Λεύγα #10 – «Καλή νομοθέτηση»: καλή για ποιον;

Της Χλόης Πετρίδου

Για τα υπόλοιπα άρθρα της Λεύγας #10 πατήστε στην εικόνα

To Μάρτη του 2012 ψηφίστηκε ο νόμος 4048/2012 με τίτλο ‘Ρυθμιστική Διακυβέρνηση: Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης.’ Ως αρχές της καλής νομοθέτησης ορίζονται η αναλογικότητα, η απλότητα του περιεχομένου των ρυθμίσεων, η αποφυγή αντιφατικών ρυθμίσεων, η διαφάνεια, η δυνατότητα υποβολής προτάσεων κατά την κατάρτιση των ρυθμίσεων, η δημοκρατική νομιμοποίηση και άλλα. Μέσα επίτευξης αυτών των αρχών, κατά το νόμο, αποτελούν ιδίως η διαβούλευση, η ανάλυση των συνεπειών των ρυθμίσεων, η αιτιολογική έκθεση των νόμων, η απλούστευση, η κωδικοποίηση και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων εφαρμογής των ρυθμίσεων. Από μια πρώτη ανάγνωση, θα ‘λεγε κάποιος, πολύ ωραία και εύνομα όλα αυτά… Από την άλλη, θα μπορούσε να αναρωτηθεί, γιατί θυμηθήκαμε την καλή νομοθέτηση το 2012, μια χρονιά που η παραβίαση συνταγματικών διατάξεων αποτελούσε καθημερινή πραγματικότητα… Και ακόμα, γιατί χρειάζεται να θυμίσουμε με κοινό νόμο πράγματα που λέγονται ήδη στο Σύνταγμα, όπως ότι η νομοθεσία πρέπει να θεσπίζεται κατά κανόνα από τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή, ή ότι οι νόμοι δεν πρέπει να περιορίζουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα παρά μόνο στο μέτρο του αναγκαίου…

Προσπαθώντας να απαντήσει σε τέτοιες και άλλες απορίες, η παρούσα ανάλυση θα επικεντρωθεί σε δύο σημεία της ατζέντας της καλής νομοθέτησης: την ανάλυση συνεπειών (ο αγγλικός όρος ­Ιmpact Assessment­ μεταφράζεται αλλού ως εκτίμηση επιπτώσεων ή αξιολόγηση αντίκτυπου, αλλά κρατάμε εδώ τον όρο του νόμου 4048) και την απλούστευση. Τα δύο σημεία είναι αλληλένδετα, και αποτελούν κεντρικούς άξονες της ατζέντας της καλής νομοθέτησης στην ΕΕ όπου αναπτύχθηκε, πριν εισαχθεί (και) νομοθετικά στη χώρα μας.

Η ικανότητα στη κωλοτούμπα

Αυτή τη τέχνη οφείλουμε να το παραδεχτούμε, κανείς δε μπορεί να τη κατέχει καλύτερα από ένα πολιτικό (μοσχο)αναθρεμένο στο ΠΑΣΟΚ του μπαμπά αρχικωλοτούμπα Ανδρέα. Η κωλοτούμπα είναι το φετίχ της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Πήρε την εξουσία με αντιΕΟΚ και αντι ΝΑΤΟ συνθήματα για να γίνει ο καλύτερος ταγός της τότε ΕΟΚ. Εφάρμοσε εκσυγχροντιστική λιτότητα για να μπούμε στο ΕΥΡΩ και να ‘ρθούν (δε μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθουν) καλύτερες μέρες. Έκανα τη μεγαλειώδη Ολυμπιάδα, για το καλό της πατρίδας. Πήρε της εκλογές αέρα αφού «λεφτά υπάρχουν» για να στείλει τη χώρα πακέτο στο ΔΝΤ.

Χτες όμως ο ΓΑΠ ξεπέρασε κάθε προηγούμενη πασοκοκωλοτούμπα. Κατάφερε να χρεωκοπήσει  τη χώρα, χωρίς να χρησιμοποιεί τη λέξη χρεωκοπία, αφού έχει υποχρεώσει στην εξαθλιώση μια ολόκληρη χώρα ακριβώς για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο και ταυτόχρονα να εμφανίζεται θριαμβευτής. Να χαμογελά στις φωτογραφίες που βγάζει με το τσουβάλι.

Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη, έυκολα αναγνώσιμη όπως ακριβώς με το προηγούμενο μνημόνιο που σχεδόν τίποτα δεν έχει άλλαξει. Τα ίδια χαμογελαστά πρόσωπα στις φωτογραφίες, τα ίδια μεγάλα λόγια για λύση του προβλήματος και οι ίδιες ακριβώς αυστηρές παραινέσεις για μεταρρυθμίσεις από τους αφεντάδες στην αποικία.  Η χτεσινή συμφωνία αποτελεί σαφέστατη και ξεκάθαρη παραδοχή της «αποτυχίας»  (γνωστής από τότε) του πρώτου μνημονίου και δεν εξασφαλίζει διόλου τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους το οποίο αντί να μειώνεται μεγαλώνει. Βάζει τη χώρα σε διεθνή κηδεμονία για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει περίπτωση να σταματήσει ποτέ η αποικιοκρατία χωρίς το λαικό παράγοντα.

Τι και αν τα διαπραγματευτικά χαρτιά της ελληνικής κυβέρνησης ισχυροποιήθηκαν αφού η χώρα με το τρίτο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στο κόσμο κάνει γοργά βήματα προς την «αποσταθεροποίηση». Τι και εάν υπήρχε εμφανής προβληματισμός για τη κοινωνική αναταραχή που θα επακολουθούσεστη περίπτωση της ολοκληρωτικής χρεωκοπίας. Καμία διαπραγμάτευση,  καμία κόκκινη γραμμή από την ελληνική κυβέρνηση. Το μόνο μέλημα ηταν και είναι η διάσωση του τραπεζικού συστήματος, όσες θυσίες και να χρειαστούν.

Οι τράπεζες πανηγυρίζουν, οι κυβερνήσεις  βγάζουν χαμογελαστές φωτογραφίες, οι δημοσιογράφοι εξυμνούν. Προάγγελος ότι έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες για τη ψωροκώσταινα.

ΠΑΜΕ πόλεμο!

»Θα το θεωρούσα πολύ θετικό αν οι Έλληνες φίλοι μας ίδρυαν μια αρχή ιδιωτικοποιήσεων ανεξάρτητη από την κυβέρνηση σύμφωνα με το μοντέλο της γερμανικής Treuhandanstalt» είπε ο Γιούνκερ σε συνέντευξη του στο Spiegel την προηγούμενη εβδομάδα. »Απο εκεί και πέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνοδεύσει (escort) τόσο στενά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της Ελλάδας όπου θα είναι σα να το κάνουμε εμείς» συμπλήρωσε.

Σύμφωνα με δημοσίευμα »η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να λειτουργήσει ως αρχή ανεξάρτητη (και ανεξέλεγκτη…) το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, που θα αναλάβει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει σε ιδιώτες ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους.

»Στο νέο Ταμείο, στο οποίο το Ελληνικό Δημόσιο θα εισφέρει το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του με εμπορική αξία, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας, εκπροσωπούμενοι από το μηχανισμό της τρόικας, θα έχουν κάτι περισσότερο από ένα απλό ρόλο τεχνικού συμβούλου, ή έστω επιτηρητή των διαδικασιών ιδιωτικοποίησης. Θα «οπλισθούν», σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, με δικαιώματα βέτο σε κάθε απόφαση για τις μελλοντικές ιδιωτικοποιήσεις, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά το ρόλο του εκκαθαριστή χρεοκοπημένης επιχείρησης, που εκπροσωπεί τους πιστωτές και έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε απόφαση για την περιουσία της.»

H εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτικών τραπεζών στο δεύτερο δάνειο θεωρείται όρος από τον Γιούνκερ.

Εν τω μεταξύ όλοι κρέμονται από τα χείλη των οίκων αξιολόγησης να δουν τι θα θεωρήσουν και τι δε θα θεωρήσουν χρεοκοπία.

Το ανακοινωθέν της Τρόικας που δημοσιεύτηκε πριν καμιά ωρα λέει:

»Πρόσφατα (…) υπήρξαν ενθαρρυντικές ενδείξεις, με σημαντικότερη την αξιοσημείωτη πρόοδο των εξαγωγών. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω στηρίζοντας έτσι την ισχυρή εξαγωγική δυναμική».

Ένα το κρατούμενo: o κύριος πραγματικός στόχος που είναι η μείωση του εργατικού κόστους σημειώνει εξαιρετική πρόοδο.

»Η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να επιταχύνει αισθητά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Προς το σκοπό αυτό θα συστήσει φορέα ιδιωτικοποίησης με επαγγελματική και ανεξάρτητη διαχείριση. Η κυβέρνηση έχει ήδη συντάξει εκτεταμένο κατάλογο περιουσιακών στοιχείων προς αποκρατικοποίηση με στόχο έσοδα 50 δις ευρώ μέχρι τα τέλη του 2015. Η κυβέρνηση θα αξιολογεί την πρόοδο που έχει σημειωθεί βάσει ενδιάμεσων στόχων, τριμηνιαίων και ετησίων. »

Δύο τα κρατούμενα: το Treuhandanstalt είναι εδώ.

Το ΠΑΜΕ ανηφορίζει αυτή τη στιγμή στο Σύνταγμα.

Αφού το σάιτ δεν τήρησε την υπόσχεση του για ζωντανή μετάδοση, πήρα τηλεφωνικά λίγο θάρρος ακούγοντας τις πυκνές ιαχές.

Καλή αντάμωση με το Σύνταγμα.

Όλοι μαζί θα τους νικήσουμε.

Η νέα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ

Αυτή είναι η γραφική παράσταση της νέας οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ που θα μπει σε εφαρμογή από το Γενάρη του 2011:

Κάθε Απρίλη οι κυβερνήσεις θα καταθέτουν τους προϋπολογισμούς τους (μαζί με τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας) στην Κομισιόν. Η Κομισιόν θα προτείνει διορθώσεις και στη συνέχεια τα τελικά θα εγκρίνονται από το Συμβούλιο γύρω στα μέσα Ιούλη (με ενισχυμένη πλειοψηφία των ψήφων που καθορίζονται με βάση τον πλυθησμό κάθε χώρας)

Η ‘συζήτηση’ στα εθνικά κοινοβούλια θα αρχίζει το Φθινόπωρο. Το μόνο όμως που θα έχουν να συζητήσουν είναι αν δέχονται τα προγράμματα που εγκρίθηκαν από την Κομισιόν και το Συμβούλιο.

Τα δύο υπόλοιπα σκέλη της νέας οικονομικής διακυβέρνησης που αναμένεται να εγκριθούν στα μέσα του 2011 αναμένεται να κάνουν λίγο… περιπετειώδη τη μη έγκριση των προγραμμάτων που θα έχουν διαμορφωθεί στις Βρυξέλλες.

Ένα ντιμπέιτ με τραπεζικούς λομπίστες

Τη βδομάδα που πέρασε οι φοιτητές του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών των Βρυξελλών οργάνωσαν μια συζήτηση με θέμα τα λόμπι και τη σχέση τους με την οικονομική κρίση.

Ως ALTER-EU κληθήκαμε να συμμετάσχουμε λόγω της περυσίνης μας μελέτης για το ρόλο των τραπεζών στη διαμόρφωση του σημερινού ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού συστήματος.

Για να κάνουμε την παρουσίαση μας συλλέξαμε κάποια στοιχεία κλειδιά σε σχέση με το θέμα τα οποία παραθέτω σ’αυτό το ποστ (στα αγγλικά) γιατί νομίζω ότι είναι χρήσιμα για την κατανόηση της ευρωπαϊκής πολιτικής συγκυρίας και της θέσης της Ελλάδας μέσα σ’αυτή.

Όσον αφορά το αντίλογο που ακούστηκε σε αυτά, ειλικρινά σας μιλάω ότι ήταν πολύ αδύναμος.

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τραπεζών (EBF) είπε ότι δεν αρνείται τις ευθύνες των μελών της για την κρίση αλλά ότι δεν είναι οι μόνες υπεύθυνες. Ευθύνες έχουν και οι ελεγκτικοί οργανισμοί και το πλαίσιο που διαμορφώθηκε από την πολιτική εξουσία.  Στην αιτίαση μας, ότι το πλαίσιο αυτό ήταν αυτό που υπαγορεύτηκε από τις τράπεζες στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις της που πρόθυμα το εφάρμοσαν δεν υπήρξε απάντηση. [Δεν μας είπαν πχ. ‘αυτοί φταίνε που κάναν ότι τους είπαμε’]

Επιχείρησα να πω ότι η βάση της συζήτησης θα πρέπει να είναι η εικόνα – από τη μία – 30 εκατομυρίων χαμένων θέσεων εργασίας  και μιας αύξησης 20% της πείνας παγκοσμίως  από την αρχή της κρίσης – και από την άλλη-  των συνεχώς αυξανομένων κερδών πολυεθνικών τραπεζών όπως τα μέλη της EBF.

Η φράση αυτή προκάλεσε τη οργή του εκπροσώπου της Κομισιόν που άρχισε να μου λέει ότι δε μπορώ να κρίνω έτσι τις αξίες των άλλων, και ευχαριστεί που του θύμισα ότι έχει άνεργο αδερφό κι ότι τα ΜΚΟ χτυπάνε πάντα στο συναίσθημα και κάτι τέτοια.

Στην εισαγωγή του είπε ότι η Κομισιόν ακούει όλη την κοινωνία όταν παίρνει αποφάσεις και μάλιστα όχι μόνο την πλειοψηφία αλλά και τις μειονότητες. Τον νευρίασε ιδιαίτερα όταν αντέτεινα ότι η Κομισιόν ακούει μοναχά μια συγκεκριμένη μικροσκοπική μειοψηφία, τους μεγαλομετόχους των πολυεθνικών.

Αποτυγχάνωντας να δείξει επίσης ότι υπάρχει διαφάνεια γύρω από τις δραστηριότητες του τραπεζικού λόμπι στις Βρυξέλλες (περισσότερα γι’αυτό στην παρουσίαση) αποχώρησε στο διάλειμα πριν αρχίσει ο γύρος με τις ερωτήσεις του κοινού.

Για την παρουσίαση μας κάντε κλικ στη συνέχεια (η εδώ αν θέλετε να το εκτυπώσετε Speaking points_ULB[final])

Κεφάλαιο και Κλιματική Αλλαγή

Θα θυμάστε το ποστ για το μπλοκάρισμα του συνεδρίου της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Βιομηχάνων (BusinessEurope) για το κλίμα που έλαβε χώρα στον κεντρικό συνεδριακό χώρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ μας Νταβίντ και Ζαν-φι έφτιαξαν μια καταπληκτική ταινία μικρού μήκους από το εσωτερικό του συνεδρίου.

Climate Business
envoyé par CEOtv. – Regardez les dernières vidéos d’actu.

Βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα

Έτσι τιτλοφόρησαν ορισμένα αυστριακά μίντια (ραδιοφωνική εκπομπή και άρθρο) τα ρεπορτάζ τους για τη νέα μελέτη  που δημοσιεύσε η ALTER-EU, η Συμμαχία για τη Διαφάνεια στο Λόμπινγκ και τη Δεοντολογική Ρύθμιση στην ΕΕ, μια πλατφόρμα 160 ΜΚΟ, συνδικάτων, ακαδημαϊκών κλπ. στην οποία συμμετέχει και το Corporate Europe Observatory.

To θέμα της μελέτης ήταν η σύνθεση των συμβουλευτικών ομάδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο χρηματοοικονομικό τομέα. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιος σχεδιάζει την πολιτική της ΕΕ στον τομέα αυτό.  Για να την κατεβάσετε κάντε κλικ στην εικόνα:

Τα ευρήματα μας ήταν τα εξής:

Πριν από δέκα χρόνια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λάνσαρε το Σχέδιο Δράσης για τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες (FSAP) στοχεύοντας στη δημιουργία μιας κοινής αγοράς και γι’αυτές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το σχέδιο αυτό είχε εκπονηθεί υπό τις συμβουλές του High Level Stretegy Review Group και τα 16 μέλη του οποίου προέρχονταν από ιδιωτικές τράπεζες, ασφαλιστικές, επενδυτικά ταμεία κλπ.

Το ίδιο το Σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία έξι ομάδων που θα συμβούλευαν την Επιτροπή στη διαδικασία ενιοποίησης της αγοράς.  72 από τα 75 συνολικά μέλη τους που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν από τον ιδιωτικό χρηματοοικονομικό τομέα.

O ρόλος των λόμπι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ιδού δεύτερο μέρος της αναφοράς του Άρη από τη ΜΚΟ Σόλων για το Summer Course του CEO…

Η ολοένα και μεγαλύτερη νομοθετική εξουσία την οποία συγκεντρώνουν  οι Ευρωπαϊκοί οργανισμοί ως αποτέλεσμα των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις τελευταίες -δύο τουλάχιστον- δεκαετίες, έχει ως αποτέλεσμα αυτοί να είναι υπεύθυνοι για ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των νόμων και των ρυθμίσεων που αφορούν στους πολίτες των 27 κρατών-μελών.
Σε πιο ειδικευμένα θέματα μάλιστα, όπως το περιβάλλον, το ποσοστό των νόμων που εφαρμόζονται από τα κράτη-μέλη ως αποτέλεσμα αποφάσεων των Οργανισμών της Ε.Ε. φτάνει ακόμα και το 80%.
Αντίστοιχη με την επιρροή που ασκούν τα λόμπι στην πανίσχυρη Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι και η επιρροή που ασκούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου >>

Ο ρόλος των λόμπι στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Πριν από κάποιες μέρες είχα την ευχαρίστηση να φιλοξενήσω στις Βρυξέλλες έναν παλιό φίλο που συμμετείχε στο πρώτο Summer Course που οργάνωσε ή οργάνωση για την οποία εργάζομαι το Corporate Europe Observatory (που μ’αρέσει να μεταφράζω ‘Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών’). Ο φίλος αυτός έγραψε ένα πρώτο άρθρο σχετικα με αυτά που άκουσε εδώ γύρω από το λόμπινγκ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την περιβαλλοντική ΜΚΟ Σόλων. Έπεται ακόμα ένα για το λόμπινγκ στο Ευρωκοινοβούλιο. Νομίζω είναι από τα καλύτερα ρεζουμέ της δουλειάς μας και γι’αυτό το παραθέτω και εδώ:

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΟΜΠΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ — Σειρά Διεθνείς Σχέσεις & Διακυβέρνηση

Η παρουσία και η επιρροή των λόμπι στην λειτουργία των Ευρωπαϊκών Οργανισμών, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό φαινόμενο το οποίο δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα λόμπι ασκούν μεγάλη επιρροή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία αποτελεί μαζί με το Συμβούλιο τον ισχυρότερο θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατέχουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο ως προς τη χάραξη και την υιοθέτηση πολιτικών σε μία σειρά τομέων όπως η οικονομία, το περιβάλλον, η εργασία, η έρευνα κτλ.

Ευρωβουλευτές: εμείς τους εκλέγουμε, τα λόμπι τους ελέγχουν

Αφιέρωμα στις Ευρωεκλογές

Με χαρά τις τελευταίες μέρες είδα για πρώτη φορά τις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες να αξιοποιούν τα δελτία τύπου που με τα καντάρια τους στέλνουμε από την οργάνωση που δουλεύω, το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (κατά κόσμον Corporate Europe Observatory) σχετικά με τη δραστηριότητα των εταιρικών λόμπι στις Βρυξέλλες. Τα άρθα των Νέων και της Ελευθεροτυπίας, συνέθεσαν στοιχεία από διάφορες έρευνες και καμπάνιες μας και παρουσίασαν στο ελληνικό κοινό μια συνοπτική εικόνα του φαινομένου προσδίδοντας του τις σωστές διαστάσεις ως ‘σαρξ εκ της σαρκός’ της ΕΕ και παρατηρώντας σωστά ότι ‘οι ευρωβουλευτές παρέρχονται αλλά τα λόμπι μένουν’.

Πολλοί – συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της ΕΕ – γκρινιάζουν που οι Ευρωεκλογές γίνονται γύρω από εθνικά ζητήματα και βλέπουν τη λύση στην ενίσχυση των ‘πανευρωπαϊκών’ κομμάτων που θα δημιουργήσουν έναν ‘ενιαίο πολιτικό χώρο’, μια ‘πανευρωπαϊκή κοινή γνώμη’, έναν ‘έυρωπαϊκό δήμο’ και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Στην πράξη ο λόγος που η συζήτηση μένει σε εθνικό επίπεδο δεν είναι η έλλειψη του ‘χώρου’, του ‘δήμου’ και του λουριού της μάνας αλλά απλούστατα ότι τα ΜΜΕ θυμούνται ότι υπάρχει Ευρωκοινοβούλιο κάθε πέντε χρόνια ως μια ευκαιρία να μας (ξανα)εξηγήσουν πόσο δημοκρατική είναι η ΕΕ κλπ. κλπ.. Στο μεσοδιάστημα ουδείς αναρωτείται τι ακριβώς κάνουν στα Βρυξελο-Στρασβούργα και στα υπόλοιπα ταξιδάκια τους αυτοί που εκλέξαμε.