Val di Susa ,η «ιταλική Κερατέα»: σοβαρά τραυματισμένος ένας διαδηλωτής

Σήμερα το πρωί στην Val di Susa βόρεια του Τορίνο ξεκίνησαν και πάλι τα έργα για την γραμμή του τραίνου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει το Τορίνο με τη Λυών. Ενάντια σε αυτή τη γραμμή αγωνίζεται εδώ και 20 χρόνια το κίνημα NO TAV.

La Grecia non è da sola (Φερράρα 18/02/12)

Όπως και σε πολλές άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις έτσι και στην Φερράρα της Ιταλίας,την πόλη που σπουδάζω τα τελευταία χρόνια,έγινε μία συγκέντρωση αλλυλεγγύης στην Ελλάδα και στα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.Την συγκέντρωση την διοργανώσαμε από κοινού κάποιοι Έλληνες φοιτητές της πόλης,οι  Giovani Comunisti και η οργάνωση Sancho Panza.H προσέλευση ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με άλλες συγκεντρώσεις ή παρεμβάσεις που είχαν γίνει από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα.

Ανακοίνωση συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό της Ομοσπονδίας Μεταλλουργών της Ιταλίας

Κεντρική επιτροπή Fiom-Cigl (Εθνική Ομοσπονδία Εργαζόμενων Μεταλλουργών)
Ημερήσια διάταξη για την υποστήριξη του ελληνικού λαού

Η κεντρική επιτροπή της FIOM, εκφράζει την ολοκληρωτική αλληλεγγύη της στις Ελληνίδες και τους Έλληνες εργαζόμενους στον αγώνα τους κατά των δρακόντιων μέτρων που τους επιβλήθηκαν απο την τρόικα και αποδέχτηκε το ελληνικό κοινοβούλιο.

Καμία οικονομική κατάσταση δε δικαιολογεί τα μέτρα που επαλλαμβανόμενα επιβάλονται σε ένα λαό του οποίου το 30% έχει ήδη φτάσει το επίπεδο της φτώχειας.

Η μείωση των μισθών, η κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων προς όφελος των ατομικών, οι περικοπές στην υγεία και στις συντάξεις σε μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση ήδη 5 χρόνια, στρέφονται με μανία ενάντια σε ένα λαό και κάνουν ξεκάθαρη τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού αλλά και των σκοπών του.

Η χαμένη γοητεία της ευρω-ενωσιακής νομιμότητας

Με αφορμή την έγκρισή του κειμένου της νέας ευρωπαϊκής συνθήκης στη σύνοδο της 30ης Γενάρη αναδημοσιεύουμε από τη Λεύγα την ανάλυση της Χλόης Πετρίδου με τίτλο »Ζητείται Νομιμότητα».

Το κείμενο αυτό παραθέτει σειρά παραδειγμάτων παράτυπων νομικά μέτρων που πάρθηκαν με τη δικαιολογία της »αντιμετώπισης της κρίσης». Γραφόμενο το Δεκέμβρη δεν είχε την ευκαρία να συμπεριλάβει ένα νέο μνημείο παρανομίας: τη νέα Συνθήκη της Λιτότητας, όπως ονομάζεται (σωστότερα) από όλο και περισσότερους το »Δημοσιονομικό Σύμφωνο».

Η Συνθήκη αυτή πρώτα και κύρια δεν είναι μέρος της νομοθεσίας της ΕΕ. Δεν πρόκειται για αναθεώρηση της Συνθήκης της ΕΕ που θα ήταν πολιτικά πιο περίπλοκη και χρονοβόρα αλλά για νέα διακρατική συνθήκη. Παρόλαυτά βασικό της σημείο είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα μπορεί να επιβάλει πρόστιμα στα κράτη σε περίπτωση παραβίασής της. Πρόκειται δηλαδή για νομική σχιζοφρένεια, ή για όπως ξεκάθαρα λένε σε κατ’ιδίαν συζητήσεις ειδικευμένοι νομικοί για κατάφωρη παρανομία. Αυτή είναι λοιπόν η νομιμότητα που καλούν τους λαούς να σεβαστούν, ένα παλιόχαρτο που οι ίδιοι οι επικεφαλής της αστικής ΕΕ έχουν κουρελιάσει.

Ας δούμε τις βασικές αλλαγές που επιφέρει η νέα Συνθήκη:

Εμπρός καλοί μου Βέλγοι!

Σήμερα στο Βέλγιο γίνεται γενική απεργία. Η συμμετοχή αναμένεται να ξεπεράσει τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων.

Προσθήκη 31/10 φωτό από την πρωινή περιφρούρηση:

Η βάση των συνδικάτων βράζει ενάντια στο άγριο χτύπημα του συνταξιοδοτικού και των επιδομάτων ανεργίας. Η Κομισιόν επέβαλε 1,5 δισ. παραπάνω περικοπές στο Βέλγιο με την απειλή προστίμου (τα 11 δισ. που πρότεινε η βέλγικη κυβέρνηση δεν ήταν αρκετά). Με βάση τις υποδείξεις της Κομισιόν η τιμαριθμική προσαρμογή των μισθών και οι συλλογικές συμβάσεις θα χτυπηθούν πολύ σύντομα εκτός αν το εργατικό κίνημα καταφέρει να βάλει φρένο.

Ιs better to die for something-than live for nothing…Misr 2011

Τα αραβικά καθεστώτα καταρρέουν ταχύτατα και με δεδομένη την αποτυχία των ισλαμιστικών καθεστώτων όπου αυτά επικράτησαν, ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η απουσία οργανωμένης πολιτικής απάντησης πίσω από τις μαζικές λαϊκές εξεγέρσεις, αποτελεί την μοναδική ευκαιρία που περιμένουν οι φανατικοί Ισλαμιστές. Τα χαρακτηριστικά όμως πολλών αραβικών κοινωνιών έχουν διαφοροποιηθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια.

Oυρουγουάη, αγάπη μου

To τραγούδι αυτό γράφτηκε το ’50 (από ότι φαίνεται παίρνοντας κάποια στοιχεία από κάποια δημιουργία του ’27) για να αποτίσει φόρο τιμής στα μουντιάλ που κατέκτησε η Celeste το ’30 και το ’50 αλλά και τα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλια του ’24 και του ’28, πριν αρχίσουν τα μουντιάλ.

Οι ποδοσφαιρικοί θρίαμβοι της Ουρουγουάης συμπίπτουν χρονικά με το απόγειο της οικονομικής της άνθισης, τότε που θεωρούταν η ‘Ελβετία της Αμερικής’.  O Tσαλαπετεινός και ο Juan Belmonte έχουν συζητήσει τη σημασία των νικών αυτό στο εθνικό φαντασιακό αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο της νικής κυρίως του ’50. Αυτά πριν αρχίσει η χώρα να βυθίζεται στη φτώχεια από τη δεκαετία του ’60 και τη δικτατορία επίσημα από τη δεκαετία του ’70.

Ειδική μνεία στους στίχους – όπως ακούγονται περισσότερο σήμερα – γίνεται στους Βραζιλιάνους και τους… Porteñοs (στην παραδοσιακή του μορφή αναφέρεται και σε άλλες… ηττημένες εθνότητες). Porteñο σημαίνει κατά λέξη τον κάτοικο του λιμανιού, αλλά έτσι αυτοαποκαλούνται όλοι οι κάτοικοι του Μπούενος Άιρες και στην Ουρουγουάη έχει επικρατήσει να λένε έτσι όλους τους Αργεντίνους.

Κι εδώ μπλεκόμαστε σε μια σχέση αγάπης, μίσους και πάθους. Οι περισσότεροι Αργεντίνοι σου λένε ότι τους πάνε πολύ τους Ουρουγουανούς γιατί  είναι πολύ ρηλάξ τύποι κλπ. Διακρίνεις βέβαια και μια υπεροψία, οπού εγώ την είδα να κορυφώνεται όταν κάποιους μου είπε ‘είναι πολύ εντάξει παιδιά οι Ουρουγουανοί και στην ουσία είναι επαρχία μας’. Οι δε πορτένιο ταρίφες ήταν φανερά ενοχλημένοι που η Ουρουγουάη τα είχε πάει καλύτερα από αυτούς στο μουντιάλ και ψελίζαν περί της Γερμανίας που δε μπορούν να καταλάβουν πώς τελικά έχασε και ότι η Ουρουγουάη δε νίκησε και καμιά σοβαρή ομάδα κλπ. Το Μοντεβιδέο από την άλλη γιόρτασε με τρελά κορναρίσματα κάθε γκολ της Γερμανίας εναντίον της Αργεντινής. Ακραίες εκδηλώσεις αγάπης προς τους Αργεντίνους συναντάμε συχνά Ουρουγουανικά γήπεδα (αν και η συγκεκριμένη είναι μέσα σε αργεντίνικο):

‘si sos porteño puto te queres matar’ – αν είσαι π….ς πορτένιο θες να αυτοκτονήσεις

América, América!

Αγαπητοί γκρανμίστες,

αυτή είναι η εισαγωγή της αναφοράς του πρώτου (τακτικού) ανταποκριτή του Γκράνμα στην ηπείρο από την οποία πήραμε και το όνομα μας.

Μιλά για το πιο μακρινό ταξίδι του capitán interino του Γκράνμα (εμού του ιδίου δηλαδή), που ποτές δεν είχε ξαναματαπάει τόσο νότια.

Τώρα βέβαια περί του γιατί θα πρέπει η Λατινική Αμερική να θεωρείται νότος και η Ευρώπη και οι ΗΠΑ βορράς, κι έτσι εμείς (οι Ευρωπαίοι) να είμαστε από πάνω και οι Λατινοαμερικάνοι από κάτω, οι απόψεις διίστανται.

Ο Ουρουγουανός ζωγράφος Joaquín Torres García πχ. γυρνώντας στη χώρα του μετά από πολυετή διαμονή στη Γηραιά Ήπειρο, τα πήρε στο κρανίο με την αντιμετώπιση ως αυθεντίας του καθετί που ερχόταν από το Βορρά και ζωγράφισε το παρακάτω, καλώντας τους λατινοαμερικάνους καλιτέχνες να δημιουργήσουν τη δικιά τους ιδιαίτερη καλιτεχνική γλώσσα:

Tη ζωγραφιά αυτή πουλάνε τώρα πια σε μπλουζάκια στους δρόμους του Μοντεβιδέο και την είδαμε και ζωγραφισμένη στους τοίχους των γραφείων του Frente Amplio, του προοδευτικού μετώπου που κυβερνά την Ουρουγουάη από το 2005 (και στο οποίο φυσικά θα επανέλθουμε).

Εκεί συνάντησα τον γκρανμίστα Sentic (και μέλλοντα μόνιμο ανταποκριτή μας στην ήπειρο 😉 ελπίζουμε) και μαζί του  έκανα μια… μικρή γύρα στην περιοχή.  Από το punto de vista του Torres García η διαδρομή μας ήταν η εξής:

Κι εδώ για όσους προτιμούν την παραδοσιακή θεώρηση των πραγμάτων:

Ξορκίζοντας το παρελθόν ενώ καταριέσαι το παρόν: ο Αλβανός Σίσυφος

‘Αρθρο του Talibremal για το Γκράνμα

'Καλωσήρθατε στο Σαλί - Γκραντ'

Ένα μετουσιωμένο σκιάχτρο πλανάται πάνω από τις περιπεσούσες εν ‘σοσιαλισμό’ χώρες, εντούτοις δεν ίπταται θριαμβευτικό και απειλητικό όπως ο πρόγονός του. Αυτή τη φορά, την εικοστή επέτειο της πτώσης του τείχους και με μια πρωτοφανών διαστάσεων κοινωνικοοικονομική κρίση να καλπάζει παγκοσμίως, τίθεται∙ αγγόγυστα, το ερώτημα: Τι απόμεινε τελικά από τον υπαρκτό σοσιαλισμό και ποιες κοινωνικο-ψυχολογικές διαστάσεις αναβιώνουν στα συντρίμμια ενός ‘ανεκπλήρωτου έρωτα’ ως κοινωνικού συμβολαίου;

To αρθράκι θα επικεντρωθεί στην Αλβανική έκδοση της ‘σοσιαλιστικής’ νοσταλγικής κοινωνιοπαθολογίας. Πέρα από μια πρώτη, σταχυολογική, εισαγωγική προσέγγιση της αλβανικής περίπτωσης  για την ανάδειξη των sui generis χαρακτηριστικών της,  σκοπός μας θα αναδειχθεί  η ψηλάφιση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών της πτώσης του Χοτζικού καθεστώτος.

Εν συνεχεία τη προβληματική που τίθεται, εάν δηλαδή υπάρχει η όχι νοσταλγία του καθεστώτος στην Αλβανία, θα προσπαθήσουμε, εκφέροντας μια άρνηση, να την αναλύσουμε με τους όρους της χαοτικής και τραυματικής μετάβασης.

Πιο δύσκολο να την επισκεφτείς και από φυλακή

Με αυτά τα λόγια ανακοίνωσε ο Ali Abunimah, ένας από τους ιδρυτές της ηλεκτρονικής Ιντιφάντας, την «αποτυχία» της προσπάθειας του Gaza Freedom March στο blog του. Εδώ και περίπου ένα μήνα ξεκίνησαν δύο διαφορετικές προσπάθειες για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας.Το κομβόι  «Viva Palestine» με πάνω από 200 οχήματα, φορτηγά, ασθενοφόρα, μικρά βανάκια και αυτοκίνητα που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα και  το «Gaza Freedom March» (GFM) μία συμβολική και ιστορική διαδήλωση  1300 ανθρώπων, από  43 διαφορετικές χώρες.

Την 22η μέρα της περσινής πολιορκίας της Γάζας δημιουργήθηκε η οργάνωση «International Coalition to End the Illegal Siege of Gaza» με μοναδικό αίτημα την άρση του αποκλεισμό της Γάζας. Στην οργάνωση συμμετέχει και το «Free Gaza Movement«, αυτοί δηλαδή που είχαν προσπαθήσει πέρσυ να σπάσουν τον αποκλεισμό με το σκάφος «spirit of humanity» που καταλήφθηκε από το Ισραηλινό στρατό. Φέτος προσπάθησαν συμβολικά την μέρα της «επετείου» της Ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα, στις 31 Δεκεμβρίου δηλαδή,  να σπάσουν τον αποκλεισμό και να μπουν στη Γάζα από το συνοριακό φυλάκιο της Ράφα, που είναι το μόνο που δεν ελέγχεται από τον Ισραηλινό στρατό αλλά από τους Αιγύπτιους. Στους διαδηλωτές έγινε πρόταση από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση να αφήσει μόνο 100 άτομα να περάσουν τα σύνορα, αλλά αυτοί αρνήθηκαν, εξηγώντας πως σκοπός τους δεν είναι να περάσουν 100 άνθρωποι στη Γάζα αλλά να σπάσουν τον αποκλεισμό και να χτίσουν ένα διεθνές κίνημα πίεσης για αυτό το σκοπό. Απαίτησαν δε από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση το άνοιγμα του συνοριακού φυλακίου της Ράφα. Η προσπάθεια της GFM να μπει στη Γάζα αντιμετωπίστηκε βίαια από την αστυνομία. Οι πολλές μικρές διαδηλώσεις που έγιναν αυτές τις μέρες στο Κάιρο, αντιμετωπίστηκαν από την Αιγυπτιακή αστυνομία με πρωτοφανή βιαιότητα, ενώ η πορεία 40 αμερικάνων πολιτών προς τη πρεσβεία της Αμερικής στο Κάιρο, βρήκε μπροστά της, τα ΜΑΤ(ή τέλος πάντων την Αιγυπτιακή εκδοχή τους) , που την απαγόρευσαν χωρίζοντας τους διαδηλωτές σε ομάδες των δέκα ατόμων για να τους αφήσουν να προσεγγίσουν.  Η αστυνομία  περικύκλωσε τους διαδηλωτές και  τους επιτέθηκε ακόμα και όταν αυτοί απλά γιορτάζαν τη πρωτοχρονιά. Κάποιοι από τους διαδηλωτές ξεκίνησαν απεργία πείνας, μεταξύ αυτών και η 88χρονη Εβραία και επιζήσας του ολοκαυτώματος Hedy Epstein.  Εδώ μπορείτε να βρείτε το γράμμα της Mary Hughes-Thompson, μίας από της απεργούς πείνας εδώ και πέντε μέρες του GFM, ενώ εδώ θα βρείτε βίντεο από τις επιθέσεις της Αιγυπτιακής αστυνομίας στους διαδηλωτές. Συνεχή ενημέρωση για το τι συμβαίνει τώρα μπορείται να βρείτε στο twitter (κλικ).

Με πρωτοβουλία του George Galloway που βρίσκεται επίσης σε απεργία πείνας, του γνωστού βουλευτή των εργατικών στη Βρετανία, δημιουργήθηκε η άλλη προσπάθεια για άρση του αποκλεισμού, το κομβόι «Viva Palestine» που μεταφέρεει ανθρωπιστική βοήθεια από την Αμερική και την Αγγλία και αφού έκανε ένα αναγκαστικό και περίεργο ταξίδι, θα προσπαθήσει να μπει στη Γάζα από το φυλάκιο της Ράφα.  Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στο  site τους και στο group που έχουν στο facebook.

Την ίδια στιγμή, εχτές, χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν στο συνοριακό φυλάκιο του Έρεζ, διαδηλώνοντας ενάντια στον αποκλεισμό και από τις δύο μεριές των συνόρων. Το Έρεζ είναι το βασικό συνοριακό φυλάκιο από το οποίο εισέρχονταν φάρμακα και τρόφιμα στη Γάζα, ενώ και ο μόνος δρόπος για τους Παλαιστίνιους που αναζητούσαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι κλειστό από τη μέρα που η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές και πήρε την εξουσία στη Γάζα. Η ανταπόκριση του aljazeera από τη διαδήλωση, εδώ.

Άλλα ενδιαφεροντα άρθρα θα βρείτε εδώ ( ανταπόκριση του aljazeera), εδώ (ανταπόκριση του Al-ahram), εδώ (CSmonitor), εδώ (INDYPENDENT), εδώ (New York Times), εδώ (BBC με ωραία φωτογραφία από τη διαδήλωση) και τέλος εδώ (ABC news).

Καλή χρονιά σε όλους, χωρίς άλλους πολέμους.