Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι κομμουνιστής για να σέβεσαι τον υπαρκτό σοσιαλισμό I

Μπορούμε, με σχετική ασφάλεια, να πιστώσουμε τον γάλλο φιλόσοφο Μισέλ ντε Μονταίν (1533-1592) με μια σημαντική ανακάλυψη που εν σπέρματι υπήρχε ήδη στο έργο της «προ-επιστημονικής» ιστορίας του Ηρόδοτου: την ανακάλυψη ότι το να στοχάζεσαι πάνω σε έναν πολιτισμό ριζικά διαφορετικό από τον δικό σου αποτελεί ένα καλό τρόπο του να στοχάζεσαι κριτικά πάνω στον δικό σου πολιτισμό, μιας και αυτός, όντας υπερβολικά οικείος, διαφεύγει του κριτικού αναστοχασμού για τον εαυτό του, για τις δικές του στρεβλώσεις ή παρανοήσεις. Από τότε που ο Μονταίν έγραψε το «Περί κανιβάλων», εξαίροντας την συγκριτική αθωότητα και ηθική ανθρώπων που οι Ευρωπαίοι έβλεπαν ως τέρατα κατ’ αντίστιξη με τα αδήλωτα και σκανδαλισμένα τέρατα, δηλαδή τους ίδιους τους Ευρωπαίους, έχουν περάσει αρκετοί αιώνες· τόσοι που αυτού του είδους η προμαρξιστική, κριτικά ανθρωπολογική και «ουμανιστική» χειρονομία να έχει η ίδια σχεδόν εξαφανιστεί από το πεδίο του διαθέσιμου λόγου για τον λεγόμενο «δυτικό πολιτισμό.»

Εγκώμιο της νηφαλιότητας

Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που αισθάνεται ότι καθώς μπαίνουμε στην ευθεία για εκλογές (θεωρητικά τουλάχιστο), η ποιότητα του πολιτικού λόγου υφίσταται μια διαδικασία συνολικού σχεδόν εκφυλισμού: όλο και περισσότερο, αυτό που κυριαρχεί είναι η υστερία, η δαιμονοποίηση και τα χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, η καλλιέργεια «κλίματος», το άγριο σπέκουλο, και οι υπόγειες εκστρατείες σπίλωσης του αντιπάλου. Εάν όντως ισχύει ως υπόθεση το ότι το επίπεδο της πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης πέφτει σε ευθεία αναλογία με την χρονική εγγύτητα των εκλογών, το γεγονός δεν λέει πολύ ενθαρρυντικά πράγματα για την κατάσταση της λεγόμενης «αστικής δημοκρατίας», αλλά δεν είναι το μόνο.

Μια σύντομη αρχική εκτίμηση για τις εξελίξεις, 10/2/2012

Την στιγμή που οι υπουργοί της Ευρωζώνης παραμένουν «ασυγκίνητοι» από τα αποτελέσματα του «θρίλερ» ολονύχτιων διαπραγματεύσεων για την «σωτηρία» της ελληνικής οικονομίας, και καθώς το παγκόσμιο μηντιακό σκηνικό στήνει ένα ακόμα μελόδραμα της ικέτριας Ελλάδας και των «σκληρών» του Βορρά (ενώ έχει εδώ και αρκετό καιρό περάσει σε δεύτερη μοίρα το θέμα «Ιταλία», το θέμα «Ιρλανδία», κλπ), στην Ελλάδα αναδύεται μια πρωτοφανής ως τώρα κατάσταση: μια κατάσταση γενικευμένης πρόθεσης μαζικής κινητοποίησης. Λέω «πρόθεσης» γιατί η ως τώρα εικόνα στον δρόμο (μέχρι χθες το βράδυ τουλάχιστο) δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα κελεύσματα. Αλλά θεωρώ καινοφανές ότι σχεδόν όλο το εύρος των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων οργανώνεται για κινητοποίηση ή προαναγγέλει κινητοποιήσεις: στην κομματική αριστερά, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στα «εξωκοινοβουλευτικά» κινήματα, το ΕΠΑΜ και το Δεν Πληρώνω. Στην «κινηματική» άκρα δεξιά, η Χρυσή Αυγή. Και βέβαια επίσης οι αναρχικοί.

Λογοτεχνικό και ψυχαναλυτικό (;) ιντερλούδιο

compasso: ένα από τους ανθρώπους που διαβάζαμε φανατικά όσο έγραφε στο radical desire και πλέον διαβάζουμε (με τον ίδιο φανατισμό) στο Lenin Reloaded ,  ανήκει από σήμερα στην «συγγραφική» ομάδα του Γκράνμα. Θερμό καλωσόρισμα λοιπόν στον LR και καλή ανάγνωση στο πρώτο του άρθρο. 

Ακόμα σε ζητά τούτο το χώμα…

βικιπαίδεια

Η θλιβερή αριστερά…

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάποιο άρθρο. Πολλές φορές ξεκινάω να γράφω αλλά λόγο του ότι οι σκέψεις μου είναι ένας αχταρμάς σταματάω επειδή η όλη διαδικασία ταξινόμησης τους αποδεικνύεται υπερβολικά χρονοβόρα.

Όπως και να έχει παραθέτω τις παρακάτω εκτιμήσεις/σκέψεις:

Collateral Murder

Πηγή

Αριστερά της αριστεράς είναι η δεξιά?

δε ξέρω αν Έλληνας γενιέσαι ή γεννιέσαι, πάντως τα ελληνικά τα μαθαίνεις

Η τάση των φασιστών να χρησιμοποιούν αριστερή φρασεολογία υπήρχε πάντα. Στα πλαίσια του λαϊκισμού, άλλωστε τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας είναι αυτά στα οποία απευθύνεται και κυρίως στους μικροαστούς. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να το διαπιστώσει κανείς στο αυγό του φιδιού, στην μεσοπολεμική Ευρώπη, η επιχειρηματολογία ειδικά του εθνικοσοσιαλισμού, θύμιζε κάτι από καλές εποχές της σοσιαλδημοκρατίας ( όχι τότε που πρόδιδαν την επανάσταση στη Γερμανία, τότε ήταν πιο δεξιοί κι από το Χίτλερ αγαπητέ μου αναγνώστη). Σε μια Γερμανία που δεν είχε περάσει πολύ καιρός από τότε που είχε θρηνήσει τη Ρόζα και τον Καρλ Λίμπκνεχτ, τα «πράγματα» στην αριστερά θυμίζουν αρκετά την αριστερά του σήμερα.

Χωρίς να κάνω βαθυστόχαστες ιστορικές και πολιτικές αναλύσεις – ο χρόνος με πιέζει αλλά  ακόμα περισσότερο θέλω να θέσω το ερώτημα και όχι την απάντηση – έρχομαι κατευθείαν στο συμπέρασμα. Μου μοιάζει και το τονίζω το μου μοιάζει, γιατί δε θέλω να το παίξω κάποιος γκουρού που από το σπίτι του, τα κρίνει όλα,  πως η αριστερά έχει εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό τα σύμβολα της, τη παραδοσιακή της θέση και τη φρασεολογία της, με αποτέλεσμα κάθε λογής αυτόνομος παπάρας, φασίστας, να εκμεταλλεύεται την ιστορική και πολιτική κληρονομιά της. Διευκρινίζω για να γλιτώσω και να προλάβω αντιδράσεις. Δεν αναφέρομαι στο τιμημένο νυν υπέρ πάντων σφυροδρέπανο ή τα κάθε λογής σύμβολα. Για να το μαζέψω λίγο σαν σκέψη, αυτό που εννοώ είναι πως η αριστερά αυτοπεριορίζεται στο πολιτικό  ευνουχίζοντας τον εαυτό της από το κοινωνικό.

Και φυσικά θα μου πείτε, τι πιο κοινωνικό από την απεργία, τον αγώνα για καλύτερες συνθήκες εργασίας, μισθούς κτλ? Πολύ σημαντικός θα απαντήσω αλλά δεν είναι ο μοναδικός.

ΥΓ: πολλά μπράβο στους συντρόφους, που κάναν τη παρέμβαση στο συνέδριο των βιομηχάνων και τους χάλασαν τη μόστρα.

ΥΓ2: μη ξεχνιόμαστε, απεργία στις 10 του μηνού

Σχολιασμός των στόχων πάλης του ΚΚΕ για τα δάση.

Γενικότερα θεωρώ ότι υπάρχει κάποια παρανόηση όσο αφορά τις θέσεις του ΚΚΕ. Το συναντώ πολλές φορές. Γιαυτό μιας και αρκετός κόσμος που διαβάζει αυτό το μπλογκ είναι φιλικά προσκείμενος στο ΚΚΕ θα ήθελα να ανοίξω μια συζήτηση για τις θέσεις του ΚΚΕ στο θέμα των φωτιών. Παραθέτω τους στόχους πάλης του ΚΚΕ και έναν σχολιασμό. μετά από αυτές

Το μανιφέστο μου…

Αν είσαι αναρχικός/αριστερός και πετάξεις μολότοφ μιλάμε για κακούργημα, πόσο μάλλον αν έχεις μέχρι και μάσκα για τα δακρυγόνα που αποκρύβει μέρος των χαρακτηριστικών σου τότε μπορεί να κάτσεις φυλακή για την επόμενη 10ετία.

Αν είσαι όμως φασίστας μπορείς να κάνεις επιθέσεις σε ειρηνικές πορείες με μολότοφ χωρίς κουκούλα και  γάντια μέσα από τις γραμμές της ελληνικής αστυνομίας.

Αν είσαι αριστερός/αναρχικός και διαμαρτυρηθεί για απολύσεις συνάδελφου σου τότε πας στα δικαστήρια ακόμα και για απλές ανακοινώσεις.