Έλα, πες την αλήθεια.
Καλή και άγια η συλλογική ευθύνη, η συλλογική αναζήτηση της τακτικής εκείνης που ανταποκρίνεται καλύτερα στα δεδομένα και τις απαιτήσεις της συγκυρίας, αλλά πάντα νιώθεις ότι κάτι λείπει.
Κάτι που ΕΣΥ έχεις εντοπίσει, θεωρείς κομβικής σημασίας, εκ των ουκ άνευ ρε παιδί μου, πώς να το πώ, αλλά οι σύντροφοι-συναγωνιστές σου ή δε το βλέπουν έτσι ή θεωρητικά συμφωνούν μαζί σου αλλά στη πράξη κάνουν άλλα αντί άλλων, πράγμα που σε εκνευρίζει ακόμη περισσότερο, καθώς ΕΣΥ αλλιώς το είχες συλλάβει το όλο πράγμα, πιο έτσι, με πιο τέτοιες προεκτάσεις, ώστε να ανοίξουν δρόμοι και προς ΕΚΕΙΝΕΣ τις κατευθύνσεις που αυτή τη κρίσιμη στιγμή δε μπορεί να λείπουν από τη δράση σας…
ΜΑ ΚΑΛΑ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝΕ !!!???!!!???
Μη φοβάσαι όμως συντροφε και φίλε αναγνώστη.
Το γκράνμα είναι εδώ για σένα.
Τώρα, τη κρίσιμη στιγμή,
τώρα που τέλειωσαν οι τοπικές εκλογές και το κίνημα πάει σε πιο ενδιαφέρουσες διαδικασίες…
Επέλεξε τη συλλογικότητα της αρεσκείας σου.
Φαντάσου πως είσαι ο ίδιος, συμπυκνωμένος σε ένα άτομο, η …αγία και ομοούσια n-άδα:
- Η Κ.Ε. του ΚΚΕ
- Η γραμματεία και όλες μαζί οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ
- Η πανελλαδική συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
- Ο Αλέκος Αλαβάνος
- Η συνέλευση της α/α συλλογικότητάς σου.
- H «μεγαλύτερη παράταξη της αριστεράς», δηλ. οι ανένταχτοι αριστεροί
- Η εκτελεστική γραμματεία του Π.Α.ΜΕ.
- Το διήμερο των ΕΑΑΚ
- Οι αριστεροί οικονομολόγοι
- Το αριστερό βήμα διαλόγου
- Η Γ.Σ. του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων
- Ο όμιλος μελέτης της επαναστατικής θεωρίας
- Η ομάδα του Άρδην, της Ρήξης και των Εναλλακτικών Εκδόσεων
κτλκτλ.
Διάλεξες;
Πες μας λοιπόν, ανέλυσε στις ψηφιακές μάζες που εισρέουν καθημερινά στο Γκράνμα,
τί τακτική πιστεύεις πως πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα-οργάνωση-ομάδα-μέτωπο-εφημερίδα-όμιλός σου το επόμενο κρίσιμο διάστημα ώστε να φτάσει στον στρατηγικό της στόχο (και ποιός είναι αυτός;) μια ώρα αρχίτερα;
Τί τακτική θα έπρεπε να προωθήσει στο εργατικό, στο φοιτητικό, στο λαϊκό κίνημα; Και αν αυτό την αποδεχόταν ΠΛΗΡΩΣ πώς θα έπρεπε μετά να κινηθεί;
Γκράνμα 
Χτες βράδυ κόλλησα ένα ψεύτικο παχύ μαύρο μουστάκι κι όπως μοιάζω και με τον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς πετάχτηκα μπροστά στην Αλέκα την ώρα που έβλεπε τις ειδήσεις στον 902. Δεν θα αναφέρω εδώ το τι διαμείφθηκε μεταξύ μας, περιορίζομαι στο να σας ενημερώσω ότι έχω εξουσιοδότηση από το ΠΓ της Κ.Ε. του ΚΚΕ να καθορίσω άμεσα την τακτική που θα ακολουθήσει το κόμμα στο προσεχές διάστημα:
1. Θα συνταχθεί ανακοίνωση η οποία θα επικαλείται την κρισιμότητα των ημερών για την εργατική τάξη και τη χώρα, θα δεσμεύεται για το χτίσιμο γραμμής άμυνας από το κόμμα υπέρ των εργατικών κατακτήσεων και θα υπόσχεται ότι το κόμμα θα δράσει ενεργητικά στην κατεύθυνση της συσπείρωσης όλων των δυνάμεων που προτίθενται να συστρατευτούν για το σκοπό αυτό. Όλο το ύφος της ανακοίνωσης θα είναι δραματικό και θα αποφευχθεί η χρήση «ξύλινης γλώσσας» (θα είναι κάτι σαν το διάγγελμα Ζαχαριάδη του ΄40).
2. Θα καλέσω άμεσα στον Περισσό για διαβουλεύσεις όλα τα μέλη της Κ.Ε. και τη γραμματεία του ΠΑΜΕ και θα τους ενημερώσω ότι χωρίς καμιά πρόθεση ιδεολογικών εκπτώσεων θα ξεκινήσει άμεσα πρωτοβουλία δημιουργίας συμμαχίας με προσωρινό ορίζοντα την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων που έρχονται.
3. Θα ξεκινήσω μυστικές διαβουλεύσεις με τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των πρωτοβάθμιων σωματείων βρίσκοντας σημεία επαφής στα οποία θα μπορεί να στηριχτεί μια πρόσκαιρου -κατ’αρχήν- χαρακτήρα συμμαχία απόκρουσης των αντεργατικών μέτρων. Θα ξεκαθαρίσω ότι τον συντονιστικό ρόλο θα τον έχω εγώ.
4. Θα διοργανώσω κοινή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 12 Δεκέμβρη. Δεν θα γίνει προηγηθεί καμια επίσημη ανακοίνωση συμφωνίας με τις άλλες δυνάμεις. Η καθεμιά θα καλεί χωριστά αλλά η συγκέντρωση θα είναι κοινή με ομιλητή φυσικά εμένα. Θα συνταχθεί ψήφισμα το οποίο θα φέρει τις υπογραφές όλων των συνιστωσών της συμμαχίας το οποίο θα δοθεί στα ΜΜΕ και θα μεταδοθεί άμεσα (αν χρειαστεί και με τη βία, με κατάληψη των στούντιο).
5. Μετά από αυτά είναι βέβαιο ότι η πλειοψηφία των ανένταχτων αριστερών θα τρέξει στη στοργική αγκαλιά μου. Θα ξεκινήσει άμεσα ο σχηματισμός μικτών επιτροπών που θα ξαμολυθούν σε κάθε γειτονιά, καφενείο, χώρο εργασίας ενημερώνοντας για τις θέσεις της συμμαχίας.
6. Με το έμπα του 2011 θα γίνει συνέντευξη τύπου της συμμαχίας όπου θα διατυπώνεται το πλαίσιο της συνεργασίας και θα ζητείται η διενέργεια βουλευτικών εκλογών με αυτοτέλεια των σχημάτων της συμμαχίας αλλά με δέσμευση για κοινή στάση στα θέματα εργατικών δικαιωμάτων.
7. Ο ενθουσιασμός που θα υπάρξει από την τακτική αυτή θα δώσει τα εξής εκλογικά αποτελέσματα: ΠΑΣΟΚ 28%, ΝΔ 24%, ΚΚΕ 19%, ΣΥΡΙΖΑ 8%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 5%, ΛΑΟΣ 4%, ΝΤΟΡΑ 4%.
8. Ο δικομματισμός θα συνασπιστεί σε μια πανικόβλητη κυβέρνηση και η επανάσταση θα είναι προ των πυλών.
9. Θα αφήσω κανονικό μουστάκι α λά Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς.
Δε θα μας πεις εσύ από τα πάνω πού στοχεύει και πού όχι το κείμενό σου.
Η τακτική μας είναι ξεκάθαρη. 3-5-2 αλά λομπανόφσκι με σοβιετικά μινσκ. Με λαϊκές αντεπιθέσεις και ξαφνικές άμυνες.
Δίδυμο μπροστά για ομάδα κρούσης, φιντέλ και τσε. Έξω δεξιά ο οπορτουνιστής μπουχάριν, σε ρόλο ντάνι άλβες. Το στάλιν τον θέλουμε τέρμα, ή σέντερ μπακ στην άμυνα (του στάλινγκραντ), που θέλει γερά τσεκούρια. Λένιν επιτελικό χαφ να φτιάχνει παιχνίδι και μαρξ-ένγκελς στον πάγκο (ο φρίντριχ βοηθός προπονητή, αλλά σε στιλ τεν κάτε, που κρυβόταν πίσω απ’ όλα).
Καζάκης οργανωτής κερκίδας και του νέου εαμ. Και το διήμερο εαακ κατεβάζει ψήφισμα να κάνουμε βραδινά τα παιχνίδια, γιατί αλλιώς δε θα πατάει ψυχή, όλοι κοιμούνται.
Ο τρότσκι ξεκινάει εμ βι πι, αλλά στο τέλος κάνει φασαρίες κι η ομάδα τον διώχνει.
Τι μας ζητάς βρε Άθλιε? Δεν μας λυπάσαι ?
Αν ο διχασμός της προσωπικότητας είναι αρρώστια, τότε ο n-χασμός τι είναι?
Πάντως το ποστ είναι πρωτότυπο και καλό. Θα προσπαθήσω να συμμετάσχω.
Ο καζάκης οργανωτής κερκίδας και του νέου εαμ με αίτημα διαγραφή των χρεών της παε.
Το διήμερο εαακ κατεβάζει ψήφισμα να κάνουμε βραδινά τα παιχνίδια, γιατί αλλιώς δε θα πατάει ψυχή, όλοι κοιμούνται.
Για να περασουμε και στα ουσιωδη:
Η ΟΠΛΑ θα παιζει μπαλα ή θα πεταξουμε την μπαλα στην κερκιδα και θα φιλοσοφουμε πανω στο χορταρη με την πιπα της ειρηνης να γυρναει ολο τριγυρω…;;;
Τί στο καλο, ακομα και για να πετυχεις το τερμα του αντιπαλου χρειαζεται να εισαι εκπαιδευμενος και στο καλο σημαδι…
Προφανώς είναι μινγκ του λομπανόφσκι.
Ας αφήσουμε ήσυχο το μινσκ στη λευκορωσία
Στρατολάτη, εσένα θέλουμε!
Εγώ θα είμαι πιο βαρετός.
Φαντάζομαι θα ακούσατε τον Βαν Ρομπει – πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – που είπε ότι είναι μια μάχη επιβίωσης για την Ευρωζώνη και ότι ‘αν δεν επιβιώσει η Ευρωζώνη δε θα επιβιώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση’.
Ο Σαρκοζί καταφέρνει από ότι φαίνεται να περάσει το συνταξιοδοτικό στη Γαλλία (αν και υπάρχει προγραμματισμένη διαδήλωση για τις 23 Νοέμβρη). Στην Ελλάδα έχουμε κίνηση αλλά δεν έχουμε φτάσει το επίπεδο του Μάη.
Προς το παρόν νικάνε σε δύο χώρες όπου πάντα αναμένεται αντίσταση και όπου αν νικήσουν σε αυτές τις δύο σημαίνει βασικά ότι μπορούν να νικήσουν παντού.
Τώρα πάνε για τους Ιρλανδούς. Τη ‘χώρα-μοντέλο’ τους που τώρα θα βιάσουν. Για να πληρωσουν συγκεκριμένα τη Royal Bank of Scotlad, τη Lloyd’s και μια χούφτα γαλλογερμανικές τράπεζες σώζοντας βασικά την Αγγλία (που αλλιώς θα πρέπει να δώσει αυτή λεφτά στην RBS) και προσπαθώντας να καθυστερήσουν την επιδείνωση στην Ισπανία για την οποία ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ. Το όλο πακέτο είναι 500 δις και για την Ισπανία θα χρειατούν 2 τρις.
27 Noέμβρη οι Ιρλανδοί θα υποδεχτούν την τρόικα με διαδήλωση αλλά κανεις δε περιμένει ότι θα καταφέρουν να μπλοκάρουν τα μέτρα. Για να δούμε…
Στελέχη της Κομισιόν λένε επί λέξη στους διαδρόμους των Βρυξελλών ότι το Μάη φοβόντουσαν τις ‘επικίνδυνες λαϊκές αντιδράσεις που μπορεί να φέρναν τα πράγματα εκτός ελέγχου’. Τώρα όμως αισθάνονται ασφάλεια ότι δε κινδυνέυουν από το λαϊκό παράγοντα, ότι αυτός είναι υπό έλεγχο.
Έτσι τους μένουν μόνο τα πολύπλοκα προβλήματα που προκύπτουν από τις αντιθέσεις του συστήματός τους. Και κυρίως μια πιθανή έκρηξη του χρέους της Ισπανίας που θα προκαλούσε τη διάλυση της Ευρωζώνης.
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Αποσπάσματα απο την ταινία ICE του Robert Kramer (1970).
Excerpt from Robert Kramer’s plausible cinematic depiction of an armed revolution in the United Sates (ICE, 16mm, 130 min, 1970).
Θα ήμουν ευγνώμον σε όποιον εύρισκε LINK για κατέβασμα συν υπότιτλους.
Πολύ χρήσιμη ταινία.
για το παραπάνω σχόλιο,
ενεργοποιήστε στο Video από την επιλογή CC το Transcribe Audio
Υ.Γ. Αυτό το ποστ ή θα έχει τεράστια επιτυχία και θα περάσουμε φίνα ή δε θα ξεπεράσει τις 10 απαντήσεις!
Υ.Γ. Αυτό το ποστ ή θα έχει τεράστια επιτυχία και θα περάσουμε φίνα ή δε θα ξεπεράσει τις 10 απαντήσεις!
!!!
…Βοήθησα Αθλιε;
Εμείς που πιστέψαμε εξ αρχής στο ποστ του άθλιου θα το κάνουμε σουξέ με το στανιό.
Είμαι η εκτελεστική γραμματεία του παμε και βλέπω ότι το αυτί των πασόκων δεν ιδρώνει τόσο εύκολα όσο το 2001 που μια μεγάλη κινητοποίηση ήταν ικανή να βάλει φρένο στο γιαννίτση. Πέρασαν αυτά που ήθελαν παρά τις απεργίες και την 5η μάη κι είναι έτοιμοι να φέρουν κι άλλα χειρότερα. Χρειάζονται απεργίες διαρκείας, αλλά ο κόσμος αιμορραγεί οικονομικά κι αδυνατεί να τις σηκώσει. Κάποιοι κλάδοι μπορούν όμως να γίνουν δύναμη κρούσης και να σηκώσουν αγώνες διαρκείας συσπειρώνοντας γύρω τους το σύνολο των εργαζόμενων. Δεν είναι εύκολο βέβαια. Κάποιοι ελέγχονται από την πέμπτη φάλαγγα της πασκε και κάποιοι άλλοι έχουν συντεχνιακά αιτήματα. Αλλά είναι απαραίτητο να το προσπαθήσουμε.
Αυτό είναι το ζητούμενο και για τον χώρο της παιδείας. Μπορώ να θυμηθώ μεγάλες απεργίες δασκάλων και καθηγητών, κύματα καταλήψεων σε σχολεία και στις σχολές αλλά δε μπορώ να θυμηθώ ούτε μία φορά που να συνέπεσαν αυτές οι διεργασίες και να υπήρχε ένας στοιχειώδης συντονισμός. Όπως δεν υπήρξε μεταξύ φοιτητικού και εργατικού κινήματος (οι φοιτητικές κινητοποιήσεις πέρσι ήταν κάτω από το ύψος των περιστάσεων). Το παμε εκπαιδευτικών είναι ένα πρώτο βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση αλλά πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα και με γρήγορους ρυθμούς.
Θα μπορούσε ακόμα να διοργανώνεται κάθε εβδομάδα μία κινητοποίηση σε σταθερή μέρα. Αν δοκιμαστεί και τραβήξει μπορεί να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά και να φέρνει κάθε φορά και περισσότερο κόσμο.
Αλλάζω κατηγορία. Είμαι η κεντρική επιτροπή του κουκουέ.
Επαναφέρω σε ουσιαστική λειτουργία το κέντρο μαρξιστικών ερευνών παίρνοντας επιλεκτικά με μεταγραφή και κάποιους αστέρες του αριστερού βήματος που ήθελαν μια τέτοια κίνηση από το κόμμα για να δουλέψουν πλάι του. Φτιάχνω καταμερισμό εργασίας και βάζω μπρος ειδικά ζητήματα μελέτης.
Απλώνω στο λαό τη συζήτηση για το δεύτερο τόμο του δοκιμίου ιστορίας του κόμματος. Αναδεικνύω την προσωπικότητα και την κομματικότητα του πλουμπίδη. Βάζω μια σειρά αναλύσεις στο ρίζο για κάποια δύσκολα κι απαγορευμένα θέματα (πχ τασκένδη, διαγραφή ζαχαριάδη, διάλυση κομματικών οργανώσεων).
Επισπεύδω τις διαδικασίες για να φτάσουμε και στον τρίτο τόμο που θα ‘χει το 89.
Ανοίγω στο ρίζο θεματικούς διαλόγους (όπως στον προσυνεδριακό) (όχι μόνο για τα ιστορικά).
-Βλέπω πώς η λαϊκή συσπείρωση μπορεί να κάνει αυτό που λέει το όνομά της στις γειτονιές και στους χώρους κατοικίας.
-Στέλνω περιφρούρηση κάθε φορά που γίνονται αρχαιρεσίες στα σωματεία για να αποτρέψω τη νοθεία των πασόκων. Δεν είναι δυνατόν να ανεβαίνει η πασκε αυτό τον καιρό.
-Φέρνω σε αντιστοιχία την τακτική συμμαχιών μου, σε εξωτερικό και εσωτερικό. Δε μπορεί να είμαι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι.
Και μερικά ακόμη, αλλά επιφυλάσσομαι.
Διαβάζω συνέχεια για την ανάγκη ανάπτυξης απεργιακού κινήματος.
Έχει σκεφτεί άραγε κανείς πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν οικονομκά περιθώρια για μακροχρόνιες ή συχνές απεργίες ?
Γιατί τα συνδικάτα ΔΕΝ έχουν προνοήσει για την δημιουργία ταμείων αλληλοβοήθειας ?
Πως θα αντέξει κανείς απένταρος, που περιμένει τον ψωραλέο μισθό του για να πληρώσει τους λογαριασμούς του, να συμμετάσχει σε συχνές απεργείες ?
Ας αφήσουμε λοιπόν τις μεγαλοστομίες.
Επίσης πουθενά δεν βλέπω από τις οργανώσεις που μιλούν στ’ όνομα της εργατικής τάξης (και αναφέρομαι από το Κ.Κ.Ε. μέχρι και το τελευταίο γκρουπούσκουλο να έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες ίδρυσης οργανώσεων εργατικής αλληλεγγύης και υποστήριξης. (εργασία για άνεργους, παιδικούς σταθμούς, φροντιστήρια για μαθητές κ.ο.κ.)
Έχεται υπ’ όψη πως αναπτύχθηκε στο Λίβανο η Χεζμπολάχ στην σημερινή κραταιά πολιτική και στρατιωτική δύναμη ? Απο μια χούφτα ανθρώπων, μετά τις σφαγές στα στρατόπεδα Παλαιστινίων προσφύγων Σάμπρα, Σατίλα το 1982, με μακρόχρονη και ειλικρινή δράση αλληλεγγύης.
Για τα θέματα της ιστορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος (κινήματος ?) δεν νομίζω πως μπορεί να γίνει τίποτε περισσότερο από τις άτολμες και αποσπασματικές, θετικές βέβαια, κινήσεις της σημερινής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.
Για παράδειγμα αναφέρω το τεράστιο ζήτημα της πολύ πιθανής δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη απο τους Σοβιετικούς τον Αύγουστο 1973.
Βλέπε σχετικό βιβλίο του Νίκανδρου Κεπέση που παρέμεινε κομματικός μέχρι το τέλος της ζωής του, αλλά ξεκάθαρα κατηγορούσε στο βιβλίο του τον Χαρίλαο Φλωράκη σαν ηθικό αυτουργό στην δολοφονία Ζαχαριάδη.
Ποιός έχει την διάθεση και το σθένος να ασχοληθεί με τα θέματα αυτά ?
«ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ γύρω από γεγονότα και πρόσωπα» Ν. Κεπέσης Αθήνα 2006
Δεν ξέρω αν απαντάς σε μένα. Κι εγώ έγραψα ότι ο κόσμος αιμορραγεί και δε μπορεί να σηκώσει τέτοιες απεργίες.
Υπάρχουν πάντως κλάδοι που είναι απελπισμένοι και έχουν διάθεση να το πάνε μέχρις εσχάτων. πχ οι φορτηγατζήδες, ίσως ακολουθήσουν τα ταξί κ.ά.
Αν μείνουν μόνοι τους θα είναι μια συντεχνία με στενό ορίζοντα και δε συμμαζεύεται.
Αν ανάψουν το φιτίλι όμως, θα είναι δύναμη κρούσης σε ένα κίνημα που θεριεύει και τους έχει προμετωπίδα. Κι αν όχι τους βταλικέρηδες κάποιους άλλους.
Έχεις απόλυτο δίκιο για τα απεργιακά ταμεία.
Χωρίς αυτά δεν πάμε πουθενά. Καμία μεγάλη απεργία (πχ πολιτική) δε μπορεί να νικήσει χωρίς αυτό.
Για τα ιστορικά θέματα συμφωνώ ότι είναι δύσκολα και κάθονται στο στομάχι.
Αλλά αν ανοίξει το θέμα για το δεύτερο τόμο μέχρι τις κόβες κι έναν κύκλο παραέξω, πάει να πει ότι και διάθεση και σθένος υπάρχει. Κι αν όχι, καλούμαστε να τα βρούμε.
Ποιός θα χώνει φράγκα στα απεργειακά ταμεία; το ΚΚΕ ίσως με την κρατική χρηματοδοτηση.
@ 16 Giannos.
Δηλαδή το ΚΚΕ θα χρηματοδοτεί πολιτικές απεργίες με λεφτά του κρατ. προϋπολογισμού. Ποιός τον πιάνει μετά τον Πάγκαλο!
Τα απεργειακά ταμεία δημιουργούνται με συνδρομές των ίδιων των εργαζομένων, από τα σωματεία τους.
Αν βέβαια γίνουν δωρεές προς το όποιο Ταμείο γιατί όχι ?
Επειδή όμως το ζήτημα των Απεργειακών Ταμείων είναι terra incognita στην χώρα μας αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, σημειώνω πως τα απαιτούμενα χρήματα είναι πολλά και δεν αρκεί η κρατική χρηματοδότηση του Κ.Κ.Ε. όπως ανόητα γράφει το ΣΧΟΛΙΟ 16.
Π.χ. για απεργία ενός μηνός κλάδου με 20.000 μέλη και μέσο μισθό 1 χιλιάρικο απαιτούνται 20.000.000 ευρώ.
Στο ζήτημα της εργατικής αλληλεγγύης απαιτούνται πρωτοβουλίες Πολιτικών φορέων και βέβαια ΧΩΡΙΣ στόχο κομματικού ωφέλους.
Θεωρώ πως τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν να γίνουν κίνητρα για την δημιουργία και ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ μετώπων κοινής δράσης των κομμάτων που αγωνίζονται για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
@ ΜΠΡΕΖΝΙΕΦΙΚΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ (πιο συγκεκριμένα)
το κίνητρο της απελπισίας είναι πάντα συνταγή καταστροφής. Δεν εννοώ βέβαια εγκατάλειψη των απελπισμένων.
Βλέπε ενδιαφέρον σχετικό post σε μάλλον αναρχο-αριστερίστικο blog.
http://o-a-blog.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
Υ.Γ.
Το LINK για την ταινία δεν το έβαλα τυχαία
παιδιά δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορούν να χρηματοδοθούν αυτά τα ταμεία. Δεν νομίζω ότι έχει χρήματα τώρα ο κόσμος… Σε πρώτη φάση εγώ σκέφτομαι ότι ίσως θα είχε νόημα πορείες κυριακή ή τέσπα κάποια μέρα που σε πρώτη φάση να μην έχει κόστο ο εργαζόμενος. Αν αυτές οι κινητοποιησεις καταφέρουν να μαζικοποιηθιύν τότε το επόμενο βήμα ίσως να ήταν απεργίες κτλ.
Πάντως τα σωματεία πρέπει να αναλάβουν και κοινωνικόπολιτισμικό ρόλο σήμερα. Δεν ξέρω αν το έχουν πάρει χαμπάρι οι ηγεσίες….
@ ΜΠΕΖΝΙΕΦΙΚΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ
Η απελπισία είναι πάντα συνταγή καταστροφής, και δεν εννοώ βέβαια εγκατάλειψη των κλάδων.
Βλέπε ενδιαφέρον POST σε μάλλον αναρχο-αριστερίστικου προσανατολισμού Blog.
http://o-a-blog.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
Από όσα καταλαβαίνω το ζήτημα των Απεργιακών Ταμείων είναι απόλυτα άγνωστο και χωρίς ενδιαφέρον για την ευρύτερη αριστερά στην χώρα
μας.
Τα σχετικά ταμεία ιδρύονται από τα Σωματεία των εργαζομένων και χρηματοδοτούνται απο τις συνδρομές των μελών. Βέβαια όποια δωρεά
προς το Ταμείο δεν «χαλάει» κανέναν.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως τα απαιτούμενα χρήματα είναι πολλά. Π.χ. κλάδος με 20.000 μέλη και μέσο μισθό 1.000 ευρώ, για να
απεργήσει 1 μήνα χρειάζεται 20.000.000 ευρώ στο Ταμείο.
Επίσης, με μισθό 1.000 ευρώ και εισφορά 20 ευρώ εκάστου στο Ταμείο επί 50 μήνες μπορούμε να στηρίξουμε απεργία 1 μήνα.
Αυτά τα γράφω εντελώς σχηματικά γιατί βλέπω την πλήρη αμάθεια στο ζήτημα.
Για το θέμα της εργατικής αλληλεγγύης που έβαλα στο ΣΧΟΛΙΟ 14 παραπάνω απαιτούνται Πολιτικές πρωτοβουλίες οργανώσεων και προφανέστατα
ΧΩΡΙΣ κομματικούς στόχους. Μπορεί να αποτελέσει έναυσμα ΚΑΙ για εννιαιο-μετωπική δράση των κομμάτων που μιλούν στο όνομα της
Εργατικής Τάξης.
Υ.Γ.
το LINK για την ταινία ICE στο ΣΧΟΛΙΟ 8 δεν το έβαλα άσχετα με την ανάρτηση του ΑΘΛΙΟΥ. Πόσο μάλλον !
-θέτω την μοναδική ρεαλιστική πρόταση για την ενότητα της αριστεράς:
1)Δυαλύονται όλες οι υπόλοιπες συνδικαλιστικές οργανώσεις και προσχωρούν ανευ όρων (δηλαδή ως άτομα) στο ΠΑΜΕ
2)Δυαλύονται και όλοι οι υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί και προσχωρούν ανευ όρων (δηλαδή ως άτομα) στο ΚΚΕ
3)Αφού γίνουν αυτά κάνουμε άνοιγμα (ως εννιαίο ΚΚΕ πλέον) για συνεργασία στους αναρχικούς.
4)Καταγγέλουμε ως πληρωμένους προβοκάτορες όσους απορρίψουν την πρόταση μας.
-Η ενωμένη δύναμη κρούσης της εργατικής τάξης είναι γεγονός!