Ταξισυνειδησία- η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού

Το ντοκιμαντέρ «Ταξισυνειδησία- η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού», ιστορικής επιμέλειας του λευγίτη Κωστή Καρπόζηλου, ανεβαίνει στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Ο καλλιτέχνης «του μήνα»: Έλλη Β.

Στα συρτάρια του Γκράνμα, βρήκαμε ξεχασμένο υλικό που είχε αφήσει ο καπετάνιος του Γκράνμα, Compasso πριν πιάσει βορεινό λιμάνι και μας εγκαταλείψει:

Ένα bannerάκι για το Γκράνμα στο πλαίσιο της στήλης «Καλλιτέχνης του Μήνα» που φιλοτέχνησε η Έλλη Β.

Τα όνειρα του καπετάνιου για μηνιαία στήλη παρουσίασης καλλιτεχνών και εβδομαδιαία παρουσίαση τραγουδιών δεν πραγματοποιήθηκαν ακριβώς, αλλά δε βλάπτει κιόλας να τα αναβιώνουμε που και που.

The man stands between life and death.
The man thinks,
The horse thinks,
The sheep thinks,
The cow thinks,
The dog thinks.
The fish doesn’t think.
The fish is mute.
Expressionless.
The fish doesn’t think,
Because the fish knows
everything.

Η Έλλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Πάτρα για να γίνει μια από τους αρχιτέκτονες που απεχθάνονται να κτίζουν κτήρια.

Στο κέντρο του ενδιαφέροντος της είναι πάντα η χωρική μνήμη. Τα πολλαπλά layers του χρόνου που στοιβάζονται σε χώρους που η δημόσια διοίκηση έχει αφήσει στην ησυχία τους [ή ακόμα δεν έχει πιάσει στα χέρια της] .

Εγκαταλειμμένα εργοστάσια, φτωχικές κατοικίες των αρχών του 20ου αιώνα, χωράφια θαμμένα κάτω από τις πόλεις, χωριά ρημαγμένα από την μετανάστευση στην Αουστράλια.

Χώροι κενοί που διηγούνται και χωρούν τις δικές μας καινούργιες ιστορίες.

Σκοπός της να αναδείξει αυτές τις ιστορίες που είναι πάντα γραμμένες από τα κάτω για να μην συντριβούν από την «εξυγίανση» που χτίζεται από τα πάνω.

Εργαλεία της ο αστικός σχεδιασμός, το ίντερνετ, το βίντεο, η φωτογραφία και το σώμα  -το δικό της και το συλλογικό.

Από το 2010 ζει στη Νίσυρο όπου  σκαλίζει τη γη και δουλεύει ως γραφίστας, φωτογράφος και σαπωνοποιός.

Δείγμα φωτογραφικής δουλείας της μπορείτε να δείτε εδώ 

Όλα τα υπόλοιπα θα τα μαζέψει κάποια στιγμή εδώ =)

Σύλλογος Γ.Κορδάτος – «Η λατινοαμερικάνικη ποίηση»

Καλλιτέχνης του μήνα: elixat

Αντί για εκλογικό ποστ, επιλέξαμε να βάλουμε τον  καλλιτέχνη του μήνα. Η Ελίνα επιμελήθηκε το καινούριο μπάνερ του Γκράνμα και μας ζήτησε να μην δημοσίευσουμε κείμενο με βιογραφικά της στοιχεία. Αντίθετα μας ζήτησε να βάλουμε τους στίχους από τη «Ρωμιοσύνη» του Ρίτσου:

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Καλλιτέχνης του μήνα: Νάσσος Κάππα

Κάθε μήνα παρουσιάζουμε ένα καλλιτέχνη που εκτιμούμε και τον “προκαλούμε” να διαμορφώσει την κεφαλή του Γκράνμα. Αυτό το μήνα το banner μας είναι φιλοτεχνημένο από το Νάσσο Κάππα.

Τι είναι αυτό που διακρίνει τη τέχνη; Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τον καλό ζωγράφο από αυτόν που αφήνει το όνομα του στην ιστορία; Ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που τραγουδάς ακόμα και αν έχουν περάσει χρόνια από τότε που το πρωτοάκουσες; Η τέχνη είναι επικοινωνία. Διατυπώνει ή ωφείλει να διατυπώνει όλα αυτά που ακόμα και η πιο ικανή γλώσσα δε μπορεί, ακόμα πιο εύστοχα αλλά και διακριτικά. Ποια είναι όμως τα όρια της ή καλύτερα, ποιος ακριβώς είναι ο ορισμός της; Designers όπως ο Νάσσος Κάππα μας θυμίζουν ότι οι αυστηροί ορισμοί και τα παλία θεωρητικά εργαλεία δεν έχουν θέση στη σύγχρονη κοινωνία.

Είναι βαριά η φανέλα

Πολλοί από εμάς έχουμε αφιερώσει πολλές ώρες στο να δούμε ποδοσφαιρικούς αγώνες.Επίσης πολλοί έχουμε ιδιαίτερες συμπάθιες σε διάφορες ομάδες ανά τον κόσμο.Δεν ξέρουμε όμως πάντα τι πρεσβεύει η κάθε ομάδα και γιατί ιδρύθηκε,τι εκφράζει για τους ανθρώπους που τη στηρίζουν και που βρίσκονται πολιτικά οι οργανωμένοι οπαδοί της.Τι είναι αυτό που πέρα από τους τίτλους κάνει βαριά τη φανέλα μιας ομάδας για αυτούς που την ακολουθούν;

Πατάτες. Αυτό μόνο, τίποτε άλλο.

Επί των ημερών (και των ανήμερων) έκτατο πατατοεπεισόδειο σφηνάκι:

Το βρίσκετε και στο radiobubble

το τραγούδι της Παρασκευής: (ραδιοφωνικού τύπου) ανασκόπηση

Κάθε εβδομάδα προτείνουμε ένα τραγούδι με ριζοσπαστικοποιημένο και πολιτικό στίχο από τη διεθνή αλλά και την ελληνική μουσική σκηνή. Αυτή τη Παρασκεύη, γυρνάμε το βλέμμα προς τα πίσω και συγκεντρώνουμε όλα τα τραγούδια που έχουμε προτείνει έως τώρα σε ένα μικρό podcast.

Το τραγούδι της Παρασκευής: «Θανάσης Γκαϊφύλιας – Ο ύμνος του Μάαστριχτ»

Κάθε Παρασκεύη προτείνουμε ένα τραγούδι προς ακρόαση, από τη διεθνή αλλά και την ελληνική μουσική σκηνή, με πολιτικοποιημένο ριζοσπαστικό στίχο. Αυτή τη βδομάδα από τη Κομοτηνή, ο Θανάσης Γκαϊφύλιας μας τραγουδάει ένα από τα πιο προφητικά τραγούδια στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.

Ο ύμνος του Μάαστριχτ

OBJECTIVE EGGS, DIY photo-zine

To «objective-eggs» είναι ένα καινούριο φωτογραφικό fanzine του φωτογράφου Νίκου Ευστρατίου.