ανηφορισαν μονοι τους…
ουφ! τα ειπα κ ξαλαφρωσα. τωρα ξεκατινιαστειτε απο κατω…πιστευω εδωσα αρκετο υλικο για να ανεβει η ακροαματικοτητα του μπλογκ! 🙂
@antonxxx:
απορρίπτει; Όχι ρε μακριά από εμένα τέτοιες εκτιμήσεις. Είπα απλά, από ανθρώπους που ξέρω στη χαλυβουργία (οκ το «μεγάλο κομμάτι» είναι αναγωγή και φάουλ αν το θες) και αποδέχονται το ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό τουλάχιστον κατεβήκαν κατευθείαν σύνταγμα.
@ναντζίεντα:
κάνω τρεις κωλοτούμπες στον αέρα και προσγειώνομαι ξανά στα πόδια μου. Σου κάνει;
Καθώς η Νατζιέντα κάνει σχολιασμό-ανταπόκριση
θα απαντήσω μόνο στον Κομπάσο -επεξηγηματικά- ότι δεν ήθελα να κάνω καμιά αφ’υψηλού κριτική,
αλλά μια παρέμβαση-πρόταση για κάτι που προβληματίζει γενικά,
δλδ την εύκολη (σχετικά και παρά την όποια μαχητικότητα) διάλυση των διαδηλώσεων,
για την επικινδυνότητα του «χυμαδιού», ακόμα και για τους συμμετέχοντες σε αυτό (συλλήψεις, ξύλο κλπ), καθώς και για τις δυνατότητες που δίνονται στο παρακράτος (δεξιό και «αντεξουσιαστικό) να παρέμβει σε αυτό το «χυλό».
εννοείται πως δεν εκφράζω απόψεις του ΠΑΜΕ, δε θα μπορούσα άλλωστε.
στο διά ταύτα, δε θεωρώ χρεοκοπημένη την τακτική του ΠΑΜΕ. Τουναντίον, θεωρώ ότι πρέπει ποιοτικά και ποικιλόμορφα να ενταθεί και να προχωρήσει, γιατί εμπεριέχει τα βασικά εκείνα συστατικά στοιχεία, που και μπορούν να δώσουν την σωστή ταξική κατεύθυνση και τακτικά-πρακτικά έχει τη βάση εκείνη που μπορεί να μεταλαμπαδεύσει «γνώση» για την παρουσία μας στους δρόμους. Ολα αυτά με σαφή περιθώρια βελτίωσης, προσαρμογής, συνεχούς εκτίμησης της κατάστασης και της όποιας συγκυρίας.
Ταυτόχρονα, η 20/10 έδωσε αναγκαστικά το έναυσμα και σε άλλες δυνάμεις να αναθεωρήσουν (σε μικρό νομίζω βαθμό) κάποια ζητήματα περιφρούρησης, αλλά νομίζω ότι άλλοι είναι πιο κατάλληλοι να απαντήσουν σε αυτό.
υ.γ. έχετε υπόψη πως πράγματι Ανταρσύα, Δεν Πληρώνω κλπ πράγματι πήγαν από Ομόνοια, και ανοίχτηκε χώρος να περάσουν, όπως και του ότι (υπάρχει κ βίντεο) μπλοκ του ΠΑΜΕ -πέρα από τα μεμονωμένα σε Σταδίου-Πανεπιστημίου- γιουχαίστηκαν από κάποιο κόσμο στην Ακρόπολη κατά την οπισθοχώρηση. Και αυτά συν τα άλλα με έκαναν να σκεφτώ 2-3 πράγματα.
ευχαριστώ για τη δημοσίευση
@ψηρις:
για τη δημοσίευση εμείς ευχαριστούμε.
Και δεν θεώρησα ότι θέλεις να κάνεις αφ υψηλού κριτική. Απλά ο κίνδυνος ενέχεται. Τα ζητήματα που βάζεις παρότι έχουμε διαφορετική οπτική για το ποια πρέπει να είναι η στάση του ΠΑΜΕ, είναι καίρια. Πολύ καίρια.
Αν θες η όλη θέση μου είναι ότι αναγνωρίζω στο κομμουνιστικό κόμμα το ρόλο της πρωτοπορίας και «απαιτώ» να επιχείρεί πολύ πιο έντονη παρέμβαση. Κοινώς δε μ αρέσει η λογική να αφήνεται πχ το παρακράτος να επιχειρεί ελεύθερο επειδή είναι μακρία από τα μπλοκ μας. Θα μου πεις είναι και θέμα δυνατοτήτων. Για αυτό 1ον το βάζω ως προβληματισμό και 2ον είναι μια μάχη που έχασες μέτρο μέτρο για χρόνια και τώρα πρέπει να παλέψεις πολύ (αν θες) να τη ξανακερδίσεις.
compasso
μενω στο εξωτερικο και παρακολουθω τα συλλαλητηρια μονω μεσω των μεταδοσεων της τηλεωρασης και με τα γραφομενα σας.
Γραφεις » Θα μου πεις είναι και θέμα δυνατοτήτων..»
και θα ηθελα την γνωμη ολων σας, για τις δυνατοτητες αντιπαραθεσης στην πλατεια με τα ΜΑΤ και το παρακρατος.
@ AntonXXXXX
μην ξεχνάς, πως τα ΜΑΤ και το παρακράτος είναι τμήματα και άτομα ΕΝΟΠΛΑ, επομένως οι δυνατότητες του ταξικού κινήματος να αντιπαρατεθεί μαζί τους (και μάλιστα, στην πλατεία!), εάν, όταν και εφόσον υπάρχουν, δεν είναι δυνατόν ούτε και επιτρεπτό να συζητιούνται δημόσια στο διαδύκτιο.
Για να δανειστώ λίγο (πρόσφατη) Αλέκα:
«ευγενείς είμαστε, όχι ηλίθιοι…»
@antonXXX:
είναι πολύ δύσκολο. Ο kolokotronis έχει δίκιο. Ο αναρχικός χώρος έχει αλλάξει μετά το Δεκέμβρη του 08. Έχει μεγαλώσει πολύ και κυρίως έχει αλλάξει άρδην η σύνθεση του. Ξαναλέω ότι οι απόψεις μου δεν είναι θέσεις αλλά περισσότερο προβληματισμοί.
Αν μιλάω λοιπόν για τη τακτική του ΠΑΜΕ και την αποκαλώ χρεωκοπημένη είναι γιατί πλέον έχει χάσει τη πολιτική νομιμοποίηση να περιφρουρήσει τη διαδήλωση (ολόκληρη). και το θέμα της περιφρούρησης, εκτός από θέμα «δυνάμεων» είναι βασικά θεμα πολιτικό.
Και για να καταλάβεις τι εννοώ ακόμα καλύτερα μπορείς να διαβάσεις το κείμενο που πόσταρε ο Μίχος, με το οποίο δε συμφωνώ, αλλά εκφράζει ένα κομμάτι του κόσμου. Ο κόσμος όλος μιλάει για προβοκάτσια αλλά αναφέρονται στο κάψιμο του Αττικόν, όχι στις επιθέσεις στην αστυνομία. Όταν η αστυνομία σου επιτίθεται αδικαιολόγητα, θα ζητωκραυγάζεις τον μπάχαλο που της την πέφτει οργανωμένα, κάτι που δε μπορείς να κάνεις εσύ.
Τελικά αυτό που λέει ο @ψηρις είναι η ουσία. Ότι πρέπει να μάθουν αυτές οι τεράστιες μάζες κόσμου που κατεβαίνουν την οργανωμένη πάλη. Γιατί πλέον το να κατεβαίνεις στη διαδήλωση δε φτάνει. Απλά διαφωνούμε στο πως.
Ηταν αναγκαια κατα την γνωμη σου η παρουσια του ΠΑΜΕ στην πλατεια και η συγκρουση του με τα ΜΑΤ;
συνέντευξη; 🙂
Ναι ήταν. Ο τρόπος είναι προς συζήτηση. Και με το παρακρατος επίσης. Δε διαχωρίζονται αυτά.
Προσοχή όμως μη γενικευουμε και σακουλιάζουμε πράγματα άσχετα. Πολύς κόσμος σήκωσε τη πέτρα μες την απόγνωση του ή για να αμυνθεί στις επιθέσεις των μπάτσων. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι παρακράτος. Μη μπερδευτούμε.
Κομπασσο
Οταν επιλεγεις να πας στο συνταγμα ανοργανωτος (γιατι ενα πανω και καποιες σημαιες δε σημαινει οργανωση) μαζι με καθε καρυδιας καρυδι (αναρχικους, προβοκατορες, χρυσαυγιτες, δεξιους , σαλεμενους, μεθυσμενους κλπ) και γνωριζεις οτι θα εχεις απεναντι σου τα ΜΑΤ δεν χρειαζεται να εχεις το κληρονομικο χαρισμα για να προβλεψεις τι θα γινει . Οτι γινεται καθε φορά που το ΠΑΜΕ δεν ειναι εκει, ξυλο στους πολλους, καταστροφές απο λιγους και εντελει ξεπλυμα της πολιτικής τους απο τα επεισοδια.
Μου κανει εντυπωση πως ενα μελος του ναρ και της ανταρσυας σαν το Μιχο μας στελνει αρθρο που εκθειαζει και δικαιολογει τα επεισοδια και με εναν αδιευκρυνιστο τροπο τα χειροκροτηματα μιας δεκαδας τα μετατρεπει σε αποδοχη του κοσμου. Να υποθεσω οτι απο την επομενη φορά στα ταγερακια θα επιτεθει η ανταρσυα ή η αποδοχή του κοσμου θα τους οδηγησει στη οργανωση των εμπρησμων στο επαναστατικότερο. Φαινετε οτι α παραλοισμενος μικροαστός που καιει το μαγαζι του γειτονα του μετά που το κεφαλαιο του έκλεισε το δικό του γινεται σημαια για το εξωκοινοβουλιο.
Ακομη κι αν ετσι ήταν τα πραγματα (που δεν ειναι και ολοι το ξερουμε) από ποτε η θεληση της πλειοψηφίας ειναι κριτηριο ορθοτητας για τους κομμουνιστες ; Αυτοι που χειροκροτουσαν λιγοι ή πολλοι κανουν λαθος οπως κανουν λαθος οταν ψηφιζαν πασοκ-νδ-συριζα-καρατζαφερη τοσα χρονια. Η οργη τους δικαιολογημενη αλλά θα πρεπει να τη στρεψουν στον πραγματικο υπευθυνο και οχι στην ανημπορη να υπερασπιστει τον εαυτο της τζαμαρια. Οσο λαθος εχουν που δεν απεργουν (που ηταν την Πεμπτη π.χ) τοσο λαθος εχουν και οταν χειροκροτουν του υπαλληλους του κρατους
Με το θυμικο δεν αλλαζει τιποτε, με το θυμικο απλως θα πεφτεις θυμα στους σχεδιασμούς του κρατους , με το θυμικο απλως θα τα βαζεις με αυτους που μπορεις δηλ. το ΠΑΜΕ και θα παιζεις και το παιχνιδι των αφεντικών
Δεν είσαι απλά άναυδος. Είσαι βλάκας. Γι’ αυτό και πρόβατο.
Είναι χαρακτηριστικό το πώς η Νατζιέντα περιγράφει την κατάσταση, Δεν έκανα κάποια παρέμβαση περιμένοντας να αποκαλυφθεί όλο το «μεγαλείο» της σκέψης, ενός κατά την γνώμη μου «υβρίδιου» κάτι μεταξύ Μεντρεκα, Βασως Νιερη, και εκείνου του απερίγραπτου Λεκατη, άλλα και κάτι από εκείνον τον ανώνυμο ψευταράκο συντάκτη του ριζοσπάστη που κατά καιρούς την πέφτει στις παρεμβάσεις στην ΕΛΜΕ της Ελευσίνας κλπ, έτσι για να μας βρίσκεται.
Η κοπέλα είναι βέβαιο ότι έχει φτιάξει ένα δικό της κόσμο που από την μια μεριά είναι το ΚΚΕ ΠΑΜΕ και από την άλλη ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ήτοι (φρικια, οπορτουνες, δεξιοφασιστες του τραγγα, ομοφιλοφιλοι, μετωπα ολων των παρεκλισεων κ κατευθυνσεων, σουπερμαν με καπα την ελληνικη σημαια κ ντυμενοι λεωνιδες, χουλιγκανια, ασχετος κοσμος, πασοκοι, νεοδημοκρατες, ο μπαρδουμπας, ο κυρ βασιλης, πρωην εσωτερικακηδες, τραβεστι, συριζαιοι, χρυσαυγιτες, διευθυντικα στελεχη επιχειρησεων κτλ) κατεβηκαν στο συνταγμα επειδη αυτη τη κατευθυνση εδινε η πολιτικη τους ανωριμοτητα και τα ΜΜΕ ε τι να κανουμε…δεν ειμαστε ολοι ιδιοι!» Από αυτό και μόνο μπορεί να καταλάβει τόσο το ανερμάτιστο της πολιτικής ιδεολογικής σκέψης της αφού με τόση ευκολία τους χιλιάδες διαδηλωτές τους χωρίζει σε κατηγορίες οι οποίες εμπεριέχουν και κάτι από ομοφοβια (τραβεστί, ομοφυλόφιλοι) μαζί με ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, μάνατζερ ( τώρα εσένα εννοεί άραγε άναυδε, τι να πω)
Αυτοί όλοι λοιπόν δεν έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, δεν είναι εργαζόμενοι, άεργοι, νέοι, φτωχοί, άνθρωποι που τους έχει διαλυθεί η ζωή από τις κυβερνήσεις των καπιταλιστών, που ήρθαν στο σύνταγμα η όπου αλλού για να διαδηλώσουν αλλά όλοι αυτοί έχουν ένα και μόνο χαρακτηριστικό που τους κάνει ένα τίποτα, ποιο είναι αυτό ?ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΚΕ ΑΝΟΗΤΟΙ. Πιστεύει ανοήτως ότι όλος αυτός ο κόσμος είναι ανώριμος και αυτή πως είναι ώριμη, και ειρωνεύεται (τρομάρα της) τον κομπασο. Θα μπορούσε κανείς να γελάσει με αυτούς τους χαζοκομπασμους που σίγουρα δεν εκφράζουν την πλειοψηφία του κόσμου του ΚΚΕ, αλλά ένα κομμάτι του που είναι το πιο καθυστερημένο πολιτικά και ιδεολογικά.
Είναι βέβαιο ότι η κοπέλα έχει φτιάξει ένα σχήμα στο κεφάλι της που λέει η κοινωνία είναι από την μια μεριά οι προλετάριοι και από την άλλη οι αστοί, κάτι βεβαία που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα από την εποχή του ΜΑΡΞ ακόμα. Πιστεύει ότι είναι τόσο μέσα στην οργάνωση του κινήματος που δεν επιτρέπει σε κανέναν να πει έστω και μια κριτική γνώμη αφού «ιδιως οταν αυτος που την κανει απεχει παντελως απο μαζικες διαδικασιες οργανωσης του κινηματος» «εαν μια τακτικη ειναι χρεοκοπημενη ή οχι θα πρεπει να εκτιμηθει με αντικειμενικα κριτηρια και οχι απο την υποκειμενικη αποψη του καθενος» Τόσος κομπασμός δεν εξηγείται μόνο λογω του νεαρού της ηλικίας αλλά είναι και αποτέλεσμα και μιας αντίληψης που την συναντάμε σε μικροκαθοδηγητακους στην ΚΝΕ που νομίζουν ότι αυτοί είναι οι θεματοφύλακες της πραγματικότητας και της αλήθειας, φυσικά όταν μπουν στην παραγωγή τους έρχεται ο ουρανός κατακέφαλα και ψάχνονται, είτε προς καριέρα μεριά είτε προς το βολικό του «οπαδού» του κόμματος.
Αναυδε
Ως συνήθως η θα διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα και θα την φέρνεις στα μετρά σου κατά πως σε βολεύει.
Όταν πόσταρα το άρθρο εξ αρχής έγραψα ότι δεν συμφωνώ στην ουσία του. Το πόσταρα γιατί είχε μια οπτική που κατά την γνώμη μου πρέπει να μας προβληματίσει. Ο κόσμος (και όχι μόνο ο παραλογισμένος μικροαστός, αλλά και ο άνεργος, και ο συνταξιούχος και γενικά ο φτωχός κόσμος που τον έχουν πηδήξει) σου λέει το εξής «ότι και να κάνουμε αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα», δεν έχουν αποτέλεσμα ούτε οι συντεταγμένες διαδηλώσεις ούτε τα πανό σας ούτε οι μέχρι τώρα τρόποι που διαδηλώνεται. Κάτι άλλο πρέπει να γίνει. Τώρα αν εσύ του απαντάς «ωρίμασε» πρώτα, που λέει και η παραπάνω κυρία και μετά έλα στο κάστρο των κομμουνιστών να γίνουμε πολλοί τότε θα είσαι έτοιμος να αγωνιστής τότε όλον αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίζουν άλλοι και όχι η συνειδητή πρωτοπορία του κινήματος. Θα μου πεις και εσύ τι λες? Δεν λέω τίποτε δεν ξέρω, το ψάχνω όμως και μπαίνει στους πολιτικούς και κινηματικούς χώρους που κινούμε προς συζήτηση.
..απο όταν έγινε ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχετε χάσει το χιούμορ σας..απο ότι έχω καταλάβει (χωρις να συμφωνώ απαράιτητα με την Ναντέζντα) ο μόνος που έχει δικαίωμα να κρίνει δεκάδες χιλιάδες κόσμου (ίσως και πάνω απο 100.000) χωρίς δεύτερη κουβέντα (τόσοι ήταν στο μπλοκ του ΠΑΜΕ) είναι το εξωκοινοβούλιο..΄διαφωνεί κανείς πάντως ότι ο κόσμος στην Ομόνοια ήταν κόσμος με συγκεκριμενο πλαίσιο και οργανωμένος στην διαδήλωση ενώ στο Σύνταγμα ήταν ασύντακτος,με πολλλές διαφορετικές στοχεύσεις ή και χωρίς? Δεν έχει ποιοτική διαφορά αυτό? Τι είναι πιο επικύνδυνο: 100.000 όχλος ή 100.000 οργανωμένος κόσμος? Στην τελική αν θες να κάνεις μια ψύχραιμη αποτίμηση, μην αναφέρεσαι μόνο στον κόσμο που κατεβαίνει χύμα και αυξάνεται αλλά και στον κόσμο που αυξάνεται διαρκώς στα μπλοκ του ΠΑΜΕ..
καλό είναι να σκεφτόμαστε διαλεκτικά που και που Manuel.
@antonxxx:
για να υπερθεματίσω σε αυτό που λέω: http://www.skai.gr/news/politics/article/194746/diupourgiki-austiropoiisi-nomothetikou-plaisiou-gia-adikimata-kata-tis-diadiloseis/
Μας προβληματίζει ή όχι η (αναμενόμενη) εξέλιξη; Η λύση ποια είναι; Στα περιφουρημένα μπλοκ μου και όλοι οι άλλοι ας πνίγονται; Αναμέτρηση με το παρακράτος χτες, όχι τώρα.
..κανεις δεν μπορεί να σε σώσει αν δεν θες να σωθείς με τα ίδια σου τα χέρια..
Η αριστερά, η ΓΑΔΑ και η απόλυτη σύγχυση… Ή απλώς διαπιστευτήρια στο αστικό καθεστώς
Στο τέλος της μεγαλειώδους συγκέντρωσης της 12 Φλεβάρη, αργά τη νύχτα, ο δήμαρχος των Αθηναίων Καμίνης, με δηλώσεις του στα αστικά ΜΜΕ δήλωνε πως ζήτησε να βρίσκεται στο κέντρο επιχειρήσεων της αστυνομίας και να βοηθά στο συντονισμό της καταστολής. Όπως εξήγησε, η πρότασή του, ήταν απόρροια της θέσης του πως “στο κέντρο της Αθήνας είχε μεταφερθεί με άλλο τρόπο η ίδια σύγκρουση που δινόταν και μέσα στη βουλή, η σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της ευθύνης και τις δυνάμεις της ανευθυνότητας που θέλουν την επιστροφή στη δραχμή”, και παραπονιόταν που η αστυνομία δεν έκανε δεκτό το αίτημά του. ανάγνωση του υπολοίπου »
ξεκινείστε να μαζεύετε λεφτά τώρα για να καταλάβετε πόσο κοστίζει η λογική αυτή http://news.radiobubble.gr/2012/02/blog-post_16.html
Μπα χιούμορ έκανε η κυρία μανουέλ?? Πως και δεν το καταλαβα.Τι χειουμορ πουλάκι μου που το είδες? Κάποια πράγματα φιλε μου δεν δικαολογουντε αδικος κοπος. Πιστευεις στα αληθεια οτι οποιος ερχεται στα μπλοκ του παμε είναικαι συνηδητοποιημενος? Τέλος γιατί λες κατι που δεν ισχύει περί εκατο χιλιαδων αφού μεχρι και οριζοσπαστης την επομενη μερα λεει για χιλιάδες λαου που κατεκλυσαν τοσύνταγμα.
..»πουλάκι μου»? Η αλαζονεία δεν κρύβεται τελικά και κει μάλλον οφείλεται και η έλλειψη αυτοκριτικής: είπα κάτι πολύ συγκεκριμένο (αλλά μάλλον ή δεν έχετε αποφασίσει ακόμα με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε και αναλώνεστε σε γενικότητες ή ζηλεύετε την δόξα λαοπλάνων τύπου..Ανδρέα..): ο κόσμος που ήταν στο Σύνταγμα δεν κατέβηκε σε μεγάλο του ποσοστό ασύντακτος και χωρίς πλαίσιο? Το να μην καταδέχομαι να «θυσιάσω» την ατομικότητα μου και την αποψάρα μου ακόμα κι την στιγμή που κατεβαίνω σε μια διαδήλωση πως το χαρακτηρίζεις? Δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά ως προς αυτό σε σχέση με την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ? Όσο για το ποσοτικό, ο Ριζοσπάστης γράφει για δεκάδες χιλιάδες και εν πάσει περιπτώσει ουδέποτε είχε την αγωνία του ποιος την έχει μεγαλύτερη και να προσπαθεί να κάνει αριθμητκες εκτιμήσεις..αλλά όποιος είδε την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ξέρει για τι μιλάμε..to Mega βέβαια είπε 4.000 και κάποιοι επιμένουν να το πιστέυουν
..καθότι βέβαια αποφασίζετε συνειδητά να είστε μέρος ενος συνοθελεύματος απόψεων, οργανώσεων και ανοργανωτου κόσμου προφανώς σας στοιχίζει μια χιουμοριστική περιγραφή αυτού..εγώ το μόνο που αναρωτιέμαι είναι τι επιμένετε να αυτοπαρουσιάζεστε ως οργάνωση: εδώ και χρόνια καλλιεργείτε στις σχολές το «ανεξάρτητο» και στους αγανακτισμένους νομιμοποιούσατε συνελέυσεις που αποφασίζαν διάλυση όλων των κομμάτων..γιατί δεν δυαλύεστε στον χυλό που κι έσεις συνεισφέρατε να φτιαχτεί?
Μιχο η ουσια ειναι η εξης το ΚΚΕ λυνει διαφορικές εξισωσεις και εσεις παλευεται ακομη με τις 4 πραξεις της αριθμητικής. Τι στα κομματια κανατε τοσα χρονια στο ναρ αδυνατω πραγματικά να καταλαβω οταν ερχεσαι και λες
‘….Δεν λέω τίποτε δεν ξέρω, το ψάχνω όμως και μπαίνει στους πολιτικούς και κινηματικούς χώρους που κινούμε προς συζήτηση….’
Πολυ φοβαμαι οτι από τη μια ο τρόμος σας να αντιπαρατεθείτε στους μικροαστούς οψιμους επαναστατες αλλα και η έλξη που νιωθεται γι αυτούς λόγο της ταξικης σας συνθεσης δεν σας επιτρεπει να πατε πουθενα απλως κανετε γυρους γυρω απο τον ευατο σας ψαχνοντας την ουρά σας.
Θα στο γραψω κατανοητα (για να το καταλαβεις)
Η επανασταση δεν γινεται καιγοντας ταγερ και κτιρια (ειναι δικά μας)
Η επανασταση δεν γινεται χειροκροτωντας αυτους που καινε ταγερ (ειναι εχθροι μας)
Η επανασταση χρειαζεται επαναστατικη θεωρια (μαρξισμο-λενινισμό) και οργανωση (ΚΚΕ, ΠΑΜΕ).
Την επανασταση θα την κανει η εργατική τάξη και οι υπολοιποι θα πρεπει να συρθουν από πισω της και οχι να ψαχνουν να ηγηθούν.
Δεν είναι θέμα πάντως ελιτισμού, σε καμία περίπτωση, η συνειδητοποίηση του γεγονότος πως η απόφαση ενός εργαζομένου να ενταχθεί σε ένα μπλοκ (ακόμα και του σεκ π.χ.) είναι δείγμα μιας ποιοτικά ανώτερης και χρησιμότερης συνειδητοποίησης σε αντίθεση με έναν εργαζόμενο, που μπορεί π.χ. να συμφωνεί κ για το σοσιαλισμό, αλλά να προτιμά να σουλατσάρει μονάχος τους δρόμους της πόλης.
Τώρα, προφανώς, όσο «ανεβασμένο» είναι το πλαίσιο του «μπλοκ», αναλογικά -όχι απόλυτα- είναι ανεβασμένο και το επίπεδο συνείδησης του συμμετέχοντα, χωρίς να αξιώνω το παραπάνω ως κάποιο δογματικό κανόνα.
Η ουσία είναι ότι τώρα που στενεύουν τα πράγματα, οι δεύτεροι υπαίτιοι μετά τους αστούς για την δρομολογούμενη συνεχιζόμενη αύξηση της καταστολής και της περιστολής των διαδηλώσεων, περί άλλων τυρβάζουν και προφανώς δε γνωρίζουν και τίποτα για το έγκλημα.
υ.γ. Η όποια αναμέτρηση με το παρακράτος έχει αρχίσει Κομπάσο πολλά χρόνια τώρα, από όταν θυμάμαι το ΚΚΕ. Και είναι πρωτίστως ιδεολογική και κατά δεύτερον προστατευτική του κινήματος απέναντι στο παρακράτος αυτό. Οτι πρέπει να ενταθεί, είναι αυτονόητο, ενόσω εντείνεται η επίθεση του ίδιου αυτού παρακρ. μηχανισμού. Αλλά νομίζω , ότι αν έχουμε κάτι να προσάψουμε στο ΚΚΕ, το λιγότερο είναι η αποφασιστικότητα στην αναμέτρηση αυτή. Απεναντίας, για πλείστους ιδεολογικο-πολιτικούς χώρους δε θα μπορούσα να πω το ίδιο, κι ας το θελα.
Μανουελ
ανάμεσα στο 4000 του ΜΕΓΑ και τις 100000 που λες εσύ υπάρχει ξέρεις μεγάλη απόσταση από την πραγματικότητα, και από το ΜΕΓΑ και από εσένα για διαφορετικούς φυσικά λόγους. Και τα δυο φυσικά είναι θλιβερά ψέματα. Μακάρι να είχε 200000 το ΠΑΜΕ άλλα δυστυχώς δεν είχε πράγμα που το γνωρίζεις καλά.
ΤΟ «συναξάρι» του «ορθου διαδηλωτή» που έχεις στο μυαλό σου δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της ταξικής πάλης και μάλλον αφορά της κομματικές συγκεντρώσεις. Μήπως ταχεις μπερδέψει αυτά τα δύο?
.Ειλικρινά δεν έχω δει τέτοιες απόψεις να τις έχει το ΚΚΕ, τουλάχιστον από τις ανακοινώσεις του και την αρθρογραφία του στον ριζοσπάστη. Πουθενά για παράδειγμα δεν έχω δει κριτική του είδους όσοι δεν είναι στα μπλοκ του ΠΑΜΕ είναι αδελφές τραβεστί μάνατζερ, οπορτουνιστές, κλπ. Και δεν είναι καθολου χιούμορ Μανουέλ. Ούτε έχω δει πουθενά να λοιδορείτε ο κόσμος που κατέβηκε στο σύνταγμα σαν «ατομιστής» «χωρίς πλαίσιο» γενικώς μπουλούκι. Αντιθετα ο ριζοσπάστης έγραφε. «Μεγαλειώδης διαδήλωση ενάντια στο μακέλεμα του λαού. Ενα ορμητικό ανθρώπινο ποτάμι «βούλιαξε» χτες το κέντρο της πόλης, κόντρα στις προσπάθειες όσων θέλουν να βάλουν το λαό στη στρούγκα. Αυτό διαμήνυσαν χτες, χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, οικογένειες, άνεργοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών που ξεχύθηκαν σε όλο το κέντρο της Αθήνας».
Το ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν πήγε στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ αυτό δεν τον κάνει «ατομιστή» και «εγωιστή». Τα μπλοκ φυσικά είναι ένα μέσο για να περιφρουρείται ο κόσμος άλλα μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να βγάζεις πολιτικά η ιδεολογικά συμπεράσματα για την επιρροή η και την παρέμβαση σου στις συνειδήσεις των εργαζομένων από το πόσο «ντούρα» παρελαύνουμε με τα μπλοκ και από το πόσες αλυσίδες φτιάχνεις.
Από την άλλη είσαι τόσο βέβαιος ότι όσοι ήταν στην ομόνοια ήταν γνώστες του πλαισίου του ΠΑΜΕ? Σε τι ποσοστό πιστεύεις ότι γνώριζαν το πλαίσιο και εν γένει τΙς απόψεις του ΚΚΕ? Η δεύτερη παρέμβαση σου είναι απλώς γελοία και ανάξια απάντησης
Άναυδε
Τι εννοείς με τα ταγιέρ δεν καταλαβαίνω. Αφού είναι όλα τόσο λυμένα ρε άναυδε που δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει τίποτα γιατί δεν απαντάς και στο ερώτημα που έθεσα εγω και ο κομπασο?.
Μπα την επανάσταση θα την κάνει η εργατική τάξη τελικά και όχι το κόμμα? Οπορτουνα άναυδε.
Ψηρις
Πολύ σωστή η τοποθέτηση σου
«η συνειδητοποίηση του γεγονότος πως η απόφαση ενός εργαζομένου να ενταχθεί σε ένα μπλοκ (ακόμα και του σεκ π.χ.) είναι δείγμα μιας ποιοτικά ανώτερης και χρησιμότερης συνειδητοποίησης σε αντίθεση με έναν εργαζόμενο, που μπορεί π.χ. να συμφωνεί κ για το σοσιαλισμό, αλλά να προτιμά να σουλατσάρει μονάχος τους δρόμους της πόλης».
Το κρίσιμο είναι το πώς ο εργαζόμενος μέσα από τις ταξικές συγκρούσεις όλων των ειδών από τον τόπο δουλειάς μέχρι την διαδήλωση και την εξέγερση να διαμορφώνει πολιτική συνείδηση προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά του κεφαλαίου. Και αυτό δεν γίνεται όσο «συντεταγμένα μπλοκ» και να έχεις άλλα μέσα από την ίδια τους την εμπειρία και τον ρόλο φυσικά της πρωτοπορίας.