Ο καλλιτέχνης «του μήνα»: Έλλη Β.

Στα συρτάρια του Γκράνμα, βρήκαμε ξεχασμένο υλικό που είχε αφήσει ο καπετάνιος του Γκράνμα, Compasso πριν πιάσει βορεινό λιμάνι και μας εγκαταλείψει:

Ένα bannerάκι για το Γκράνμα στο πλαίσιο της στήλης «Καλλιτέχνης του Μήνα» που φιλοτέχνησε η Έλλη Β.

Τα όνειρα του καπετάνιου για μηνιαία στήλη παρουσίασης καλλιτεχνών και εβδομαδιαία παρουσίαση τραγουδιών δεν πραγματοποιήθηκαν ακριβώς, αλλά δε βλάπτει κιόλας να τα αναβιώνουμε που και που.

The man stands between life and death.
The man thinks,
The horse thinks,
The sheep thinks,
The cow thinks,
The dog thinks.
The fish doesn’t think.
The fish is mute.
Expressionless.
The fish doesn’t think,
Because the fish knows
everything.

Η Έλλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Πάτρα για να γίνει μια από τους αρχιτέκτονες που απεχθάνονται να κτίζουν κτήρια.

Στο κέντρο του ενδιαφέροντος της είναι πάντα η χωρική μνήμη. Τα πολλαπλά layers του χρόνου που στοιβάζονται σε χώρους που η δημόσια διοίκηση έχει αφήσει στην ησυχία τους [ή ακόμα δεν έχει πιάσει στα χέρια της] .

Εγκαταλειμμένα εργοστάσια, φτωχικές κατοικίες των αρχών του 20ου αιώνα, χωράφια θαμμένα κάτω από τις πόλεις, χωριά ρημαγμένα από την μετανάστευση στην Αουστράλια.

Χώροι κενοί που διηγούνται και χωρούν τις δικές μας καινούργιες ιστορίες.

Σκοπός της να αναδείξει αυτές τις ιστορίες που είναι πάντα γραμμένες από τα κάτω για να μην συντριβούν από την «εξυγίανση» που χτίζεται από τα πάνω.

Εργαλεία της ο αστικός σχεδιασμός, το ίντερνετ, το βίντεο, η φωτογραφία και το σώμα  -το δικό της και το συλλογικό.

Από το 2010 ζει στη Νίσυρο όπου  σκαλίζει τη γη και δουλεύει ως γραφίστας, φωτογράφος και σαπωνοποιός.

Δείγμα φωτογραφικής δουλείας της μπορείτε να δείτε εδώ 

Όλα τα υπόλοιπα θα τα μαζέψει κάποια στιγμή εδώ =)

Σύλλογος Γ.Κορδάτος – «Η λατινοαμερικάνικη ποίηση»

Καλλιτέχνης του μήνα: Νάσσος Κάππα

Κάθε μήνα παρουσιάζουμε ένα καλλιτέχνη που εκτιμούμε και τον “προκαλούμε” να διαμορφώσει την κεφαλή του Γκράνμα. Αυτό το μήνα το banner μας είναι φιλοτεχνημένο από το Νάσσο Κάππα.

Τι είναι αυτό που διακρίνει τη τέχνη; Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τον καλό ζωγράφο από αυτόν που αφήνει το όνομα του στην ιστορία; Ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που τραγουδάς ακόμα και αν έχουν περάσει χρόνια από τότε που το πρωτοάκουσες; Η τέχνη είναι επικοινωνία. Διατυπώνει ή ωφείλει να διατυπώνει όλα αυτά που ακόμα και η πιο ικανή γλώσσα δε μπορεί, ακόμα πιο εύστοχα αλλά και διακριτικά. Ποια είναι όμως τα όρια της ή καλύτερα, ποιος ακριβώς είναι ο ορισμός της; Designers όπως ο Νάσσος Κάππα μας θυμίζουν ότι οι αυστηροί ορισμοί και τα παλία θεωρητικά εργαλεία δεν έχουν θέση στη σύγχρονη κοινωνία.

OBJECTIVE EGGS, DIY photo-zine

To «objective-eggs» είναι ένα καινούριο φωτογραφικό fanzine του φωτογράφου Νίκου Ευστρατίου.

Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη

Η εκδήλωση αφιερώνεται στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου, καθώς ο εμφύλιος υπήρξε μια από τις κεντρικές συνιστώσες του κινηματογραφικού του έργου.

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΜΜΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών το αφιέρωμα Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη. Το αφιέρωμα γίνεται επίσης σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), τη Διεύθυνση-Μουσείου Αρχείου της ΕΡΤ, την Ταινιοθήκη του Βελγραδίου (Jugoslovenska Kinoteka) και τις εταιρείες διανομής Feelgood Entertainment, Νεανικό Πλάνο και Village Films.

περισσότερα

Για τα μεγάλα παιδιά

Έρχεται 1-12 Φεβρουαρίου στο θεατρο Παλλάς ο «καλύτερος κλόουν του κόσμου», Ρώσος Σλάβα Πολούνιν. Εισιτήρια από 30 έως 70 ευρώ. Περισσότερα θα βρείτε στο Ριζοσπάστη και στο Αθηνόραμα.

Ο σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ στην Ελλάδα για τα 50 χρόνια ζωής του

O μεγαλος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ επισκέπτεται ξανά την Ελλάδα για μια σειρά εκδηλώσεων (περισσότερα στο περιοδικό σινεμά).

Τα κορίτσια της βροχής

Το τρίτο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου για τις γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας. Προηγήθηκαν τα “Πουλιά στο βάλτο” (2008) για την κατοχή και “Η ζωή στους βράχους” (2009) που αναφεροταν στη ζωη των γυναικων του ΔΣΕ στον αγωνα κ την εξορια.

2 σκίτσα με αφορμή όσα ζήσαμε στις 20/10/2011

Το σκέφτηκα λίγο αν έπρεπε να κάνω πόστ για αυτά τα 2 μόνο. Αλλά αφενός μου αρέσανε πάρα πολύ και θέλω να διαδοθούν όσο το δυνατόν περισσότερο, αφετέρου δύσκολα θα κολλούσανε και σε κάποιο ποστ το αμέσως επόμενο διάστημα.

Από την άλλη, πιστός στη γραμμή του καπετάν-Compasso να μην επανέλθουμε σε ατελείωτες συζητήσεις & αντιπαραθέσεις επί του θέματος, παραπέμπω για σχολιασμό στα μπλογκ των σκιτσογράφων, όπου μπορείτε να μεταβείτε κλικάροντας τις εικόνες.

Συγχαρητήρια σύντροφοι για τις εμπνεύσεις και το ταλέντο σας.

Κωνσταντίνος Ρουγγέρης:

Ιάκωβος Βάης:

H ματωμένη βδομάδα

Μόλις άκουσα το Βενιζέλο, που απευθύνθηκε ξεκάθαρα μόνο στους επιχειρηματίες, τους καταθέτες κλπ. και τους ενημέρωσε τι του είπαν οι λομπίστες των τραπεζών στην Πολωνία. Οι υπόλοιποι είμαστε απλά »ευπαθείς κοινωνικές ομάδες» που όταν θα έχουν την ευκαιρία θα μας φροντίσουν.

Απείλησε επίσης όσους αντιτίθενται στα μέτρα και τα χαράτσια ότι θα αντιμετωπιστούν ως εθνικοί προδότες.

Δε ξέρουμε αν στην επόμενη εβδομάδα θα υπάρξουν συνταρακτικές εξελίξεις όπως το δεύτερο βήμα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία  αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι μια βδομάδα που ο λαός θα ματώσει ακόμα παραπάνω…

140 χρόνια πριν οι Γάλλοι αστοί μ’ένα στρατό αποτελούμενο από μικρούς μαγαζάτορες και αγρότες της επαρχίας σφαγίασαν 30.000 επαναστατημένους εργάτες στο Παρίσι.

Ο Jean-Baptiste Clément κομουνάρος από τη Μονμάρτη έγραψε το παρακάτω τραγούδι ενώ κρυβόταν από τα αστικά στρατεύματα, του οποίου μπορείτε να βρείτε και τους στίχους και μια μετάφραση που τους έκανα.

Τραγουδήθηκε στη μελωδία ενός παλιότερου τραγουδιού. Εδώ το ερμηνεύει η Εdith Piaf.