Τα χρηματοπιστωτικά λόμπι για το Brexit

Την επομένη του βρετανικού δημοψηφίσματος, το ICMA, το διεθνές λόμπι των επενδυτών χαρτοφυλακίου δημοσίευσε μια πρώτη σύνοψη των συνεπειών στις αγορές κεφαλαίων και των διαφορετικών επιλογών διαχείρισης του αποτελέσματος.[1] Σχόλιο δημοσίευσε και η AFMΕ, το λόμπι των μεγάλων τραπεζών που δραστηριοποιούνται στις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές, υπενθυμίζοντας τη μελέτη που είχε κάνει τον Μάρτιο για τις συνέπειες ενός πιθανού Brexit.[2]

Το κύριο ζήτημα για τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες που εκπροσωπούνται στα δύο αυτά λόμπι είναι η πρόσβαση της Βρετανίας και επομένως και των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των εγκατεστημένων στο Λονδίνο επενδυτών στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, αλλά και αντίστροφα η πρόσβαση του ηπειρωτικού κεφαλαίου στις αγορές του Λονδίνου. Για να υπάρχει αυτή η αμοιβαία πρόσβαση, πρέπει η Βρετανία να υπάγεται στη νομοθεσία που ρυθμίζει την ενιαία αγορά. Τα διακυβεύματα είναι τεράστια.

H συνέχεια στο Εκτός Γραμμής

Το πλαίσιο σχεδιασμού των μνημονιακών πολιτικών για την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ

Παρουσίαση στο σύλλογο ελλήνων επιστημόνων βερολίνου – βραδεμβούργου

Berlin2

 

ΣΥΡΙΖΑ: H παραβίαση της Συνθήκης της Γενεύης έχει και τα καλά της

Initiative de Solidarité avec la Grèce qui resiste - Bruxelles

Παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που Αντιστέκεται των Βρυξελλών σε εκδήλωση της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών την Τρίτη 24 Μαϊου για το προσφυγικό με καλεσμένους ευρωβουλευτές και κάποια πράγματα που είπε ο Δ. Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε την αρχική δημοσίευση

PWP for Historical Materialsim

HM.Presentation

the article will be published in a collective book sometime in the unknown future.

Κείμενο αποχώρησης από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

του Γιώργου Βασσάλου

Ψηφίζω την ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τις πρώτες εκλογές στις οποίες κατέβηκε το 2009 και είμαι μέλος της από το 2012 χωρίς να ανήκω σε κάποια από τις οργανώσεις που την αποτελούν. Από την αρχή την είδα ως τη βασική δύναμη που μπορεί να παίξει το ρόλο καταλύτη για τη συγκρότηση ενός πλατιού ριζοσπαστικού μετώπου το οποίο θα υλοποιήσει το μεταβατικό πρόγραμμα που αποτελεί τη μόνη διέξοδο για τον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα ως τη δυνάμει επαναστατική πτέρυγα αυτού του μετώπου που θα διεκδικούσε την ηγεμονία μέσα σε αυτό και θα έσπρωχνε τη λαϊκή συνείδηση προς την έξοδο από τον καπιταλισμό και τη σοσιαλιστική επανάσταση με βάση τις εμπειρίες που ο ίδιος ο λαός αποκτά στην πάλη για την εφαρμογή του παραπάνω προγράμματος.[1]

Οι αποφάσεις των συνδιασκέψεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ περιείχαν αυτή την κατεύθυνση. Με τον καιρό όμως διαπίστωσα ότι η μετουσίωσή της στην πράξη ήταν εξαιρετικά αργή και στις κρίσιμες καμπές υπήρχαν δισταγμοί. Χαρακτηριστική περίπτωση η μη συγκρότηση εκλογικής συνεργασίας με το Σχέδιο Β’ πριν τις ευρω-εκλογές του 2014, ενώ εκείνο είχε δεχτεί αυτούσιο το πλαίσιο μας κι ενώ τον Ιούνη του 2013 μετά από καίρια παρέμβαση του συντρόφου Γιώργου Ρούση, η Β’ Συνδιάσκεψη είχε αποφασίσει ότι «προχωρούμε άμεσα στη μετωπική πολιτική συμπόρευση».[2] Η εκτέλεση αυτής της απόφασης άργησε ενάμιση χρόνο, και τελικά έγινε με το χωρίς συνέχεια κοινό κατέβασμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ το Γενάρη του 2015.

Από τη βεβαιότητα της μιζέριας να επιλέξουμε τη δυσκολία της ελευθερίας

Μετά και το τελευταίο διάγγελμα, είναι πλέον βέβαιο ότι κανείς δε μπορεί να ματαιώσει το δημοψήφισμα. Ψηφίζοντας ΟΧΙ, έχουμε μια τέλεια ευκαιρία να δείξουμε με τρόπο τελεσίδικο ότι η ξεκάθαρη δημοκρατική βούληση του ελληνικού λαού είναι το τέλος των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας.

ΝΑΙ σημαίνει επιστροφή Σαμαρά και Βενιζέλου και μέτρα ολικής λεηλασίας ενάντια στους εργαζόμενους.

Ο Τσίπρας ελπίζει να αξιοποιήσει ένα ΟΧΙ για μια καλύτερη συμφωνία. Ο καθένας, αν βάλει σε μια σειρά όσα έγιναν τους τελευταίους πέντε μήνες και συμπυκνωμένα από τις 22/6 και μετά, μπορεί να καταλάβει ότι η ΕΕ δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί μια συμφωνία που να μην είναι μνημόνιο και να μην καταδικάζει την ελληνική κοινωνία στη μιζέρια για άλλη μια γενιά.

Στο ΌΧΙ του ελληνικού λαού, η ΕΕ θα απαντήσει χρεοκοπώντας τις τράπεζες και σαμποτάροντας την οικονομία με ότι μέσα έχει. Και δυστυχώς έχει πολλά και κυρίως το νόμισμα και τις τράπεζες. Τον λαό δεν πρέπει να τον φοβίζει αυτό, πρέπει να τον πεισμώνει. Να τον πείθει ότι πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθούμε το θανατηφόρο εναγκαλισμό των δανειστών και στηριγμένοι στις δυνάμεις μας να ακολουθήσουμε μια πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης και συλλογικής προκοπής. Να είμαστε βέβαιοι ότι σύντομα κι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί θα ακολουθήσουν και θα μας συνδράμουν στο δρόμο αυτό, γιατί παντού στην Ευρώπη οι εργαζόμενοι στενάζουν και περιμένουν να δίνουν ένα φώς να δείχνει έναν άλλο δρόμο.

Για να περιφρουρηθεί το ΌΧΙ η κυβέρνηση θα πρέπει να ετοιμάζεται να πάρει τις τράπεζες υπό τον έλεγχο της και να τις ανοίξει με τους όρους της, όπως επίσης και να τυπώσει νόμισμα ανεξάρτητα από τη βούληση της ΕΕ.

Ας μη μασήσουμε από τους τιποτένιους ψεύτες Σαμαρά, Γιούνκερ, Μέρκελ, Σόιμπλε, Γκάμπριελ και σία που ψεύδονται από το πρωί ως το βράδυ επί παντός επιστητού επενδύοντας ξανά και ξανά στο φόγο για να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί.

Ο γερμανός σοσιαλδημοκράτης Γκάμπριελ έλεγε σήμερα ότι το δημοψήφισμα του ΓΑΠ ήταν καλό γιατί αυτός ήθελε να πει «ΝΑΙ στην Ευρώπη» (=στη λιτότητα), ενώ ετούτο είναι λάθος γιατί ο Τσίπρας καλεί για ΌΧΙ. Μετά είπε ότι το ελληνικό κράτος διέφθηραν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και δυστυχώς αυτοί – οι καημένοι Γερμανοί – απλά στέλναν λεφτά. Ποιους ακριβώς κοροϊδεύει? Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήταν οι αποικιακοί τοποτηρητές των γερμανικών πολυεθνικών όλα αυτά τα χρόνια. Ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουμε με όλο αυτό το συρφετό και να μοσχοβολίσει ελευθερία. Ελευθερία δύσκολη που πρέπει ομως επιτέλους να μυρίσει.

Από τη βεβαιότητα της μιζέριας να επιλέξουμε τη δυσκολία της ανεξαρτησίας και της συλλογικής ελευθερίας.

Διεθνές Αντιφασιστικό Καραβάνι για το Ντονμπάς: Η αφίσα της ελληνικής αποστολής!

Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

Η Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει επίσημα τη συμμετοχή της στο 2ο Διεθνές Αντιφασιστικό Καραβάνι Αλληλεγγύης στο Ντονμπάς. Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, γυναίκες και άντρες θα βρεθούμε το διάστημα 6 έως 10 Μάη στο πολύπαθο αλλά ηρωικό Ντονμπάς μαζί με αντιπροσωπείες από πάνω από δέκα χώρες απ’ όλο τον κόσμο (Ρωσία, ΗΠΑ, Βρετανία, Ισπανία, Ιταλία, Πολωνία, Τουρκία, Περού κ.α.) για να μεταφέρουμε πολιτική αλλά και υλική/ανθρωπιστική στήριξη στον αγωνιζόμενο λαό του Ντονμπάς που εδώ και ένα χρόνο πολεμάει ενάντια στη χούντα του Κιέβου και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ-ΕΕ.
Με χαρά θα συμμετέχουμε στο Διεθνές Φόρουμ αριστερών, κομμουνιστών, αντιφασιστών που ετοιμάζουν αριστερές δυνάμεις του Λουγκάνσκ καθώς και στους εορτασμούς για την 70η επέτειο από την Αντιφασιστική νίκη των Λαών.
Το μήνυμα είναι επίκαιρο όσο ποτέ και θα ακουστεί δυνατά από τον τόπο όπου έφαγαν τα μούτρα τους οι σύγχρονοι ναζί του Δεξιού Τομέα…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 138 επιπλέον λέξεις

Σχόλια πάνω στην τρίτη λίστα Βαρουφάκη

Γραμμένο με… «κοινωνική ευαισθησία» είναι το 26σέλιδο της κυβέρνησης προς την ΕΕ, που έκανε τον Ντάισελμπλουμ να πει ότι «σε ορισμένα σημεία θα υπάρξει συμφωνία». Σε αντίθεση με τα προηγούμενα μνημόνια και τις διπλωματικές συζητήσεις που τα συνόδευαν, υπάρχει αναφορά στους αριθμούς που περιγράφουν τη δεινή εισοδηματική κατάσταση των πολιτών. Λείπουν όμως οι απαντήσεις στην κοινωνική καταστροφή.

Αναφέρεται, πχ. ότι η απορύθμιση των συλλογικών συμβάσεων έχει βλάψει την εργασία, τα έσοδα του κράτους και τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά στο κείμενο δε γράφεται ότι θα επανέλθουν οι προηγούμενες ρυθμίσεις και κυρίως δεν αναφέρεται αν ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την εθνική συλλογική σύμβαση, αλλά μόνο ότι θα καθορίζονται από αυτήν οι «όροι εργασίας».

Λέγεται ότι οι εργαζόμενοι έχασαν το 50% της αγοραστικής τους δύναμης λόγω των μισθολογικών μειώσεων, αλλά οι αυξήσεις στον ελάχιστο μισθό προβλέπεται να γίνουν σταδιακά από το 2016 σε διαβούλευση με τους εργοδότες και «με τρόπο που θα βελτιώνει ταυτόχρονα την ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Αυτό μυρίζει ονομαστικές αυξήσεις χωρίς να αυξάνεται το «μοναδιαίο κόστος εργασίας» (υπάρχει και ευρ. νομοθεσία γι αυτό), που μπορεί να σημαίνει ταυτόχρονες μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών για υγεία, σύνταξη κα. ή αλλιώς ότι θα δώσουμε ψίχουλα στους εργαζόμενους από τη μία τσέπη για να τους τα πάρουμε από την άλλη.

Οι δανειακές συμβάσεις συνεχίζουν να διαλύουν τη δημοκρατία και τώρα αποπροσανατολίζουν και την Αριστερά

Εκχώρηση της λαϊκής κυριαρχίας είναι να αφήνουμε τη γερμανική μόνο βουλή να ψηφίζει για τη δανειακή σύμβαση και η ελληνική να μην τη ψηφίζει.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, φέρεται από τα αστικά μέσα να είπε ότι «είναι θετικό ότι η Βουλη δεν θα κυρώσει στη Βουλή τη χρονική επέκταση μίας δανειακής σύμβασης, που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και έχει νεοαποικιακά χαρακτηριστικά. Η συμφωνία με τη λίστα των κατευθύνσεων που συνομολογήθηκε από την κυβέρνηση με τους θεσμούς, εμπεριέχει κρίσιμες ασάφειες, ενώ παρουσιάζει και προβλήματα». Επειδή τα αστικά μέσα γράφουν διάφορες ανακρίβειες τις τελευταίες μέρες ιδού τι είπε σε συνέντευξή του: “Δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αλλά ούτε υποχρεωτικό η συμφωνία με τους πιστωτές να εγκριθεί από τη Βουλή. Τόσο ο χαρακτήρας αυτής της συμφωνίας όσο και το περιεχόμενο της δεν είναι τέτοια που να μπορούν να περιβληθούν με τη μορφή νόμου.»

Όταν, το Δεκέμβρη του 2014, συμφωνήθηκε η προηγούμενη δίμηνη παράταση από το Γκίκα Χαρδούβελη, το σάιτ που πρόσκειται στον Π. Λαφαζάνη έγραφε: «την παράταση, μάλιστα, η κυβέρνηση την προώθησε με απαράδεκτο και αντισυνταγματικό τρόπο, καταθέτοντας σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π), η οποία δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης την Τετάρτη (17/12). […]. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που πραξικοπηματικά τέθηκε σε ισχύ από την Τετάρτη (17/12) […] αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή μέχρι την προσεχή Δευτέρα (22/12)».

Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και ο Π. Λαφαζάνης υπουργός η παράταση δεν πηγαίνει καθόλου στη Βουλή ούτε καν μετά την έναρξη της ισχύος της και αυτό πρέπει να το θεωρούμε… θετικό! Αυτό δεν είναι «υψηλή τακτική», αλλά στην καλύτερη περίπτωση αυταπάτη και λαθροχειρία.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι αποφάσεις των κοινοβουλίων άλλων κρατών αρκούν για να τεθεί σε ισχύ η παράταση.

Ο Τσίπρας είπε ότι «η τρόικα τελείωσε κι ας βαφτίζουν, ορισμένοι του παλιού καθεστώτος, τρόικα την Κομισιόν ή τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, με τους οποίους φυσικά συνεργαζόμαστε και συζητάμε, αφού ανήκουμε στην ευρωζώνη» κι ότι «η τρόικα ως ενιαίος εξωθεσμικός και πέραν κάθε ελέγχου και δημοκρατικής νομιμοποίησης, μηχανισμός εποπτείας και επικυριαρχίας τελείωσε και τυπικά». Σε ποιον ακριβώς δημοκρατικό έλεγχο υπόκεινται η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ ως ξεχωριστοί οργανισμοί; Πώς ακριβώς έχει τελειώσει η εποπτεία και η επικυριαρχία όταν η ΕΕ πρέπει να εγκρίνει όλες τις αποφάσεις με οικονομικό αντίκτυπο της ελληνικής κυβέρνησης κι όταν η αξιολόγηση του «υπάρχοντος διακανονισμού», δηλαδή του μνημονίου, θα γίνει κανονικά; Ο Τσίπρας μπορεί να θεωρεί ότι υπάρχει «επέκταση της δανειακής σύμβασης χωρίς την επέκταση των μνημονιακών δεσμεύσεων, του προγράμματος της λιτότητας δηλαδή, που μέχρι χθες τη συνόδευε αποκλειστικά», αλλά το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν εκφράσει ρητά ότι θεωρούν ότι το πρόγραμμα είναι σε ισχύ.

Δυστυχώς και ο Δημήτρης Στρατούλης είπε ότι «πρόκειται για συμφωνία επέκτασης της δανειακής σύμβασης, χωρίς Μνημόνιο, δηλαδή χωρίς μέτρα, γι αυτό δεν προβλέπεται επικύρωση από τη Βουλή”.

Ευτυχώς ο Ρούντι Ρινάλντι μέλος της  Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε ότι «μας παγίδευσε η ευρωκρατία, πήγαμε απροετοίμαστοι με φόρα και τινάχτηκαν όλα στον αέρα κανένας, εξωραϊσμός δεν αλλάζει τη κατάσταση: είναι τρόικα, είναι μνημόνιο υπάρχει επιτροπεία και επιτήρηση». Άρα λοιπόν δεν είναι μόνο το παλιό καθεστώς που θεωρεί ότι το μνημόνιο δεν είναι παρελθόν αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ρινάλντι πρότεινε μάλιστα να πάει άμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ τη συμφωνία στον λαό και να απεμπλακεί από αυτήν.

Ο Αντώνης Νταβανέλος (επίσης στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) ανέφερε ότι «τον Ιούνιο θα πρέπει να έχουμε τη δημόσια εντολή να επιτύχουμε την ανατροπή αυτού που αναγκαστήκαμε να αποδεχθούμε προχθές. Αλλιώς η προοπτική είναι η ανατροπή της κυβέρνησης», επιδιώκοντας μάλλον δημοψήφισμα ή εκλογές τον Ιούνη.

Εκχώρηση της λαϊκής κυριαρχίας είναι να αφήνουμε τη γερμανική βουλή να ψηφίζει για τη δανειακή σύμβαση και η ελληνική να μην τη ψηφίζει. Ευτυχώς στη γερμανική βουλή βρέθηκαν τρεις πραγματικοί διεθνιστές βουλευτές, όπως η Σάρα Βάγκενκνεχτ, να καταψηφίσουν τη συμφωνία. «Ήδη το Νοέμβριο του 2012 απορρίψαμε το πακέτο για την Ελλάδα. Για τους ίδιους λόγους καταψηφίζουμε σήμερα ξανά τους όρους, γύρω από τους οποίους εστιάζεται η παράταση του δανείου«, είπαν ενώ υπογράμμισαν ότι η Τρόικα έχει απλά μετονομαστεί σε «θεσμούς».

Το λαϊκό κίνημα δε μπορεί να ελπίζει σε τίποτα άλλο παρά στη συνέχιση του αγώνα του για την κατάργηση των μνημονίων και του επαχθούς χρέους – κι ευτυχώς πολλά συνδικάτα έχουν ήδη πάρει αποφάσεις σε αυτή την κατεύθυνση – που δε μπορεί παρά να έχει ως στόχο του την κατάργηση και αυτής της ενδιάμεσης συμφωνίας, καθώς και τη μη υπογραφή νέας συμφωνίας με την ΕΕ που θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.

Εκδήλωση: Quo vadis Europa? Το «ευρωπαϊκό όραμα» σε κρίση

Σάββατο 28.02 19:30

Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής

Στρατηγοπούλου 7 και Μαυρικίου, Αθήνα (Χαρ.Τρικούπη, στάση Λασκάρεως)

Που πηγαίνει η Ευρώπη; Από το φαύλο κύκλο λιτότητας, ανεργίας και ύφεσης, στην τρομακτική κοινωνική βία των μνημονίων, στη λογική της μειωμένης λαϊκής κυριαρχίας και της επιτροπείας, περνώντας από το θεσμοποιημένο ρατσισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς, το ευρωπαϊκό όραμα γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό, παρά την επιμονή τμημάτων Αριστεράς να πιστέψουν ότι μπορεί να αλλάξει.

Την ίδια στιγμή η νέα ελληνική κυβέρνηση νιώθει ήδη πολύ καλά πόσο μπορεί να εκβιάζει η ΕΕ όσους αποδέχονται το πλαίσιό της. Με αυτή την Ευρώπη πώς μπορούμε να αναμετρηθούμε; Ποια μπορεί να είναι μια εναλλακτική αφήγηση που να διαλέγει το δρόμο της ρήξης; Ποια μπορεί να είναι η απάντηση της Αριστεράς;

Σάββατο 28.02 19:30
Ομιλητές:

Γιώργος Βασσάλος, πολιτικός επιστήμονας, Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (από skype)

Σπύρος Σακελλαρόπουλος, αναπλ. Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Παναγιώτης Σωτήρης, Εκτός Γραμμής