Το Σάββατο οι comités action (επιτροπές δράσης), διοργάνωσαν στις Βρυξέλλες εκδήλωση αλληλεγγύης και συγκέντρωσης χρημάτων για τους απεργούς της «Χαλυβουργίας Ελλάδος». Μας ζητήθηκε, λοιπόν, να βοηθήσουμε ώστε κάποιος από τους απεργούς να μιλήσει μέσω skype στην εκδήλωση. Φύσικα και δε μπορούσαμε να αρνηθούμε. Η σύνδεση λοιπόν έγινε και ο Χάρης, μέλος του ΔΣ του σωματείου μίλησε με τους πάνω από 80 παρευρισκόμενους στο Βέλγιο. Προσωπικά βρίσκω τρομερό, το πόσο μπορεί να εμπνέει η απεργία σε ένα εργοστάσιο του υποβαθμισμένου Ευρωπαϊκού νότου, ακόμα και σε χώρες τόσο μάκρια (μα και τόσο κοντά). Απ ‘ότι μάθαμε ύστερα, στην εκδήλωση μαζεύτηκαν 630 ευρώ.
Βρήκαμε όμως και εμείς την ευκαιρία, μιας και φιλοξενήσαμε το Χάρη, να τον στήσουμε απέναντι από τη κάμερα μας για μια σύντομη κουβέντα για τη πορεία της απεργίας τους.
93 μέρες
προσθήκη 31/1, φωτό από την εκδήλωση στις Βρυξέλλες
O Antonxxx είχε στείλει κάποιες ερωτήσεις τις οποίες είδα μετά τη συνέντευξη. Ζήτησα όμως από το Χάρη να απαντήσει γραπτώς:
Πως ειναι οι συσχετισμοί στον Βόλο/Βελεστίνο; Είναι ρεαλιστικό το ενδεχόμενο κάποιας αλλαγής των συσχετισμών εκεί;
Σχετικα με τον Βόλο δεν βλέπω να αλλάζει κάτι από την πλευρά τους. Βέβαια η τοπική κοινωνία τους αποδοκιμάζει καθημερινά. Δεν μπορούν να πάνε πουθενά χωρίς να νιώσουν την κατακραυγή του κόσμου.
Υπάρχει το ενδεχόμενο απεργίας διαρκείας στην Χαλυβουργική, Λάρκο ή κάποια άλλη μεγάλη επιχείρηση του λεκανοπεδίου;
Αν αντιδράσουν οι εργαζόμενοι και πείσουν τη διοίκηση του σωματείου τους, τότε ίσως να γίνει κάτι αλλιώς να πάρει απόφαση αυτό το εργοδοτικό σωματείιο να κατέβουν σε απεργία το βλεπω δύσκολο.
Υπαρχει περιπτωση ανατροπης των πουλημενων ηγεσιων στα εργατικα κεντρα λεκανοπεδιου;
Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος ανατροπής των συμβιβασμένων σωματείων αρκεί να το πιστέψουν οι εργαζόμενοι και να απαιτήσουν μέσα από τους χώρους εργασίας να αλλάξουν αυτά τα άτομα που πάνε ενάντια στην εργατική τάξη και τάσσονται υπέρ των εργοδοτών.
ΥΓ: ευχαριστούμε πολύ τον Χάρη για την ειλικρινή κουβέντα και τα παιδιά στο Βέλγιο, που πραγματικά μας εμπνέουν με τη ζωντάνια τους. Πάνω απ’ όλα «ευχαριστούμε» τους απεργούς της χαλυβουργίας που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς αποτελούν πηγή αισιοδοξίας και αξιοπρέπειας, όπως και οι απεργοί στα υπόλοιπα εργοστάσια.
Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!
Γκράνμα 
Kαλά όλα αυτά αλλά κάθε εργάτης χρειάζεται 1000 ευρώ το μήνα για την οικογένεια του. 300 εργάτες για 100 μέρες απεργίας χρειάζονται 1εκατομμύριο ευρώ μόνο για τα βασικά. Με τα 100 ευρώ του ΠΑΜΕ και τα 500 ευρώ απο μπεκροσυνάξεις η απεργία πάει για φούντο.
Και όμως, προς μεγάλη απογοήτευση μερικών, η απεργία των χαλυβουργών δεν έχει πάει «για φούντο».
Magic!!!
@fix, η συνέντευξη πάντως αντιφάσκει με αυτό που προσπαθείς να πεις. Τώρα από πότε οι συναντήσεις όπου οι άνθρωποι (και οι τρεις ηλικίες) συζητάν την ταξική πάλη και μαθαίνει ο ένας από την εμπειρεία του άλλου είναι μπεκροσυνάξεις μόνο ένας κακόβουλος μπορεί να μας το πει.
Το αν θα πάει η απεργία για φούντο εξαρτάται από το κατά πόσο θα απεργήσουν κι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι.
τι προσπαθεί να πει δλδ; Δε προσπαθεί να πει κάτι. Ελπίζει να πάει η απεργία γ φούντο απλά. Δε θα του κάνουν το χατήρι όμως