Απάντηση στη τρομοκρατία και τη καταστολή, τη Κυριακή όλοι στους δρόμους!

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη τραγική δολοφονία ενός 16χρονού παιδιού. Θάνατος καθόλου «τυχαίος» ή «ατυχής», όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι διάφοροι ταγοί της εξουσίας, αλλά τραγικό αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής , φυσιολογική συνέχεια.

Σήμερα δε θυμόμαστε  τίποτα, δεν έχουμε καμία επέτειο. Δε χρειάζεται να θυμηθούμε, γιατί ο καπιταλισμός είναι εδώ για να μας τα θυμίζει. Η καταστολή είναι εδώ, η βία της εξουσίας κορυφώνεται, η καταπίεση και η αδικία ήταν, είναι και θα είναι ακόμα περισσότερο παντού γύρω μας.

Τα αστικά ΜΜΕ, οι διάφοροι υπουργοί,, οι διάφοροι επίδοξοι υπουργοί και οι Ευρωπαίοι φίλοι τους, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν. Φοβούνται. Φοβούνται μήπως ο κόσμος σηκώσει το κεφάλι και δει πέρα από το φράχτη.  Τρέμουν γιατί έχουν καταλάβει πως ο λαός και η νεολαία δε στριμώχνεται πια σε αδιέξοδα. Το μόνο αδιέξοδο είναι η κρυφή τους ελπίδα να περάσουν την επίθεση στα δικαιώματα μας, στις ζωές μας, χωρίς συγκρούσεις, πως θα σκύψουμε το κεφάλι.

Μαζέψτε όση αστυνομία θέλετε. Τρομοκρατήστε όσο περισσότερο μπορείτε. Πετάξτε ακόμα περισσότερη λάσπη. Όταν τα κάνετε όλα αυτά θα καταλάβετε. Σας έχω νέα. Δε φτάνουν ούτε στο μισό για να σταθούν απέναντι στην οργή του κόσμου.

Όχι στη κρατική καταστολή

Όχι στη περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στη καταπάτηση των εργασιακών

Όχι στη εξαθλίωση και τη φτώχια που μας καταδικάζουν οι αποικιοκράτες των Βρυξέλλών και οι ντόπιοι συνεργάτες τους

Υπάρχει κι άλλος δρόμος!! Ο δρόμος του αγώνα, ο δρόμος της αλληλεγγύης, ο δρόμος του σοσιαλισμού!

ΥΓ: η αφίσα είναι περσινή δουλειά του Νάσου Κάππα

ΥΓ2: κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε, στα όργανα μου μια χαρά, χωράει να γραφτείτε…

Το δώρο των Ζαπατίστας

για την 'άξια, οργισμένη νεολαία της Ελλάδας'

Ελπίζω να φαίνεται πράγματι ωραία στην άξια θέση του.

Δείτε και το παλιότερό μας δημοσίευμα κλικ

«Εξεγερμένη Ελλάδα, δέξου τον σεβασμό μας…»

2 Γενάρη, Σαν Κριστόμπαλ, Τσιάπας, Μεξικό.

Με ένα μήνυμα αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Ελλάδα, που το διάβασε στα ελληνικά, ξεκίνησε την ομιλία του ο Subcomadante Marcos, την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας.

«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι ζαπατίστας, οι πιο μικροί, από αυτή την γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας γι’ αυτό που κάνεις και σκέφτεσαι. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Σε ευχαριστούμε».

Μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα «Grecia vive, la lucha sigue» οι μικρές συντρόφισσες ζαπατίστας, Τονίτα και Λουπίτα, παρέδωσαν, εκ μέρους της Κομαντάντσιας του EZLN στους έλληνες και τις ελληνίδες που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας, έναν πίνακα που συμβολίζει τον αγώνα για την αυτονομία τους ριζωμένο στην γη που ανέκτησαν το 1994, δώρο για την εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας.

Η εξέγερση της οργής στην Ελλάδα, καθ’ όλη την διάρκεια του Φεστιβάλ, ήταν στο κέντρο της συζήτησης και στις καρδιές όλων.

Το Φεστιβάλ άνοιξε με τα λόγια του ανώνυμου Μανιφέστου των Εξεγερμένων νέων της Ελλάδας: «Ως εδώ! Ιστορία Ερχόμαστε! Κοίτα ψηλά στον ουρανό!»

Το ΚΚΕ και η αντιμετώπιση του νεολαιίστικου ξεσπάσματος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ (5 Ιαν. 2009)

Tο τελευταίο διάστημα, με αφορμή το πολύμορφο ξέσπασμα μιας σημαντικής μερίδας της νέας γενιάς, γράφτηκαν και ειπώθηκαν διάφορες εκτιμήσεις τόσο για τις αιτίες αυτού του ξεσπάσματος όσο και για τον χαρακτήρα του.

Οσον αφορά τις επιμέρους αιτίες, οι αναλύσεις και συντηρητικών ακόμη σχολιαστών δεν απείχαν πολύ από την αλήθεια και τούτο διότι αυτές είναι μάλλον προφανείς και ήταν δύσκολο, αλλά και τελικά ανώφελο, να αποκρυφθούν.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι μια μερίδα νέων ανάμεσα σ’ εκείνους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργανωμένα, αλλά και ανάμεσα σ’ εκείνους που ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα, αντέδρασαν με αφορμή τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, όχι μόνο για επιμέρους αιτίες που έχουν να κάνουν με το παρόν και το μέλλον τους, αλλά αμφισβητώντας συνολικά το κυρίαρχο σύστημα.

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας προβοκάτσιας

Από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Από το πυροβολισμό  του μαθητή στο Περιστέρι. Από την Δευτέρα της «παθητικής» στάσης της αστυνομίας, τη βδομάδα των καταστροφών, απίθανης έκτασης για την επιχειρησιακή δυνατότητα των «ταραξιών» με όρους αστυνομίας,    στην επίθεση με καλάζνικοφ στη κλούβα των ΜΑΤ στη Κοκινοπούλου, στη σημερινή δολοφονική και συναμα απίθανα προβοκατόρικη επίθεση στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Το κράτος και πόσο μάλλον το παρακράτος, δε μετράει ζωές. Σταθμίζει στόχους. Δε το νοιάζει αν ο νεκρός θα είναι αριστερός, δεξιός, μπάτσος ή διαδηλωτής. Το που θα βρει το πάτημα η εξουσία να γίνει πιο ολοκληρωτιστική, σε περιόδους κρίσης, ανέχειας, φτώχειας και προβλεπόμενων για το 2009  120000 απολύσεων δε την ενδιαφέρει. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να ελέγξει, να τιθασεύσει και να περιορίσει τη διαφαινόμενη κοινωνική οργή και έκρηξη. Και πάνω απ όλα να μη την αφήσει να βρει πολιτική διέξοδο.

Όταν ο λαός κοιμάται άλλοι γραφούν ιστορία

…Και όμως ο εχθρός είναι βαθιά μέσα μας, τον κουβαλάμε.

Ο εχθρός είναι και πρέπει να παραμείνει αόρατος. Να ξεπροβάλει μόνο το χέρι του μέσα στο σκοτάδι και να πυροβολεί. Μόνο έτσι ο κόσμος φοβάται, τρέμει, γιατί έτσι του μάθανε να σκέφτεται και εκείνος επειδή δεν ήθελε τα δύσκολα το αποδέχτηκε.

Οι μαγαζάτορες περιφρουρούν την πραμάτεια και τα μαγαζάκια τους από τον αόρατο τον άφαντο εχθρό του κράτους και της κοινωνικής τους γαλήνης.

Από το σημείο της δολοφονίας

Είμαι 11 χρονών, δε σε γνώρισα αλλά θα αγωνιστώ για μια καλύτερη παιδεία

«Ρούλα»

Πολύ άδικος ο θανατός σου. Ελπίζω να είναι αρχή μιας κινητοποίησης ωστέ να αλλάξει επιτέλους αυτός ο κόσμος γιατί είναι πολύ άδικος

«Αλέξης Πατήσια»

Μικρέ ανάβουμε φωτιές για να τις δεις

«J – E»

Καλό ταξίδι μικρέ.

Ένας οργισμένος  (πολύ αργά ) με τα διπλά σου χρόνια.

«Γιαννής Πατήσια»

Αυτός που σε σκότωσε δεν έχει ζωή

Αυτός που σε σκότωσε ήταν νεκρός από καιρό

Εσύ όμως θα είσαι ζωντανός για πάντα αλέξη,

μ ένα τραγούδι θα ζεις για πάντα

«Άγνωστος»

Ανταπόκριση από τα γεγονότα της Κομοτηνής

Μαρτυρία

Ελεύθεροι πολιορκημένοι…

Χρόνος: 11-12-2008 Τόπος: Κομοτηνή – Αμφιθέατρο Παλιάς Νομικής

Ελεύθεροι πολιορκημένοι, χωρίς εισαγωγικά, στο αμφιθέατρο της Παλιάς Νομικής… 600 νέοι άνθρωποι, 600 φοιτητές, φοιτητές όλων των «χρωμάτων» (ΑΚ,UTOPIA,ΔΙΚΤΥΟ, ΕΑΚ, ΠΑΣΠ), φοιτητές «αχρωμάτιστοι», φοιτητές στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στην Αλεξανδρούπολη, νέοι πολίτες απ’ όλα τα μέρη της χώρας, οι οποίοι διαδήλωναν με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη από τον αστυνομικό-νταή («Αυτές οι μέρες ανήκουν στον Αλέξη», «ένας στο χώμα, χιλιάδες στον αγώνα» κάποια από τα συνθήματα των διαδηλωτών). Τελικός σταθμός της πορείας η Παλιά Νομική. Στο αμφιθέατρό της θα συνεδρίαζε η συντονιστική επιτροπή της κατάληψης μαζί με τους φοιτητές και στη συνέχεια θ’ ακολουθούσε η συνέλευση του τμήματος Νομικής του Δ.Π.Θ.
Όμως, όπως αποδείχθηκε «Το κόλπο ήταν στημένο και στα μέτρα τους»… Η φήμη είχε διαδοθεί… Η οργάνωση, υποδειγματική. SMS, μηνύματα στα blogs, «προειδοποιήσεις» των αστυνομικών στους πολίτες και τους καταστηματάρχες της πόλης. Έρχονται, οι «αναρχικοί»… Απ’ όλη τη Βόρεια Ελλάδα… Θα τα «σπάσουνε», θα κάψουνε, θα ρημάξουνε περιουσίες… «Πολίτες πάρτε τα μέτρα σας».