To 43% των Ελληνών εμπιστεύεται την ΕΕ για την έξοδο από την κρίση σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία. Προφανώς, η συντριπτική πλειοψηφία του 43% αυτού (όπως μάλλον και του υπολοίπου αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας εδώ) αγνοεί ότι το σχεδιασμό της πολιτικής για την έξοδο από την κρίση η ΕΕ τον έχει αναθέσει στους ίδιους τους τραπεζίτες, όπως δείξαμε στο τελευταίο μας ποστ και μάλιστα από τράπεζες που είναι άμεσα υπαίτιες της κρίσης.
Τι θα απαντούσε αυτό το 43% άμα ερωτούταν ‘έμπιστεύεστε τους τραπεζίτες για την έξοδο από την κρίση’΄ ή καλύτερα ‘εμπιστεύεστε αυτούς που μας έριξαν σ’αυτή την περιπέτεια κυνηγώντας το γρήγορο κέρδος ότι θα μας βγάλουν κι απ’αυτή’? Μάλλον όχι. Ε λοιπόν, αγαπητοί συμπατριώτες, η Κομισιον παρείχε τη γραμματεία σ’αυτή την ομάδα των τραπεζιτών για να γράψει την πρότασή της, την οποία υιοθέτησε σήμερα στο ακέραιο της ως την πρόταση της για τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου. Μία μόνο βδομάδα χρειάστηκε η Κομισιόν για να ‘σκεφτεί’ τις προτάσεις των τραπεζιτών. Αν αυτό δεν είναι τυφλή εμπιστοσύνη τότε τι είναι? Επί 11 μέρες οι τραπεζίτες υπαγόρευαν και οι δαχτυλογράφοι της Κομισιόν έγραφαν. Τώρα επίσημα υιοθετούν τις προτάσεις που δακτυλογράφησαν.
Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο. 61% των Ελλήνων βλέπει στην ΕΕ την ‘ελπίδα για το μέλλον’. Τι ξέρει όμως για την ΕΕ?
Γυρνώντας στη κρίση βλέπουμε ότι μόνο το 28% εμπιστέυεται την κυβέρνηση. Λογικό, αφού ο κόσμος βλέπει κάθε μέρα πώς συμπεριφέρεται η ‘κυβέρνηση’. Έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με το ‘κυβερνητικό έργο’ τόσο μέσα από τα ΜΜΕ που όσο και να θέλουν να το ωραιοποιήσουν ή να κρύψουν πλευρές του δε μπορούν να δικαιολογήσουν τα πάντα όσο και στην καθημερινή του ζωή.
Δε συμβαίνει το ίδιο όμως με την ΕΕ. Για την ΕΕ ξέρει μόνο ότι δουλεύει για την ‘ενότητα των ευρωπαϊκών λαών’, ‘διασφαλίζει την ειρήνη’ και εργάζεται για να φτάσουμε όλοι το επίπεδο των Γάλλων και των Γερμανών γιατί για το τι είναι πιο πλούσιοι φταίει το ότι είναι ξύπνιοι κι εμείς μαλάκες και όχι το ότι εκμεταlλλεύονται το μισό πλανήτη (συμπεριλαμβανομένων και ημών με τα αποικιακά έργα που τους αφήνουμε και κάνουν στη χώρα μας) και οπότε μεσώ της ΕΕ θα μας μάθουν κι εμάς να βγάζουμε γκαφρά. Τρίχες κατσαρές συνθηματολογικές ξέρει δηλαδή ο πολίτης και δεν έχει καμία ιδέα της καθημερινής πρακτικής των θεσμών της ΕΕ.
Δε ξέρει ας πούμε ότι για 20.000 μόνιμους υπαλλήλους της Κομίσιον είναι εγκατεστημένοι στις Βρυξέλλες άλλοι 20.000 τουλάχτισον λομπίστες των εταιρειών για να τους επηρεάζουν (κάντε ένα τουρ). Μαν του μαν το σύστημα! Δε ξέρει ότι για να σχεδιάσει η Κομισιόν τις πολιτικές της καλεί στις Βρυξέλλες τακτικά άλλους 50.000 ανθρώπους από υπουργεία, εταιρείες, ΜΚΟ και άλλα (στο πλαίσιο των λεγόμενων expert groups) οι οποίοι δε θέλει να μας πει ποιοι ακριβώς είναι και που σύμφωνα με πολύ μετριοπαθείς υπολογισμούς 10.000 εξ αυτών εκπροσωπούν εταιρείες και ελέχγουν τα πιο στρατηγικά expert groups, όπως αυτό των τραπεζιτών για την κρίση . Αγνοεί το 61% των Ελλήνων ότι πληρώνει κι από πάνω με τους φόρους του μέχρι και το αεροπορικό εισητήριο και το ξενοδοχείο αυτών των 10.000 εταιρικών στελεχών για να σχεδιάσουν τις πολιτικές που θα γεμίσουν κι άλλο τα ταμεία τους και που θα του σφίξουν το ζωνάρι μέχρι να βγάλει αίμα.
Μεγάλο μερος του 61% μπορεί να βλέπει στο διπλανό του μετανάστη την αιτία της μιζέριας του. Εύκολο. Ο μετανάστης είναι φτωχός και ανυπεράσπιστος και μπορείς εύκολα να τον ‘τιμωρήσεις’ για να ξεσπαθώσεις. Άντε όταν τα πράγματα γίνονται πολύ εξόφθαλμα (όπως αυτό τον καιρό καλή ώρα) να πάει και μέχρι τον Καραμανλή η οργή σου. Ποτέ όμως εναντίον της ΕΕ, του Μπαρόσο και της σημαίας με τα αστέρια που προβάλουν γυαλιστερά και μεγαλόπρεπα στην TV. Ποτέ κατά της ‘ευρωπαϊκής ιδέας’, αυτής τη θολής, μακρινής άγνωστης.
Αυτό είναι και όλο το νόημα της ΕΕ. Ένα κέντρο μακριά από όλους τους λαούς που θα σχεδιάζει την ουσία των πολιτικών και το οποίο θα παραμένει στο απυρόβλητο καλυμμένο από ένα ‘γοητευτικό’ πέπλο μυστηρίου ενώ οι εθνικές κυβερνήσεις θα δέχονται όλα τα πιθανά σκάγια, θα έρχοναι και παρέρχονται ενώ το κέντρο θα μένει.
Κι αυτό το τερατούργημα μπορεί ακόμα και γοητεύει με τα ‘χειροπιαστά οφελήματα’ που προσφέρει: τη δυνατότητα να ταξιδεύεις χωρίς διαβατήριο ενώ το πρόβλημα είναι ότι ούτως ή άλλως δεν έχεις λεφτά να ταξιδέξεις και ένα κοινό νόμισμα που κάνει τα πάντα πιο ακριβά για όλους εκτός από τους Γερμανούς.
Ακόμα και αξιοσημείωτα ποσοστά των ψηφοφόρων των κομμάτων της αριστεράς (όπως φαίνεται στο λινκ για την ‘Ε’) γοητέυονται από την ΕΕ. Λογικό όμως όταν το ΚΚΕ μας μιλά για τα ‘κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου’ που είναι υπεύθυνα για όλα (αυτά καθ’αυτά ως κόμματα) χωρίς να μας εξηγεί τι ακριβώς είναι αυτή η ΕΕ και πώς λειτουργεί μάλλον γιατί είμαστε πολύ βλάκες για να καταλάβουμε και ο ΣΥΝ μας λέει ότι η ΕΕ θα γίνει υπέροχη όταν οι ‘προοδευτικές δυνάμεις’ πάρουν την πλειοψηφία σε 27 χώρες ταυτόχρονα με εκλογές. Κομματολογία και εκλογολογία δηλαδή χωρίς καμία διάθεση να σχιστεί το πέπλο του μυστηρίου.
Καιρός να σοβαρευτούμε, compaňeros.
Γκράνμα 
Καλά, μην δίνεις και μεγάλη σημασία στα γκάλοπ της ΕΕ !!!
χωρίς να θέλω να σχολιάσω τη δημοσκόπηση γιατί πολύ απλά δεν ασχολούμαι με το θέμα καθόλου, το γενικότερα κλίμα που αυτή αποτυπώνει δε διαφέρει από το κλίμα που εισπράττω γύρω μου.
Θεωρώ δε ότι οι Έλληνες αλλά και γενικότερα οι Ευρωπαίοι είμαστε ελάχιστα ενημερωμένοι στο πως λειτουργεί, τους κανόνες και της αρχές της. Ευτυχώς για μένα που υπάρχεις κι εσύ εκεί στο στόμα του λύκου και μαθαίνουμε και κάτι παραπάνω. Μάλλον θα έπρεπε να ρίξουμε λίγο παραπάνω βάρος στο να δούμε πως λειτουργεί το θηρίο και να το κατανοήσουμε παρά να τη δαιμονοποιούμε χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα ( σε επίπεδο μαζικής προπαγάνδας τουλάχιστον).
@faros
το γκάλοπ δεν είναι ‘της ΕΕ’. Είναι της VPRC.
Χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο της ΕΕ, θα ήθελα να αποσαφηνίσω δυο-τρία πραγματάκια.
Καταρχάς, συμφωνώ απόλυτα στα εξής σημεία:
-ότι οι ευρωπαίοι πολίτες -όχι μόνο οι Έλληνες, ούτε καν οι Βέλγοι που την φιλοξενούν κιόλας- δεν έχουν ιδέα ούτε για το πώς λειτουργεί η ΕΕ ούτε για το ποιες ακριβώς είναι οι πολιτικές και οι κατευθύνσεις της. Και αυτό είναι σκόπιμο. Η πολιτική της ίδιας της ΕΕ σχετικά με την «προσέγγιση του πολίτη» είναι από θολή ως ανύπαρκτη (ή γεμάτη ορολογίες και ακατανόητους βερμπαλισμούς): όταν δεν ξέρεις καλά καλά πώς δουλεύει το σύστημα, δεν μπορείς ούτε να το αμφισβητήσεις ούτε να το πολεμήσεις. Άσε που σου πετάει και πέντε ξεροκόμματα για το ξεκάρφωμα, και σε κάνει να το βλέπεις μακρινό και γοητευτικό.
-ότι η πολιτική της ΕΕ, όσο και εκείνη των κατά κράτη κυβερνήσεων, σε ελάχιστες περιπτώσεις έχει στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του πολίτη. Συνήθως δουλεύουν και η μεν και οι δε, με στόχο την εξυπηρέτηση των εταιριών, του κεφαλαίου και των «μεγάλων» γενικώς (ενίοτε και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Αμερικάνων αν μιλάμε για εξωτερική πολιτική, που όμως δεν είναι το θέμα μας).
Πλην όμως:
Υπάρχουν δύο τύπου διαδικασίες λήψης αποφάσεων στην ΕΕ:
-Σύμφωνα με την πρώτη αποκλειστική ευθύνη για τις αποφάσεις αυτές έχει η ΕΕ, και δη η Επιτροπή. Παράδειγμα, η αγροτική πολιτική. Ποιος όμως εκχώρησε στην Επιτροπή τέτοια αποκλειστικά δικαιώματα; Ποιος θεσμοθέτησε μια διαδικασία, κατά την οποία, η Επιτροπή διατάζει και τα κράτη μέλη πράττουν;
Τα ίδια τα κράτη μέλη εκχώρησαν την «ανεξαρτησία» τους. Δλδ οι Κυβερνήσεις τους μέσω του Συμβουλίου Υπουργών, στο οποίο αυτές αποφασίζουν.
-Σύμφωνα με τη δεύτερη διαδικασία, η Επιτροπή προτείνει πχ ένα νομοσχέδιο ή μια δράση. Σε ποιον προτείνει; Στο Συμβούλιο Υπουργών (δλδ στις Κυβερνήσεις των Κρατών μελών) και στο Ευρωκοινοβούλιο (δλδ στους άμεσα εκλεγμένους από τους λαούς ευρω-αντιπροσώπους). Παράδειγμα η εκπαίδευση ή η υγεία.
Αυτά τα δύο όργανα, μέσα από περίπλοκες και δυσκατανόητες διασικασίες ψηφοφορίας αποδέχονται, τροποποιούν ή απορρίπτουν τις προτάσεις της Επιτροπής. Κατόπιν, η Επιτροπή εκτελεί τις αποφάσεις που οι Κυβερνήσεις και το Κοινοβούλιο έλαβαν.
Όλα αυτά τα λέω, όχι για να εμφανίσω την ΕΕ σαν αγία ή αθώα περιστερά που δεν φταίει σε τίποτα.
Αντιθέτως, όλα αυτά δείχνουν το εξής απλό πράγμα:
Οι αποφάσεις τελικά και επί της ουσίας, λαμβάνονται από τα κράτη μέλη, δλδ από όσους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι λαοί των χωρών της ΕΕ έχουν ψηφίσει και επιλέξει να τους εκπροσωπούν και να τους διοικούν.
Αν οι λαοί ψήφιζαν (και λειτουργούσαν κυρίως)αλλιώς, άλλες θα ήταν και οι πολιτικές της ΕΕ.
Αυτό δείχνει ένα πολύ απλό πραγματάκι: ούτε οι εθνικές εκλογές, ούτε οι ευρωεκλογές είναι της πλάκας. Σε ένα σημαντικό βαθμό καθορίζουν τις τύχες και την καθημερινότητά μας.
Απλά, το σύστημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που μας κάνει να ψηφίζουμε αυτά που θέλουν αυτοί και μετά να βρίζουμε αυτούς (δλδ τις πολιτικές) που εμείς επιλέξαμε. Μάθαμε (μας έκαναν) να μετακυλύουμε τις ευθύνες αλλού, αλλά κυρίως και πάνω από όλα, να υποτιμάμε την ίδια μας την δύναμη.
Και μια-δυο δευτερεύουσες παρατηρήσεις:
-οι ευρωυπάλληλοι είναι συνολικά περί τις 35 χιλιάδες. Μόνο η Επιτροπή αριθμεί 25 χιλιάδες. Σε αυτά τα νούμερα δεν περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στις outsourced υπηρεσίες της ΕΕ (δλδ ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές εταιρίες που αναλαμβάνουν εργολαβικά να φέρουν σε πέρας μελέτες ή ελέγχους για λογαριασμό της Επιτροπής).
Οι λομπίστες παίζει να είναι και περισσότεροι…
-τα έξοδα των κυβερνητικών experts ενίοτε τα καλύπτουν τα κράτη μέλη -και άλλοτε η Επιτροπή -ούτως ή άλλως δλδ ο ευρωπαίος πολίτης.
-το ευρώ τελικά έκανε και τη ζωή του Γερμανού πολίτη ακριβότερη, δυστυχώς.
Τέλος, όπως σωστά υπονοείς κι εσύ, οι δημοσκοπήσεις είναι μια απάτη, αφού τα ερωτήματα τίθενται με τρόπο που να βγουν τελικά οι επιδιωκόμενες απαντήσεις. Αν είχαν τεθεί οι ερωτήσεις που βάζεις στο ποστ ή είχε παρουσιαστεί ολόκληρη η αλήθεια, δε νομίζω να ήταν ίδια τα ποσοστά.
Το ρολόι δείχνει ώρα Καλιφόρνιας, παιδιά! 🙂
@Кроткая
‘Οι αποφάσεις τελικά και επί της ουσίας, λαμβάνονται από τα κράτη μέλη, δλδ από όσους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι λαοί των χωρών της ΕΕ έχουν ψηφίσει και επιλέξει να τους εκπροσωπούν και να τους διοικούν. Αν οι λαοί ψήφιζαν (και λειτουργούσαν κυρίως)αλλιώς, άλλες θα ήταν και οι πολιτικές της ΕΕ’
Δε συμφωνώ με αυτό Κρότκαγια. Θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Η Επιτροπή έχει το μονοπώλιο της νομοθετικής πρότασης. Στην αστική δημοκρατία το νομοθετικό μονοπώλιο το έχουν τα εκλεγμένα κοινοβούλια. Εδώ το έχει μια 50χρονή γραφειοκρατία με αυστηρές διαδικασίες στρατολόγησης και συγκεκριμένα ιδεολογικά (νεο-φιλελεύθερα) και ταξικά (από μεσαία τάξη και πάνω. και μόνο μεγαλοαστική πάνω πάνω), μια κλειστή κάστα που στη μεγάλη της πλειοψηφία είναι και αποκομμένη από την πραγματικότητα.
Η νομοθετική πρωτοβουλία είναι κάτι το πάρα πολύ σημαντικό. Είναι το σημαντικότερο στοιχείο ενός πολιτικού συστήματος. Δεν είναι κάτι που λες ‘έ ντάξει το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο πρέπει να το εγκρίνουν οπότε ντάξει, είναι αυτοί που εκλέξαμε’. Το 80% των αποφάσεων που περνάνε από το Συμβούλιο οι υπουργοί ούτε καν τις συζητάνε. Απλά τις υπογράφουν. Στο 70% (χοντρά) οι προτάσεις της Επιτροής περνάνε χωρίς σημαντικές αλλαγές από το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Αν είσαι μικρή χώρα τις προτάσεις της Κομισιόν τις ψηφίζεις εκτός αν έχεις πολύ χοντρό ζήτημα αλλιώς κρίνεσαι ‘μη επικοδομητικός’. Κάποιος μου είπε ότι μέχρι πέρυσι το Κολέγιο των Επιτρόπων δεν είχε κάνει καμιά ψηφοφορία. Ποιος λοιπόν συζητά τελικά? Ποιος ψηφίζει και ποιος αποφασίζει? Απάντηση: οι εταιρείες με τους ευρω-αξιωματούχους εν μέσω δωροδοκιών, απειλών, με τα φώτα της δημοσιότητας μακριά, ως πλούσιος προς πλούσιο, προνομιούχος προς προνομιούχο.
Πάνω από αυτούς που ψηφίζουμε έχει κάτσει μια κάστα που τους επιβάλει όρια σε τι μπορούν και τι δε μπορούν να κάνουν. Ολόκληροι λαοί εκβιάζονται να ψηφίσουν α ή β για τα μάτια του ευρωενωσιακού κέντρου.
Προφανώς και ψηφίζουμε τους λάθους ανθρώπους, δεν αμφισβητώ αυτό. Αλλά και η δύναμη της ψήφου μας είναι πολύ κατώτερη απ’αυτό που νομίζουμε. Η δικτατορία της αστικής τάξης γίνεται όλο και πιο εξόφθαλμη.
Οι ευρωεκλογές θα έλεγα ότι είναι εντελώς της πλάκας. Σουρεαλισμός είναι η μόνη λέξη που μπορεί να τις χαρακτηρίσει. Ψηφίζουμε εθνικές λίστες με εθνικά στην ουσία προγράμματα για 800 τύπους που ο μόνος λόγος που θα πηγαίνουν στις Βρυξέλλες είναι η παχυλή αποζημίωση και ο μόνος στον οποίο θα δίνουν λόγο για πέντε χρόνια είναι οι λομπίστες των πολυεθνικών. Και οι οποίοι είναι και πνιγμένοι στα σκάνδαλα (http://wikileaks.org/wiki/The_Galvin_Report:_Audit_of_160_EU_Parliament_members%2C_2008). Είναι ένα παραπέτασμα καπνού και τίποτα άλλο. (αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μη ψηφίζουμε σ’αυτές, αλλά μη τρελαθούμε κιόλας)
Πόσοι είναι μόνιμοι της Επιτροπής Κροτ? Αυτό έχει σημασία. Γιατί οι άλλοι είναι εντελώς εκτελεστικοί.
Οι experts δεν είναι μόνο κυβερνητικοί. Είναι και από εταιρείες πάνω από 10.000 υπολογίζω. Κι αυτωνών τα ταξίδια πληρώνουμε. Αυτοί καθορίζουν το πλαίσιο των αποφάσεων. Το σκελετό. Το για πιο θέμα θα παρθεί απόφαση και για ποιο όχι. Αυτοί μας κυβερνάνε. Αυτό είναι παραμόρφωση και της αστικής δημοκρατίας. Είναι η νομοτελειακή πορεία σήψης της.
Υ, δεν διαφωνώ στα περί κάστας, πιστεύω όμως ότι η δυναμη του πολίτη -και όχι μόνο με την ψήφο, αλλά ΚΑΙ με την ψήφο- είναι μεγαλύτερη από όσο νομίζει.
Ας υποθέσουμε ότι σε ένα μικρό κράτος της ΕΕ, πχ τη Σλοβακία (τυχαίο το παράδειγμα) είχες κάτι σαν τον Τσάβες. Δεν θα ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα;
Γιατί αυτοί που ψηφίζουμε στις εθνικές εκλογές, τώρα, είναι δέσμιοι της κάστας που περιγράφεις και των λόμπι των εταιριών. Ένας Τσάβες (ή κάτι αντίστοιχο) δεν θα ήταν, θα τους είχε γραμμένους και θα έκανε foutre le bordel στο Συμβούλιο πχ. Θα μου πεις, ας ψήφιζε όχι, θα το πέρναγαν οι άλλοι έτσι κι αλλιώς. Χμ, δεν έχει σημασία, γιατί φτιάχνεται κλίμα και δυναμική.
Είμαι πιο αισιόδοξη.
Κια διαφωνώ πως οι ευρωεκλογές είναι της πλάκας. Τις έχουν καταστήσει της πλάκας, όμως είναι σημαντικές, διότι εν τέλει οι ευρωβουλευτές επηρρεάζουν και επηρρεάζονται όχι λίγο.
Γι’άυτό και όσοι έχουν συμφέρον τις υποβιβάζουν έτσι.
Οι μόνιμοι υπάλληλοι της Επιτροπής σε Βρυξέλλες και Λουξ είναι 26 χιλιάδες κόσμος. Όσο μια κωμόπολη δλδ. Και σκέψου πως οι μισθοί όλων των ευρωυπαλλήλων είναι μόλις το 1% του ετήσιου προϋπολογισμού της ΕΕ.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά (ξέροντας πως αυτοί οι μισθοί δεν είναι και ευκαταφρόνητοι) πόσα διάολο λεφτά πάνε πού κάθε χρόνο;
Είναι να ζαλίζεσαι από τα πολλά μηδενικά…
Αν και απαντάτε στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες «εμπιστεύονται» την ΕΕ, τόσο μέσα στο άρθρο όσο και στα σχόλια που το συνοδεύουν, ας δώσω την απάντηση για την άγνοια περί ΕΕ μέσα από ένα χαρακτηριστικό γεγονός.
Όταν το 1978-79 συζητούνταν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η ένταξη στην τότε ΕΟΚ, έγραψε ιστορία ο -κεντρώος κατατάλλα- Γιώργος Μαύρος… Ανέβηκε στο βήμα και κρατώντας το βιβλίο της Ένταξης είπε: Ρωτάω τους 300 βουλευτές ευθέως…Έχει έστω και ένας διαβάσει την Συνθήκη Υπογραφής της Ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ? Μας προορίζουν για να παράγουμε λουλούδια…Λουλούδια.
Όταν ο πολιτικός κόσμος που επικύρωνε την ένταξη τότε είχε -ή έκανε ότι είχε- μαύρα μεσάνυχτα τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον λαό?
Από τότε μέχρι σήμερα δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει κάτι αξιοσημείωτα…
@Krot
Το παράδειγμα σου είναι ιδιαίτερα εύγλωτο. Δε νομίζω ότι ένας Chavez θα μπορούσε να εμφανιστεί στην ΕΕ και ειδικά σε μικρή χώρα. Το όλο σύστημα είναι φτιαγμένο ακριβώς για να μη γίνει κάτι τέτοιο κι αν τώρα μας διαβάζει ένας ευρω-λιγούρης (ή ΜΚΟ-αριστερούλης) θα είναι και περήφανος γι’αυτο.
Κατ’αρχάς οι εθνικοποίησεις θεωρούνται ύψιστο και κολάσιμο αμάρτημα. Δεύτερον, άμα κάνεις πώς λεονταρίζεις (τακτική που ακολουθεί ο Τσάβες) αυτό θ’ακουστεί σα νιαούρισμα μπροστά στον βρυχηθμό των άλλων 26 (άπειρα παραδείγματα). Ο Τσάβες έχει και πετρέλαιο. Στις μικρές χώρες της ΕΕ, τι έχουμε? Τις οικονομίες μας τις έχουν δεμένες χειροπόδαρα.
Εδώ είχαμε ταυτόχρονες εξεγεριτκές καταστάσεις και δε δημιουργείται δυναμική! Το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να απομωνώνει και να εξουδετερώνει κάθε δυναμική στη γένεση της. Έτσι π.χ. τα σημαντικά ποσοστά της κομμουνιστικής ή μετα-κομμουνιστικής αριστεράς σε κάποιες χώρες χάνονται μέσα στο σύνολο των 27 χωρών και μένει η γενική αντίληψη ότι ή αριστερά και ο κομμουνισμός πεθάνανε.
Κ πότε θέλεις να τα κάνει πουτάνα ο φανταστικός Σλοβάκος πρωθυπουργός Chavak 😛 στο Συμβούλιο? Στα πέντε λεπτά που έχει να μιλήσει? ή με τους φοβερούς ψήφους που διαθέτει?
Συμφωνώ να προσπαθήσουμε να εκλέξουμε περισσότερους αριστερούς και κομμουνιστές στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά νομίζω γενικά ότι οι ευρω-βουλευτές περισσότερο επηρεάζονται και λιγότερο επηρεάζουν. Κατ’αρχάς ο όγκος αυτών που έχουν να ψηφίσουν είνα απέραντος και συνήθως δε ξέρουν τι ψηφίζουν. Και ειλικρινά πιστεύω ότι άμα δε τους δίναν τόσο πολλά λεφτά κανένας δε θα ασχολιόταν.
Τέλος, ειλικρινά δε πιστεύω ότι το πολιτικό αυτό επικοδόμημα μπορεί να μεταρρυθμιστεί για να εξυπηρετεί ‘τον πολίτη’, τον ‘λαό’ ή τους εργαζόμενους. Θεωρώ απλά ότι απαραίτητο για την ανατροπή του είναι να αναδειχνούν λεπτομερειακά όλες οι αντιφάσεις του ώστε να σπάσει το προπαγανδιστικό του προσωπείο.
α, ναι, προφανώς!
Δεν μιλάω για βελτιώσεις, δεν παίρνει βελτιώσεις!
Απλά, αυτό που λέω είναι πως είναι συνδεδεμένη και συνυφασμένη η ευρω-πολιτική με τις εθνικές πολιτικές! Λέω ότι την αποκλειστική δυνατότητα πρότασης νομοθεσίας στην Επιτροπή, τα κράτη μέλη της την εκχώρησαν, δεν την πήρε μόνη της! (ή συμφώνησαν σε αυτό, όσι μπήκαν αφού ελήφθη η απόφαση, τουτέστιν μετά την ίδρυση της ΕΟΚ).
Και λέω ακόμη, ότι όλη αυτή θολούρα είναι τρομερά βολική για τις εθνικές κυβερνήσεις: όταν περνάνε ένα αντιλαϊκό μέτρο και ο κόσμος τα παίρνει, πολλοί χαύουν το παραμύθι «μα, είναι εντολές της ΕΕ» -ενώ ο ίδιος που το λέει, έχει υπερψηφίσει την εντολή, δεν του την επιβάλανε με το ζόρι.
Εν ολίγοις, σιγά μην ανατραπεί η ΕΕ, όσο τα κράτη μέλη εξακολουθούν να παραμένουν ως έχουν.
Αλλά, είναι πολύ επικίνδυνο να λέει κανείς «οι εκλογές είναι της πλάκας», γιατί αυτό με ένα άλμα σκέψης οδηγεί στο «ε, και να μην ψηφίσω δεν τρέχει τίποτα» και μετά γίνεσαι Ολλανδία που η κυβέρνηση εκλέγεται από το 36% των εγγεγραμμένων (και οι ευρωβουλευτές από ακόμα λιγότερο)! ή ακόμα ακόμα Αμερική που… άστα να πάνε.
α, btw, στην ουσία το Συμβούλιο είναι ψιλοδιακοσμητικό: τα περισότερα αποφασίζονται πιο πριν από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, δλδ τεχνοκράτες σε χαμηλότερο επίπεδο. Οι Υπουργοί (όπως πάντα άλλωστε) είναι… διακοσμητικοί!
Με την ουσία τελευταίου σχολίου συμφωνώ.
Επιμένω πάντως ότι κάποια πράγματα τους τα επιβάλουν με το ζόρι. Το δίλλημα είναι ή είμαι στην ΕΕ και δέχομαι και όσα δε μ’αρέσουν ή δεν είμαι. Ή είμαι μια μοναχική αστική τάξη που κάνει ότι θέλει ή είμαι μια αστική τάξη που δέχεται ορισμένες επιβολές από τις άλλες αλλά έχει την αλληλλεγγύη τους ή/και την προστασία τους.
Υπάρχουν βέβαια και αστικές τάξεις ιδιαίτερα δουλοπρεπείς στους προστάτες τους. Τελικά γυρνάμε στη κλασσική συζήτηση περί ιμπεριαλισμού όπου η ντόπια μεγαλοαστική τάξη στις εξαρτημένες χώρες είναι στενά συνδεδεμένη με το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, αποτελεί μαζί του την εξουσία.
Ίσως λοιπόν η συζήτηση ‘η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα’ έχει νόημα μόνο για τις μεγάλες οικονομίες της ΕΕ. Αυτές έχουν με τη κυριολεξία του όρου παραχωρήσει οικιοθελώς εξουσίες στην Κομισιόν, με την έννοια ότι θα μπορούσαν να είχαν να κρατήσει την εξουσία τους και χωρίς να το κάνουν.
Δεν ίσχυει (και δεν ισχύει) το ίδιο για την ελληνική αστική που συνδέθηκε με την ΕΟΚ και γενικά το Δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο για να μην ανατραπεί από την Αριστερά (ΕΔΑ/ΚΚΕ) ή από κάποιο μέτωπο περισσότερο φιλικό στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και τον αραβικό εθνικισμό. Ούτε για τις αστικές τάξεις της ανατολικής Ευρώπης που θέλαν να ρίξουν το σοσιαλισμό. Και σήμερα ποιος ανατολικο-ευρωπαίος αστός έχει περισσότερες πιθανότητες να μείνει στην εξουσία αυτός που συμμαχεί και στην ουσία υποτάσσεται στους δυτικούς ή κάποιος άλλος? Για τους αδύναμους (αστικούς)κρίκους της ΕΕ η ένταξη είναι ζήτημα διατήρησης της εξουσίας έστω κι αν τη διατηρούν ως τοποτηρητές. Είναι μια οικειοθελής επιλογή κατά κάποιο τρόπο όμως με το πιστόλι στον κρόταφο.
Όταν κάποια μεγάλη χώρα της ΕΕ έχει πρόβλημα με μια πρόταση της Κομισιόν τότε με άλλους όρους μιλάμε και με άλλους όρους γίνεται η διαπραγμάτευση.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι όλ’αυτά καμία σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας.
@Y:
Me to pardon ja ta greeklish…den boro alliws…
Mia diefkrinisi: Se poious anaferesai otan les » ….αστικές τάξεις της ανατολικής Ευρώπης που θέλαν να ρίξουν το σοσιαλισμό…» ?
Ap’oso ksero astiki taksi, dld to na katexei mesa ktl ktl den ypirxe…eprokeito vevaia ja tin xydaia nomenklatoura pou tora pleon einai astiki taksi tou xeiristou eidous…pantws symfwnw apolyta me ta parapano sxolia…
Prosfata eixa tin….efkairia-atyxia na to pw…na parevretho se mia omilia pou ekane o stratigos tou eurocorps…ispanos ti katagogi dietelese kai stratigos tou otan to filaraki…ekei pou peristrefotan i sizitisi peri evropaikis amynas kai nato petagetai erotisi peri poion kindynon borei na eksypiretisi stin katastoli to eurocorp….Afou aradiazei ta klassika…WMD, talibania kai ta resta…na ta mas pou skane kai oi peripolies tou stratou se stathmous trenon….aerodromia…genikotera opou mazevetai kosmos… akouswn akouswn: ja na foverisoun tous tromokrates kai na tus apotrepsoun….Den pisteva sta aftia mou!
o typos to epanelave malista k defteri fora kanontas k logo ja synthikes koinonikis anataraxis…mi tyxon…loipon opos vlepete den einai monon o berlousconi, pou prostatevei tis korasides apo viasmous…poio xydaia dikaiologia den borouse na vrei
…na ta mas ta pitsounakia skane siga siga…
Telos ena danke ston Y pou kanei undercover douleia ekei pano… se dyskoles psyxologikes synthikes…logo k amesou perivallontos ktiriakou……
Aj kai venceremos ree!
@Talibremal
Σωστή η παρατήρηση σου. Το έθεσα κάπως χονδροειδώς. Εννοούσα τις πρην την πτώση του υπαρκτού εξόριστες ανατολικο-ευρωπαϊκές αστικές τάξεις, που είχαν και μέλη τους στο εσωτερικό, χωρίς μέσα παραγωγής μεν αλλά με πολιτισμική ταύτιση με τη τάξη τους και αστική ταξική συνείδηση. Αυτές συνεργάστηκαν με κομμάτια της νομεκλατούρας wanna-be αστικές τάξεις. Μη ξέχναμε ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία ήταν πάντα πιο ισχυρή επί υπαρκτού στο ‘Βισεγκραντ’ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία) και την Ουγγαρία και μετά από ρεύμα Κοσσύγκιν + Περεστρόικα πολλά κομματικά στελέχη είχαν λογαριασμούς στο εξωτερικό οπότε κατά μία έννοια είχαν αρχίσει τη συσσώρευση κεφαλαίου (με τα λεφτά των μπόνους κλπ.).
@Υπόλοιποι
Όταν ο Talib λέει ΟΤΑΝ εννοεί το ΝΑΤΟ, απλά το λέει γαλλικά. Τον στείλαμε 4 μήνες στο Στρασβούργο κι αυτός φράγκεψε! Α ρε θα κλαίνε οι σπηλιές της Τόρα Μπόρα :-D. Πέσ’το ΝΑΤΟ αγόρι μου σε τέλεια ελληνο-αλβανικά να καταλαβαινόμαστε όλοι…
@Κύκλωπα Juan
Πάντα επίκαιρη αυτή η ατάκα του Μαύρου. Κι έχεις δίκιο ότι από τότε δεν έχουν αλλάξει και πολλά. ‘Ιδιό συμπεθεριό, ίδια ελαφρυντικά’ που λένε και οι Active.
@πάλι Talib
ωραίος ο στρατηγός. Θα στείλει τους αυτοματάδες στους σταθμούς, να τρομοκρατούν τους τρομοκράτες. Όπως εκείνο το Βραζιλιάνο τρομοκράτη στο μετρό του Λονδίνου για τον οποίο αθωώθηκαν κι απ’το δικαστήριο. Ίσως να τρομοκρατούνε και τίποτα κωλόπαιδα που μοιράζουν φυλάδια για την Κούνεβα.
Εγώ πάντως λέω να’ρθω προς τα κει στις 3 Απρίλη (http://www.cnapd.be/index.php?mact=Calendar,cntnt01,default,0&cntnt01event_id=168&cntnt01display=event&cntnt01lang=fr_FR&cntnt01detailpage=&cntnt01return_id=89&cntnt01returnid=23) να τρομοκρατήσουμε όλοι το στρατηγό και τους φίλους του.