Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας
«Λαέ της Συρίας!
Αδελφές, αδέλφια!
To Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα απευθύνεται σε σας και σας καλεί αυτές τις δύσκολες μέρες να συσπειρωθείτε και να πολεμήσετε με όλες σας τις δυνάμεις την βάρβαρη αποικιακή επιθετικότητα.
O διεθνής ιμπεριαλισμός και η αιχμή του δόρατος του, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, απέτυχε να κατακτήσει την Συρία μέσω της επιβολής αποκλεισμού και την υποστήριξη των εγκληματικών και των ανατρεπτικών ενεργειών των τρομοκρατικών συμμοριών -οι οποίες έχουν διαπράξει στυγερά εγκλήματα συμπεριλαμβανομένων τρομακτικών σφαγών, (πολλές από αυτές στη βάση του (εννοεί θρησκευτικού) φανατισμού και της εθνοκάθαρσης) μέσω του σαμποτάζ και της καταστροφής οικονομικών εγκαταστάσεων και μέσω της επιβολής σκοταδιστικών νόμων ξένων προς την σύνθεση του Συριακού λαού ο οποίος χαρακτηρίζεται από ευρύτητα πνεύματος και ανεκτικότητα. Πιστεύουμε ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δηλώνει τη θέληση του να διευθύνει απευθείας την στρατιωτική επιθετικότητα (τη δική του και των συμμάχων του) με πρόσχημα τις ενέργειες που έχουν πραγματοποιήσει οι πράκτορες τους και έχουν κατευθύνει τα ίδια τους τα όργανα.
Ναι, είναι προφανές ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βασίζει την επιθετικότητα του πάνω σε ψεύτικες κατηγορίες για να δικαιώσει τις πράξεις του. Αυτή η βάρβαρη δύναμη κατηγορεί εμάς για εγκλήματα τα οποία έχουν γίνει από την ίδια σε κάθε γωνιά της γης κάτω από το υποκριτικό σύνθημα «Άμυνα του ελεύθερου κόσμου και δημοκρατία».
Αυτό το αποδεικνύει η χρήση βιολογικών και χημικών όπλων από τις επιτιθέμενες αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στον πόλεμο της Κορέας κατά τα μέσα του προηγούμενου αιώνα αλλά και η χρήση των ίδιων όπλων στον πόλεμο που διεξήγαγαν ενάντια στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού του Βιετνάμ, συμπεριλαμβανομένης και της σκόνης “Οrange B», εξαιτίας της οποίας ακόμα και σήμερα γυναίκες στο Βιετνάμ εξακολουθούν να γεννούν παραμορφωμένα παιδιά σαράντα χρόνια από την λήξη του πολέμου από τον οποίο ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βγήκε ηττημένος και βαθιά ντροπιασμένος.
Η αμερικανική στρατιωτική μηχανή χρησιμοποίησε εμπλουτισμένο ουράνιο στον πόλεμο κατά των αδελφών μας στο Ιράκ, αλλά αυτό δεν βοήθησε στην εγκαθίδρυση της κατοχής και οι Αμερικανοί εισβολείς εγκατέλειψαν την περήφανη Ιρακινή γη σαν τα ποντίκια. Τα συνολικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για πολλές δεκαετίες, απαιτούν την προσαγωγή των ηγετών τους, περιλαμβανομένων των προέδρων, σε διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, όπως εκείνο το δικαστήριο που καταδίκασε τους κυβερνήτες και τους ηγέτες της Χιτλερικής Γερμανίας. Οι σύγχρονοι ναζί, ιμπεριαλιστές και σιωνιστές ηγέτες, θα έχουν την ίδια μοίρα χάρη στον απελευθερωτικό αγώνα των λαών του κόσμου.
Ο γενναίος Συριακός λαός και ο στρατός του, ύστερα από την ηρωική και πατριωτική στάση του για πάνω από δύο χρόνια μπροστά στον ακήρυχτο πόλεμο που έχει εξαπολυθεί εναντίον του, θα αντιμετωπίσει με γενναιότητα και με μεγαλύτερο κουράγιο την κραυγαλέα στρατιωτική επιθετικότητα. Θα το κάνει καθοδηγούμενος από τα ηρωικά παραδείγματα από τους δημιουργούς του Hiteen ως τους μάρτυρες της Maysaloon και τους ήρωες της Μεγάλης Συριακής Εξέγερσης (σημ. μτφ, αναφέρεται στον αντίιμπεριαλιστικό αγώνα του Συριακού λαού ενάντια στους Γάλλους το 1925).
Η υπεράσπιση του συριακού εθνικού καθεστώτος, το οποίο αντιμετωπίζει με το κεφάλι ψηλά όλες τις μεθόδους επιθετικότητας, αρνούμενο τον εξευτελισμό και την υποταγή σημαίνει υπεράσπιση της χώρας, υπεράσπιση της κυριαρχίας της και της ανεξαρτησίας της.
Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, στις οποίες βρίσκεται η χώρα και ο λαός, θα πρέπει να γίνουν όλες οι προσπάθειες ώστε να υπάρξει ενδυνάμωση σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό. Ο Συριακός λαός δεν είναι μόνος σε αυτή την μάχη, μαζί του έχει την στήριξη όλων των ελεύθερων ανθρώπων του κόσμου.
Ντροπή και αίσχος στον ιμπεριαλισμό και τους πράκτορές του!
Δόξα στην τιμημένη πατριωτική στάση!
Η Συρία δεν θα γονατίσει!
Δαμασκός 28/8/2013
Η Κεντρική Επιτροπή
του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος»
(Δυστυχώς η ανακοίνωση του δεύτερου κομμουνιστικού κόμματος της Συρίας έχει κυκλοφορήσει μόνο στα αραβικά).
Γκράνμα 
Από όλους τους επίδοξους «σταυροφόρους», ο πιο ελεεινός (ακόμα και στη φάτσα!) είναι ο Ολάν.
Ναι, ο Φρανσουά, ο εκλεκτός της «»»»αριστεράς»»»» και του Μελαν-αποτέτοιου!!
Και μια και μιλούσαμε για τον Ολάν και τον Μελαν-αποτέτοιο από το γαλλικό «»Κ»»Κ……
http://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/25775/otan-o-syriza-kai-galliko-kk-moirazoyn-fotostefana
Ο τυχοδιωκτισμός των ιμπεριαλιστών είναι πραγματικά για να σαστίζει κανείς. Αλλά όπως έγραψε κάποιος ότι καλύτερο για το ΑΕΠ (και άρα για τον καπιταλισμό) είναι να βομβαρδίζει και να καταστρέφει κανείς πόλεις και χώρες για να τις ξαναχτίζει. Στη φωτιά των λαών της περιοχής, οι πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές αντιτάσουν τη δικιά τους φωτιά. Για να δούμε όμως μήπως το χάος που δημιουργούν πνίξει τελικά και τους ίδιους.
Στο κυβερνητικό μέτωπο του συριακού Μπάαθ συμμετέχουν ένα ΚΚ που ήταν υπέρ της Περεστρόικα κι ένα άλλο που τάχθηκε κατά (διασπάστηκαν το 1986). Τα κόμματα αυτά δέχονται τον «καθοδηγητικό ρόλο του Μπάαθ στη συριακή κοινωνία».
Στις τελευταίες εκλογές του 2012 ωστόσο, της αντιπολίτευσης στο Μπάαθ ηγούταν η «Εθνική Επιτροπή για την Ενότητα των Σύριων Κομμουνιστών» ή αλλιώς «Κόμμα της Λαϊκής Θέλησης». http://english.al-akhbar.com/node/7372
Το κόμμα αυτό ωστόσο δεν συμμετέχει στο «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο» με έδρα την Κων/πολή που υποστηρίζουν κι εξοπλίζουν οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις και αντιτάσεεται ξεκάθαρα τόσο στην εξωτερική επέμβαση όσο και στην ένοπλη εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση http://carnegie-mec.org/2012/01/20/national-committee-for-unity-of-syrian-communists-party-of-popular-will/f07d
O Ολλάντ δεν είναι σε καμία περίπτωση ο εκλεκτός του Μελανσόν. Άλλα είναι λογικό όποιος δεν κατανοεί την πολιτική γενικά να μην κατανοεί και την πολιτική σε άλλες χώρες.
Τα δύο κύρια κόμματα του γαλλικού Μετώπου της Αριστεράς (Κόμμα της Αριστεράς και ΚΚ Γαλλίας) τάσσονται ξεκάθαρα ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση αν και χαρακτηρίζουν εγκληματικό το καθεστώς του Άσσαντ. http://www.lepartidegauche.fr/actualites/communique/non-l-escalade-militaire-en-syrie-24649 και http://www.pcf.fr/43590
2/3 των Γάλλων είναι κατά της στρατιωτικής επέμβασης.
Προσωπικά, θα ήθελα να δω από μέρους τους και κριτική του εξοπλισμού από τη γαλλική κυβέρνηση ισλαμιστών εγκληματιών στη Συρία. Προσωπικά επίσης έχω την αίσθηση ότι και η κυβέρνηση Άσσαντ έχει διαπράξει εγκλήματα ενάντια σε αμάχους και το ειρηνικό κίνημα αμφισβήτησής της. Ελπίζω δε να καταννοούμε ότι τόσο τη Συρία όσο και το Ιράν κυβερνούν εθνικές αστικές τάξεις.
Τι θα πει «ο Ολάντ δεν είναι σε καμιά περίπτωση, ο εκλεκτός του Μελανσόν»?
Εγώ ξέρω μια περίπτωση και μάλιστα αποφασιστικής σημασίας, που ο Ολάντ ήταν και παραήταν ο εκλεκτός του Μελανσόν.
Στις Γαλλικές εκλογές!
Το ΓΚΚ, κάνει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και γενικώς ότι κάνει ολόκληρη η ανακαινιζόμενη σοσιαλδημοκρατία.
Όπως χαρακτηριστικά λέει στο άρθρο του 902:
«Με λίγα λόγια, την ώρα που οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζουν την βάρβαρη εφόρμηση τους στη Συρία, το ΓΚΚ τη δικαιολογεί με την αντι – Άσαντ ρητορεία του, αποδεχόμενο και αναπαράγοντας τα προκλητικά προσχήματα που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επικαλούνται.»
Τόσα χρόνια, δεν είχαν πρόβλημα με τον Άσαντ?
Τώρα τους προέκυψε και μάλιστα συντονισμένα με τους ιμπεριαλιστές?
Αντί οι ξεφτιλισμένοι να ζητήσουν να πάψει η κυβέρνησή τους να υποκινεί τον εμφύλιο, εξοπλίζοντας την Αλ Κάιντα (μέχρι κι οι Αμερικανοί φαντάροι έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται) ενάντια στην κυβέρνηση του Άσαντ και να αφήσουν τον Συριακό λαό να λύσει μόνος του τα προβλήματά του, κάνουν φτηνή (ή για φτύσιμο) πολιτική. Αρνούνται μεν ευθέως τους βομβαρδισμούς αλλά ταυτόχρονα και την κατάλληλη στιγμή που διαμορφώνεται η κοινή γνώμη, κατηγορούν τον Άσαντ ως σφαγέα, δίνοντας έμμεσο άλλοθι στη στρατιωτική επέμβαση.
Ο οπορτουνισμός στο απόγειό του!
Για τις γαλλικές εκλογές τα’χουμε ξαναπεί κι είναι κουραστικό να επανερχόμαστε. Όποιος επιμένει να κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια (πολιτικά συστήματα, πολιτικές καταστάσεις), ας το κάνει.
Συμφωνούμε ότι οι ιμπεριαλιστές είναι σφαγείς. Ο Άσσαντ τι είναι? Αντι-ιμπεριαλιστής ηγέτης? Πώς ακριβώς τον χαρακτηρίζεις?
Απο που κι ως που είναι «αλλότρια» οι γαλλικές εκλογές?
Όταν γίνονταν ο προεκλογικός αγώνας στη Γαλλία, ο ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο αυτός), τον είχε μεταφέρει στην Ελλάδα .
Ο Ολάντ θα μας εσωζε από το μνημόνιο, ο Ολάντ ο δημοκράτης, η νέα ελπίδα της Ευρώπης, το αντίπαλο δέος της Μέρκελ……….
Τώρα, τσιμουδιά και «αλλότρια»!
Το καθεστώς Άσσαντ, είναι σίγουρα αυταρχικό, αλλά δεν θα το χαρακτήριζα «ιμπεριαλιστικό». Και σε κάθε περίπτωση, δεν θα έμπαινα αυτή τη χρονική στιγμή σε συζήτηση για τον χαρακτήρα του, για το λόγο ότι δεν θέλω να δώσω εξ αριστερών (λέμε τώρα) άλλοθι στους πραγματικούς ιμπεριαλιστές για επέμβαση.
Βάλε λόγια του ΣΥΡΙΖΑ στο στόμα μου, και δικά μου στου ΣΥΡΙΖΑ μπας και σου βγει η σούπα!!
Δεν είπα ότι ο Άσσαντ είναι ιμπεριαλιστής. Είπα όμως ότι οι διαμαρτυρίες εναντίον του ήταν δίκαιες γιατί έκανε νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στήριζε μερίδα τουλάχιστον των ντόπιων αστών. Οι λαοί της περιοχής δυστυχώς έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο τους ξένους ιμπεριαλιστές όσο και τις ντόπιες ελίτ (έστω κι αν οι Σύριοι χρειάζονται ίσως να συμμαχήσουν προσωρινά με αυτές για να αποκρούσουν τους ιμπεριαλιστές). Οι Τυνήσιοι και οι Αιγύπτιοι συνεχίζουν ένα σκληρό αγώνα.
Mπορεί κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ να έτρεφαν ελπίδες από τον Ολλάντ (αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε και το «Ολλαντρέου» http://www.franceinfo.fr/politique/a-paris-le-leader-grec-de-gauche-alexis-tsipras-interpelle-hollandreou-622363-2012-05-21), αλλά δεν ισχύει το ίδιο για το Front de Gauche.
To «αλλότρια» στο είπα εγώ κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ όπως ξέρεις δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ.
Έχεις δίκιο στο ότι δεν είπες ότι ο Άσαντ είναι ιμπεριαλιστής. Δικό μου λάθος.
Με μια απλοϊκή προσέγγιση, θα έλεγα ότι μάλλον, αυτή τη στιγμή είναι αντι-ιμπεριαλιστής. Αλλά αυτό θέλει πολύ συζήτηση.
Η ουσία πάντως είναι, ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή, θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να δίνουμε στον ιμπεριαλισμό άλλοθι εξ αριστερών για επέμβαση στη Συρία.
Αν ο Άσαντ φύγει από τη μέση, ποιός θα πάρει τη θέση του και σε ποιού τα χέρια θα πέσει η χώρα?
Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα αυτή τη στιγμή και νομίζω ότι όλοι μας γνωρίζουμε την απάντηση: Στα χέρια του ιμπεριαλισμού!
Και χωρίς αυτό να συνεπάγεται οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του Συριακού λαού – βλέπε Λιβύη!
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231263823
Αυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι υπήρχαν λαϊκές επιτροπές που αντιστέκονταν τόσο στις δυνάμεις του Άσσαντ όσο και στους ισλαμιστές. Δε ξέρω αν είναι υπερβολικό. Δεν αναφέρεται επίσης ποια η σχέση των επιτροπών αυτών με τα κομμουνιστικά κόμματα. http://www.lcr-lagauche.be/cm/index.php?view=article&id=3000:lauto-organisation-des-luttes-populaires-en-syrie-face-au-regime-et-aux-groupes-islamistes–oui-ca-existe-&option=com_content&Itemid=53
Σημαντική ομιλία του ηγέτη της Hezbollah, Sayyed Nasrallah, σχετικά με το Συριακό ζήτημα.
Δόθηκε 16-12-2012 (αγγλικά)
Σήμερα η στήριξη πρέπει να είναι προς τον λαό της Συρίας ή αλλιώς προς τον λαό της Συρίας που δεν πολεμάει στο πλευρό ξένων μισθοφόρων (όπως αυτών της λεγεώνας των ξένων) , μουσουλμάνων εξτρεμιστών της Αλ Κάιντα, μισθοφόρων των 1200 ευρώ τον μήνα κάθε αραβικής χώρας, όλος αυτός ο «εσμός» πολεμάει για να διαλυθεί η Συρία, να αποκτήσουν τα στηρίγματα για το επόμενο βήμα Ιραν και γενικότερα για να υλοποιήσουν περαιτέρω τα γεωστρατηγικά τους σχέδια.
Υ, συμφωνώ απόλυτα ότι δεν θα πρέπει ξαφνικά να αγιοποιηθούν ούτε τα Μπααθικά κόμματα το αντίθετο μάλιστα, εξάλλου ο Άσσαντ στην πραγματικότητα αποτελεί έναν σύμμαχο ενός άλλου παίχτη της ιμπεριαλιστικής διαπλοκής, των Ρώσων.
Ωστόσο αυτή τη στιγμή κατά την γνώμη θα είναι τεράστια νίκη αν ο Συριακός στρατός μπορέσει να αντέξει στην ιμπεριαλιστική επίθεση, να κρατήσει τις θέσεις του και να τσακίσει όλο αυτό το συνονθύλευμα εγκληματιών και τυχοδιωκτών.
Όσο αφορά τα ΚΚ της Συρίας Μπαγκντάς και την στάση του φαίνεται να είναι απόλυτα ταυτισμένη με τον Άσσαντ στάση που έχει και αυτή πρόβλημα από ένα σημείο και έπειτα.
Λες Υ ότι το Μπάαθ είναι αστικό κόμμα, ναι, έτσι είναι όπως το λες και αν αύριο υπήρχε σοσιαλιστική εξουσία θα αναζητούσε συμμαχία με τέτοιες χώρες, εμπορικά, στρατιωτικά, οικονομικά διότι δεν υπάρχει κάτι άλλο για να στηριχθείς άμεσα.
Αυτό δεν μπορεί να αναιρεί την κριτική που πρέπει να γίνεται στην κυβέρνηση Άσσαντ αφενός αλλά και αποτην άλλη δεν μπορεί αυτή η κριτική να αποτελεί κομμάτι της προπαγάνδας περί του «εγκληματικού καθεστώτος Άσσαντ» διότι εγκληματικά καθεστώτα τα οποία είναι ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΈΝΑ από τους (αμερικάνους ή χαίρουν πλήρους ασσυλίας από αυτούς)
Ποιος ξεχνάει την κτηνωδία της Λιβερίας, της Ρουάντα, της Σομαλίας, κλπ κλπ και τις κυβερνήσεις πριν από τις «επεμβάσεις σωτηρίας» που έγιναν σε κάποιες από αυτές.
Υ, δεν ξέρω που είναι τα όρια χρήσης βίας σε ένα κράτος όταν πρέπει να προστατευθεί κάτω από συνθήκες επίθεσης, αυτή η συζήτηση έχει γίνει χιλιάδες φορές και με αφετηρία είτε το 20 ή το 30 στην Ρωσία και διάφορες άλλες περιπτώσεις. Το λέω αυτό όσο αφορά τους ειρηνικούς διαδηλωτές στους οποίους αναφέρεσαι. Το πενήντα ξέσπασαν στο Βερολίνο τεράστιες απεργίες και είναι αλήθεια ότι χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ο όλος ξεσηκωμός ήταν ενορχηστρωμένος από την CIA η προπαγάνδα της οποίας συμπεριλάμβανε και πτήσεις αεροπλάνων που πετούσαν προπαγανδιστικό υλικό ενάντια στην κυβέρνηση της ΛΔΓ. Τι πρέπει να κάνεις άραγε σε μια τέτοια περίπτωση; Συνταγές δεν υπάρχουν, αυτή είναι η αλήθεια και μόνο όποιος θέλει γρήγορα να ξεμπερδέψει μπορεί να δώσει μια εύκολη απάντηση αλλά από την άλλη είναι προφανές ότι η κάθε περίπτωση κρύβει πάντα από πίσω της και παρασκήνιο ή συμφέροντα που εμφανίζονται με διάφορους μανδύες.
Τώρα τι έγινε στην Συρία δεν το ξέρω αυτό όμως που ξέρω είναι ότι λίγους μήνες πριν είδαμε ακριβώς το ίδιο σκηνικό στην Λιβύη. Πλημμύρισε ο κόσμος με «ακτιβιστές», θυμάμαι τις κάμερες των δυτικών καναλιών να συναντούν τυχαία αντάρτες που «εντελώς τυχαία» φορούσαν και κάποιο μπλουζάκι του Τσε ή εντελώς τυχαία ήταν φοιτητές με το όπλο στο χέρι που «αγωνιζόντουσαν για ελευθερία». Wag the Dog, (όσοι δεν έχετε δει αυτή την ταινία δείτε την).Το τι έγινε τελικά στην Λιβύη είναι βέβαια γνωστό και επειδή εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω ότι αυτή η συνταγή επαναλαμβάνετε στα πλαίσια ενός σχεδίου κρατάω μικρό καλάθι για τις ειρηνικές διαδηλώσεις.
Από την άλλη και μάλλον (θα συμφωνούμε σε αυτό) υπάρχει ο άλλος κίνδυνος, κάθε διαδήλωση, κάθε διαμαρτυρία ευκολότατα να βαφτίζεται ως υποκινουμένη από ξένα κέντρα, ως ανατρεπτική κλπ και με αυτό τον τρόπο να δικαιολογηθεί κάθε πράξη βίας και αυταρχισμού στο όνομα του λαού αλλά με το ραβδί της εξουσίας να προσγειώνεται στην πλάτη αυτού του τελευταίου.
Σε ξεχωριστό πόστ θα βάλω και μια συνέντευξη στελέχους του ΚΚΣ .
Από τον καιρό του ψυχρού πολέμου, υπάρχει ένα αξίωμα:
«Όποιο κίνημα δεν ελέγχεις εσύ, το ελέγχει ο αντίπαλος»
Και να που το αστροπελέκι μας έσπευσε να σε δικαιώσει ότι «όποιος θέλει γρήγορα να ξεμπερδέψει μπορεί να δώσει μια εύκολη απάντηση».
Αν ήταν αστυνομικός διευθυντής κάπου κι υπήρχε υπόνοια υποκίνησης θα διέταζε εύκολα να πυροβοληθούν καμιά χιλιάρα γυναικόπαιδα όπως πρόσφατα στην Αίγυπτο. Το ίδιο ισχύει μάλλον και για τα κινήματα στην Ελλάδα που δεν ελέγχει το ΚΚΕ. Κάποιοι τύποι σαν το Λαθρά θα τα έσφαζαν χωρίς τύψεις αφού με βάση τη λογική τους τα ελέγχει ο αντίπαλος.
Δεν αμφισβητώ ότι στο Βερολίνο μπορεί τα πράγματα να έγιναν όπως τα λες, ωστόσο πρόσφατα έμαθα κάποια πράγματα για την Ουγγαρία το 1956 που δεν ήταν καθόλου όπως τα μαθαίναμε στην ΚΝΕ (ούτε φυσικά όπως στην αστική προπαγάνδα).
Η Συρία κοινωνικο-πολιτικά είναι μια χωρα απείρως πιο προηγμένη και περίπλοκη από ότι η Λιβύη. Στη Λιβύη τα κόμματα και τα συνδικάτα ήταν απαγορευμένα και δεν ευδοκιμούσαν και λόγω της φατριακής δομής. Στη Συρία υπάρχει ένα απίστευτο ψηφιδωτό οργανώσεων με πλούσια ιστορία. Οι αντιδράσεις στον Άσσαντ δεν μπορεί να ήρθαν μόνο από ξένη υποκίνηση (ούτε και στον Καντάφι), αλλά ειδικά στη Συρία είχαν και ταξικό χαρακτήρα αφού ο Άσσαντ έπαιρνε (φυσικά με την ενθάρρυνση και των Δυτικών) αντιλαϊκά μέτρα.
Συμφωνώ ωστόσο σε αυτό που λες ότι τώρα προέχει ο Συριακός στρατός και λαός να αποκρούσουν τους ιμπεριαλιστές.
Πάντως μέχρι στιγμής, την μικρότερη ανοχή στην αντίθετη γνώμη και την πιο αντιδημοκρατική αντιμετώπιση της αντίθετης άποψης, την έχεις επιδείξει εσύ και όχι εγώ.
Φαντάσου λοιπόν, να ήσουν εσύ ο αστυνομικό διευθυντής και να είχες και κάνα όπλο στο χέρι!
«Οι αντιδράσεις στον Άσσαντ δεν μπορεί να ήρθαν μόνο από ξένη υποκίνηση (ούτε και στον Καντάφι), αλλά ειδικά στη Συρία είχαν και ταξικό χαρακτήρα αφού ο Άσσαντ έπαιρνε (φυσικά με την ενθάρρυνση και των Δυτικών) αντιλαϊκά μέτρα. »
είναι δεδομένο και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο ότι προφανώς υπάρχει καπνός για να υπάρξει και η φωτιά αλλά απο την άλλη σάμπως υπάρχει κάπου που δεν υπάρχει καπνός;;
Φαντάζομαι ότι όταν και αν αποφασίσουν κάποια στιγμή να επιτεθούν στην Κούβα θα βρουν χίλια δύο στραβά (εννοειται ότι δεν βρίσκω κάποιες αναλογίες μεταξύ του στρατιωτικού Μπααθικού καθεστώτος που το ατνίστοιχο στο Ιρακ δολοφονούσε κομμουνιστές και της σοσιαλιστικής Κούβας) και αρκετό καπνό.
Συνεντευξη απο τον Αντέλ Ομάρ στελέχους του ΚΚΣ Μπαγκντάς – Απρίλιος 2013
The following is an interview with Adel Omar, from the foreign bureau of the Syrian Communist Party-Bakdash. The interview was conducted following an international peace conference held in Istanbul and Antakya, Turkey, April 25-28 and was published in the May issue of the Communist Party of Turkey’s monthly publication. The translation from Turkish is by Liberation News.
Can you describe the position of the Syrian Communist Party toward the imperialist aggression against Syria?
First and foremost, as the Syrian Communist Party, we believe that the course of events in Syria is neither a revolution nor a civil war. It is very clear that what has been taking place in Syria has been in accordance with the imperialist plans. It is not possible for us to define a process where NATO has been involved as a revolution. Besides, it is not the case that different sectors of the people of Syria are fighting one another. On the contrary, our people are resisting the imperialist forces together.
It is true that the people of Syria have demands and needs that need to be met, but the way to achieve this is not through destroying everything that belongs to the state of Syria. At the moment, our country is under attack, and achieving unity among the people to defend our homeland is what needs to be done first. At this point, we think it is especially crucial for the government to respond to the demands and the needs of the people. In order to be able to establish a solid resistance front against the imperialist attack, we believe a top priority for the government is to provide for the basic needs of the people, including food and medicine. Only then can the struggle of the people against imperialism be unrelenting.
It can be said that the Assad government partially backed off from its neoliberal tendencies once the imperialist attack against Syria got going. What does the Syrian Communist Party think of the policies of the Assad government? Do you think that the recent changes in their policies are satisfactory?
When we evaluate the 10-year period before the aggression toward Syria, we see that the Syrian government made grave mistakes in the economic area. By choosing neoliberal economic policies, it opened the Syrian market to foreign imports, especially Turkish and Qatari products. As a result, hundreds of factories and workshops shut down and millions of workers lost their jobs.
In fact, there was not a substantial change in these neoliberal policies when the imperialist intervention started. As the Syrian CP, we think that the adoption of these neoliberal economic policies was a fatal mistake. We believe that the solution needs to start by putting an end to these policies.
In addition, a war is going on in Syria. We are facing multifaceted and serious problems. It is important to realize that it is not only the Syrian army that is resisting against the imperialist-backed foreign forces. Ordinary Syrians are also fighting. It would not have been possible for the army to resist for two years against such an assault otherwise.
With this in mind, it is critical that the government support the people through economic policies in order for the popular resistance to be able to survive. But, unfortunately, it is difficult to say that the government realizes this fact even now. They more or less continue with the neoliberal policies. As the Syrian CP, we believe the biggest risk factor for the Syrian resistance is the economy.
Do the terrorist groups operating under the umbrella of the so-called Free Syrian Army target the Syrian Communist Party or similar groups of the resistance?
Yes, of course, and this is not an exceptional situation. The terrorist groups were behind a series of attacks targeting us including the bombing of our central office in Damascus. When they attacked our central office, they were not able to score a direct hit, but the building next to us was heavily damaged.
In Aleppo, the terrorist groups attacking the area of Sheikh Maksoud, which is mainly Kurdish, have primarily targeted the homes of Communist Party members. Unfortunately, three female comrades were murdered in these attacks. There are many other members who were targeted but were saved by luck since they were not home at the time of these attacks.
We are going through a war that though difficult and serious at times cannot be taken lightly. But we are determined to continue with our struggle. To begin with, in imperialist attacks toward a homeland, history shows us that the communists have primary responsibility for resisting and organizing this resistance. As Syrian communists, the duty to struggle for our homeland lies first and foremost on our shoulders. This is our responsibility.
Secondly, we cannot imagine any future in Syria but a victorious one. We have no other choice but victory. With that in mind, you can be sure that we will do our utmost to keep up our end. It is only natural that such determination would be targeted by the terrorists. It is normal.
Are there any communists or left forces that are in dialogue, or stand in solidarity, with you in the other Arab countries that have been subjected to imperialist attacks?
To answer the question frankly, even if there are diplomatic relations that go on at a particular level, it is difficult to say that there is solidarity among us. When our situation in Syria is taken into account, I can say that we need an attitude of solidarity that is more than a “message of goodwill” by this or that party.
To give you a concrete example, we need concrete steps of solidarity like the recent conference in Istanbul that was organized by the Peace Association of Turkey and our comrades of the Communist Party of Turkey. We valued this undertaking immensely. This is why I have been here in Turkey for days. Given the reality that people living in other parts of the world do not have access to honest news about Syria, the conference in Istanbul gave us a great opportunity to tell what is really going on in Syria, to put this on the agenda of the international movements in the right way, to achieve a clarity of approach and to move forward together. This is very valuable.
It is clear that similar conferences need to be held in other cities around the world. Forums of this sort not only help increase the support and understanding of the struggle of the people of Syria, but they also energize us. I need to say that in the struggle we are waging in Syria, we have been left alone. There are 22 Arab countries, and no events in solidarity with the Syrian people have been organized in the capitals of these countries. Yet we have been resisting for two years and we will continue until the end.
How have the events in Syria affected your organizing? Do you think that there are new opportunities for strengthening the party?
History shows us that struggles against imperialism and fascism increase the value and respectability of the communist parties in the eyes of the people. This was the case for the Soviets in their defense of the motherland, and the same in Greece or France. Communists were at the forefront, organizing the resistance of the people for the defense of their motherland. This is the case for us as well.
If we consider our position in Syria, the Syrian Communist Party is a strong organization with more than a quarter of a million members. This was already the case before the attacks. In this regard, the Syrian society is an organized one. With this in mind, instead of whether we are getting stronger during the crisis, it would be more meaningful to talk about our role in keeping the resistance going as much as it has.
As the cadres and members of the Syrian Communist Party, we are aware of the responsibilities on our shoulders. We appreciate the value of life very much, but we are also acting with the consciousness that we may have to be the first ones to face death for the future of our country. The people of Syria are very dignified. If they have been able to keep the resistance up for two years, our party has a share in this. I have to say that the fact that we are among the people, not simply with them, has played a very important role for the resistance.
πηγή : syriareport.net
1) Οι θέσεις του Κωσταντίνου είναι θέσεις στοίχισης με τον ιμπεριαλισμό και τους μισθοφόρους του. Δεν είναι θέμα αυταπατών ή λανθασμένης εκτίμησης, μετά απο τόσα χρόνια pax americana (απο το 1990 και μετά) κάθε άνθρωπος την Γή γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει και πως αποσταθεροποιούνται διάφορα κράτη απο τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό των ΗΠΑ
2) Όποιος θέλει να είναι δίκαιος πρέπει να προσθέσει ότι oi δηλώσeiς του Κωσταντίνου δεν απηχούν τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι οποίες έχουν τίτλο
Κάτω η ιμπεριαλιστική επέμβαση – Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στον νέο πολεμικό τυχοδιωκτισμό
και βρίσκονται εδώ:
http://www.antarsya.gr/node/1606
3) Το πρόβλημα βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο, δηλαδή ότι σε ένα πολιτικό σχηματισμό υπάρχουν θέσεις οι οποίες δεν είναι απλά διαμετρικά αντίθετες, οι δύο συγκεκριμένες θέσεις βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους. Το σχήμα της Ανταρσύα πάσχει απο την πολυγλωσσία (είναι εξάλλου μέσα στην φύση του, δεν αποτελεί κόμμα αλλά αυτό δεν αφορά αυτον που ψάχνει πολιτική διέξοδο).
Τι θα πει «οι δηλώσεις του Κωνσταντίνου δεν απηχούν τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ»?
Αν δεν απηχούσαν τις θέσεις της, θα έπρεπε τουλάχιστον, να βγούν και να τον διορθώσουν. Απ ότι ξέρω, ο Κωνσταντίνου είναι στέλεχοςτης.
Με ποιόν τρόπο, οι θέσεις ενός πολιτικού σχήματος εκφράζονται προς τα έξω, αν όχι με τις θέσεις των στελεχών του?
Τελικά σε μια ενδεχόμενη ψηφοφορία στον δήμο της Αθήνας, αυτός ο κύριος τι θα ψηφίσει? Ένα ψήφισμα που θα καταδικάζει την ιμπεριαλιστική επέμβαση, ή ένα ψήφισμα που θα δίνει «αριστερό» άλλοθι σε αυτή την επέμβαση?
«Με ποιόν τρόπο, οι θέσεις ενός πολιτικού σχήματος εκφράζονται προς τα έξω, αν όχι με τις θέσεις των στελεχών του?»
κάνεις λάθος λάθρα και κανονικά θα έπρεπε να το ξέρεις, τα πολιτικά κόμματα εκφράζονται απο τα επίσημα τους όργανα, το ΚΚΕ εκφράζεται απο το Π.Γ. απο την ΚΕ και ούτω καθεξής, αν κάποιος στέλεχος βγεί και πει κάτι διαφορετικό αυτό δεν αλλάζει τις αποφάσεις και τις ανακοινώσεις που είναι και θέσεις των κομμάτων.
Kraft, το ΚΚΕ λειτουργεί με δημ συγκεντρωτισμό και δεν υπάρχει περίπτωση άλλα να λένε τα στελέχη του και άλλα οι ανακοινώσεις του. Το στυλάκι «η γραμμή του κόμματος είναι η τάδε αλλά ο καθένας μπορεί να προβάλει την δική του άποψη» δεν ισχύει στο ΚΚΕ. Οι αντικρουόμενες θέσεις που προσπαθούν να καλύψουν όλα τα γούστα είναι καθαρή ένδειξη αναξιοπιστίας!
Και το είπα απ την αρχή. Αν οι δηλώσεις του Κωνσταντίνου είναι εκτός γραμμής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ας βγουν να τον διορθώσουν.
Σχετικά με την ανησυχία του Λαθρά για το τα ψηφίσματα σε αυτοδιοικητικά συμβούλια:
«Το Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης στη συνεδρίασή του στις 29/8, έπειτα από πρόταση της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Παρέμβασης στην Κρήτη και της Λαϊκής Συσπείρωσης συζήτησε το ζήτημα της επέμβασης στη Συρία. Κατέληξε στο παρακάτω ψήφισμα:
«Το ΠΣ Κρήτης με αφορμή την απειλούμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του και καλεί την κυβέρνηση η οποία έχει την ευθύνη της χάραξης και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής να μην επιτρέψει την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις και τη χρήση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται σε αυτήν».» http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=8533%3Ai1087&Itemid=62
Το κάθε κόμμα κρίνεται όσο αφορά τις θέσεις του, απο αυτές που προκύπτουν απο τα επίσημα όργανα, δεν χρειάζεται νομίζω να το συζητήσουμε περισσότερο είναι πολύ γνωστό αυτό.
Αν θέλεις να κάνουμε μια συζήτηση κάποια άλλη στιγμή για το τι σημαίνει να μην υπάρχει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και κάθε στέλεχος ανεξάρτητα απο την γραμμή του κόμματος του να λέει τα δικά του να την κάνουμε αλλά μόνο σαν λαθροχειρία μπορεί να εκλειφθεί το επιχείρημα ότι η θέση αυτού του στελέχους αποτελεί την θέση του κόμματος.
ΑνταρCIA επί το έργον.
Τύφλα να χουν οι δηλώσεις του άλλου Πέτρου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για τη Λιβύη!
To ΣΕΚ όπως και όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ξεκάθαρα και αγωνιστικά κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα πολυγλωσσίας πάνω στο κύριο και σε καμία περίπτωση πολέμου ανάμεσα στις δηλώσεις (του Πέτρου είναι από το Μάρτη σημειωτέον).
Από’κει και πέρα δε νομίζω ότι η ανάλυση που κάνει το ΣΕΚ πχ. εδώ http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=8535:i1087&Itemid=62 μπορεί να χαρακτηρισθεί είτε άχρηστη είτε «πρακτοριλίκι».
Χθες ήμουν με δυο φίλες αδελφές Αλαουϊτισσες της Τουρκίας που είναι πολύ υπέρ του Άσσαντ και πολύ εναντίον των Ισλαμιστών. Μου λεγαν για το πώς η Αντάκυα (Αντιόχεια) έχει γεμίσεις 600.000 πρόσφυγες από τη Συρία κυνηγημένους κι απ’τις δύο πλευρές. Παρότι καταδίκαζαν τις βαρβαρότητες των Ισλαμιστών που εξοπλίζονται από τη Δύση και σφάζουν ακόμα και καλόγερους σε μοναστήρια, έλεγαν ότι ήταν λάθος να βομβαρδιστούν στην αρχή της εξέγερσης οι αντιπολιτευόμενοι και αναγνώριζαν ότι έχουν γίνει αγριότητες κατά αμάχων από τις δυνάμεις του Άσσαντ. Άρα λοιπόν κάποιες τουλάχιστον από αυτές τις εικόνες δεν είναι κατασκεύασμα, αλλά όντως έργο των δυνάμεων του Άσσαντ http://racanarchy.com/2013/05/15/10-things-worse-than-eating-a-dead-mans-heart/
Δε θέλουν να πέσει ο Άσσαντ και ελπίζουν ότι άμα αντέξει θα μπορέσει να συνεχίσει κάποιες μεταρρυθμίσεις που άρχισε. Όπως είπα και παραπάνω το ζήτημα τώρα είναι να νικηθεί ο ιμπεριαλισμός, ν’αποτύχει η ιμπεριαλιστική επέμβαση.
Από κει και πέρα όμως το καθεστώς Άσσαντ με αντεπαναστατικό ρόλο από την εποχή του πολέμου του Λιβάνου το ’80 ενάντια στην παλαιστινιακή αντίσταση δε νομίζω ότι θα παίξει ποτέ προοδευτικό ρόλο όπως δε θα παίξουν και οι Ιρανοί μουλάδες σφαγείς των κομμουνιστών.
Κάποιοι στη Συρία εξεγέρθηκαν (χωρίς να έχουν όλοι τις ίδιες τακτικές) όχι επειδή του έβαλε η CIA, αλλά επειδή πεινούσαν και η ντόπια μπουρζουαζία τους ξεζούμιζε. Αυτό γίνεται σε όλο τον αραβικό κόσμο ακόμα και στις φιλοαμερικανικές μοναρχίες όπως το Μπαχρέιν. Η CIA ήρθε μετά και οδήγησε τα πράγματα στην αλληλοσφαγή και τώρα στον πόλεμο.
Οι τοπικές επιτροπές αποφάσισαν να μπουν στο Συριακό Εθνικό Συμβούλιο. Αυτό ήταν ένα λάθος. Ωστόσο σε ανακοινώσεις τους μιλάν κατά της επέμβασης. Δε ξέρω ποια ακριβώς είναι η στάση τους αυτή τη στιγμή. Μη ξεχνάμε όμως ότι πολλές έχουν βομβρδιστεί από τον Άσσαντ (κι αυτό λάθος). Γενικά είναι έυκολο να τους κατατάσσουμε όλους συλλήβδην στους μισθοφόρους του ιμπεριαλισμού.
Γενικά διαφωνώ μ’αυτό το σκεπτικό του Κραφτ:
«Αυτό δεν μπορεί να αναιρεί την κριτική που πρέπει να γίνεται στην κυβέρνηση Άσσαντ αφενός αλλά και αποτην άλλη δεν μπορεί αυτή η κριτική να αποτελεί κομμάτι της προπαγάνδας περί του «εγκληματικού καθεστώτος Άσσαντ» διότι εγκληματικά καθεστώτα τα οποία είναι ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΈΝΑ από τους (αμερικάνους ή χαίρουν πλήρους ασσυλίας από αυτούς)»
Δηλαδή επειδή υπάρχουν εγκληματικά καθεστώτα τοποθετημένα από τους Αμερικάνους, δεν πρέπει τα να λέμε εγκληματικά τα εκγληματικά καθεστώτα που δεν είναι τοποθετημένα από τους Αμερικάνους?
Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να βγούμε λογικές τύπου «ναι αλλά κι εσείς παιδεύετε τους μαύρους» γιατί δεν οδηγούν πουθενά.
Στην Αίγυπτο δεν πέσαμε στη λούμπα ή με τους ΑΜ ή με το Στρατό. Τώρα, η απόλυτη αντίθεση στην επέμβασης δεν πρέπει να εξιδανικεύει και να δίνει συγχωροχάρτι στον Άσσαντ, ακόμα κι αν ο στόχος της ήττας των ιμπεριαλιστών επιβάλει κάποια συνεργασία μαζί του.
Άν ενδιαφερόσουν ελάχιστα για την Συρία θα διάβαζες την ομιλία του Νασράλλαχ που ανήρτησα παραπάνω, όπου δίδονται σαφείς θέσεις για το όλο ζήτημα.
η ανακοίνωση της Ανταρσύα πως σου φαίνεται?
To ΣΕΚ όπως και όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ξεκάθαρα και αγωνιστικά κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα πολυγλωσσίας πάνω στο κύριο και σε καμία περίπτωση πολέμου ανάμεσα στις δηλώσεις (του Πέτρου είναι από το Μάρτη σημειωτέον).
H ανακοίνωση της Ανταρσύα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, ωστόσο οι δηλώσεις του Κωσταντίνου οι οποίες πράγματι είναι του Μαρτίου στηρίζουν την ιμπεριαλιστική πολιτική, εντάξει απο εκεί και πέρα είναι ένα θέμα αξιολόγησης για το πόσο σημαντικό είναι αυτο το γεγονός.
Από’κει και πέρα δε νομίζω ότι η ανάλυση που κάνει το ΣΕΚ πχ. εδώ http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=8535:i1087&Itemid=62 μπορεί να χαρακτηρισθεί είτε άχρηστη είτε “πρακτοριλίκι”.
Σε καμία περίπτωση, έχω όμως σημαντικές επιφυλάξεις για τον χαρακτήρα αυτής της οργάνωσης και των θέσεων της διαχρονικά οι οποίες επιφυλάξεις έχουν σχέση με τις δομικες τις πολιτικές απόψεις.
…..Άρα λοιπόν κάποιες τουλάχιστον από αυτές τις εικόνες δεν είναι κατασκεύασμα, αλλά όντως έργο των δυνάμεων του Άσσαντ http://racanarchy.com/2013/05/15/10-things-worse-than-eating-a-dead-mans-heart/
Κατά την γνώμη το κείμενο που συνοδεύει τα συγκεκριμένα βίντεο είναι βαθιά προβληματικό., λέει συγκεκριμένα
One thing that is always important to note when comparing the mistakes of the Free Syrian Army (FSA) to the atrocities of Assad’s military is its structure. The Free Syrian Army is an idea more than it is an actual military
Ο Fsa είναι ένας στρατός χρηματοδοτούμενος απο τους Αμερικάνους-Γάλλους-Τούρκους-Σαουδάραβες-Καταριανούς-Λίβυους, εκπαιδεύονται απο τον ίδιο αξονα σε στρατόπεδα τις Ιορδανίας πολεμάνε στις τάξεις του χιλιάδες μουσουλμάνοι ενταγμένοι σε ομάδες όπως η Αλ Νούρσα που συστηματικά προβαίνουν σε απίστευτες θηριωδείες.
Αντ αυτού ο αναρχικός συντάκτης του άρθρου δίνει μια εικόνα -απάτη.
Όσο αφορά τα βίντεο που περιέχει, λέω τα εξής. Ο Συριακός Εθνικός Στρατός και ο Άσσαντ είναι ακριβώς όπως τα είπες και σε άλλο σχόλιο, είναι ένας αστός πολιτικός και ο στρατός κάτι αντίστοιχο και πράγματι πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί γιατί πράγματι υπάρχει ο κίνδυνος υπερασπιζόμενος τον αντι ιμπεριαλιστικό αγώνα να αγιοποιήσει ένα καθεστώς και δεν πρέπει.
Διαπράτονται εγκλήματα και απο τις δυο πλευρές αυτή είναι η πραγματικότητα το ζήτημα είναι ποιός δημιουργεί τις συνθήκες και μάλιστα με πλήρη συνείδηση και μέθοδο για να συμβούν όλα αυτά. Ο εμφύλιος αυτός πόλεμος κατασκευάστηκε όπως και σε άλλες χώρες για να ρίξουν το καθεστώς Άσσαντ και για να φτάσουν τελικά στο Ιράν, ξεδοντιάζοντας έναν άλλο ιμπεριαλιστή την Ρωσία. Όλα αυτά τα κάνουν στέλνοντας στον θάνατο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και για αυτό πρέπει να ηττηθούν.
Tαλιμπάν μου την άκουσα τη (μισή) ομιλία του Νασράλλα (το χ δεν προφέρεται) αλλά σόρρυ που δεν παίρνω γραμμή από αυταρχικούς ισλαμιστές ηγέτες (καλά έκανε το ΚΚ Λιβάνου και πολέμησε το πλευρό τους το 2006, αλλά μέχρι εκεί). Κραφτ εάν ρωτάς εμενα για την ανακοίνωση της Ανταρσύα φυσικά και συμφωνώ απόλυτα μ’αυτήν.
oxi ton taliban ρωτάω
Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
@ Υ
Διάβασε όλην την ομιλία και κατάλαβε επιτέλους.
Το μίσος που εκφράζεις πρός την Χεζμπολλάχ δεν είναι προς το συμφέρον του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος.
Βέβαια δεν αποτελείς κάποια ιδιαιτερότητα, καθόσον το μίσος αυτό διαχέεται σε όλες τις τάσεις της κομμουνιστικής και λοιπής ευρωπαικής αριστεράς και τα κίνητρα είναι βαθύτερα και αρκετά σκοταδιστικά – αυτοκαταστροφικά.
Αλλά αυτό το θέμα που θίγω είναι πολύ ευρύτερο.
Σε κάθε περίπτωση η ξεκάθαρη υποστήριξη πρός την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και την Χεζμπολλάχ – προσωπική θέση – είναι λυδία λίθος για τα επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις.
Θυμίζω την ρήση του Μάο Τσε Τούνγκ για τις συμφιλιωτικές αντιθέσεις στα πλαίσια του λαού και τις μή συμφιλιωτικές αντιθέσεις λαού – ιμπεριαλισμού.
Κάποιοι αντι-Άσσαντ αριστεροί είναι εγκλωβισμένοι στο τρίπτυχο τους
«The popular movement in the country also emphasizes its commitment to the three well known principles (peaceful revolution, the absolute rejection of foreign military intervention, and the determination to overthrow the regime while refusing any dialogue with it).»
http://syriafreedomforever.wordpress.com/political-programs-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%AC-%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B3%D9%8A%D8%A9/
Οι παλαιστινιακές αριστερές οργανώσεις λένε «κάντε διάλογο»
http://www.dflp-palestine.net/english/statements/the-democratic-front-no-to-us-aggression-against-syria.htm
http://pflp.ps/english/2013/08/pflp-condemns-us-threats-and-western-aggression-against-syria/
Διαβάστε ένα διαβολικής έμπνευσης e-mail που δέχθηκα από το http://www.avaaz.org για συγκέντρωση υπογραφών τάχα για σταμάτημα του πολέμου στην Συρία.
Κάθε δικό μου σχόλιο περιτεύει.
Αγαπητοί φίλοι,
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες τα παιδάκια της φωτογραφίας δηλητηριάστηκαν με αέρια στον ύπνο τους. Υπάρχει όμως ένας ειρηνικός τρόπος για να σταματήσουν οι σκοτωμοί αθώων στη Συρία. Πρέπει το Ιράν και οι ΗΠΑ να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών, μαζί με τις αντιμαχόμενες πλευρές, και να συμφωνήσουν κατάπαυση του πυρός. Για πρώτη φορά και οι δύο Πρόεδροι δείχνουν πως υπάρχει δυνατότητα διαλόγου. Ας τους κάνουμε λοιπόν ξεκάθαρο πως όλος ο κόσμος θέλει ειρηνικές συνομιλίες που θα σώσουν ζωές! Υπόγραψε τώρα:
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες τα παιδάκια της φωτογραφία δηλητηριάστηκαν με αέρια στον ύπνο τους. Φαίνεται πως ο κόσμος τα έχει ήδη ξεχάσει και η συζήτηση έχει κολλήσει στην πιθανή επίθεση των ΗΠΑ, λες και δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Τώρα όμως υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας για ειρηνική λύση.
Ο πόλεμος της Συρίας τροφοδοτείται απ’την κόντρα ανάμεσα στο Ιράν, που είναι ο κύριος υποστηρικτής του Assad, και τις ΗΠΑ με τους συμμάχους τους. Όμως η τελευταία αισχρή επίθεση με χημικά έχει αλλάξει το παιχνίδι: ο νέος, πιο μετριοπαθής Πρόεδρος του Ιράν καταδίκασε την επίθεση και ο Obama ξεκαθάρισε πως θα συνεργαζόταν με «οποιονδήποτε» για την επίλυση της σύγκρουσης. Ας καλέσουμε λοιπόν επειγόντως τους δύο ηγέτες να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών, μαζί με τις αντιμαχόμενες πλευρές, πριν χαθούν περισσότερες ζωές.
Αυτή τη στιγμή, οι σειρήνες του πολέμου ηχούν πάνω απ’τη Συρία. Όμως αν αρκετοί από εμάς κάνουμε ξεκάθαρο στο Rouhani και τον Obama ότι όλος ο κόσμος θέλει ειρηνική διπλωματία, μπορούμε να σταματήσουμε τον εφιάλτη για χιλιάδες παιδάκια στη Συρία που ζουν κάτω απ’τον τρόμο μιας νέας επίθεσης. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Βάλε τ’όνομά σου σ’αυτή την επείγουσα έκκληση. Όταν φτάσουμε το ένα εκατομμύριο υπογραφές θα τις παραδώσουμε απευθείας στους δύο Προέδρους:
http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_greek/?biFziab&v=29017
Ο πόλεμος στη Συρία έχει εξελιχθεί σε έναν απ’τους πιο βάρβαρους πολέμους της γενιάς μας και η πρόσφατη επίθεση με χημικά εναντίον αθώων πολιτών είναι η χειρότερη που έχουμε δει τα τελευταία 30 χρόνια. Ολόκληρος ο κόσμος έχει την ευθύνη να προστατεύσει τους Σύριους, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει παταγωδώς. Αυτή τη στιγμή, παρόλο που τα στοιχεία δείχνουν πως οι δυνάμεις του Assad είναι υπεύθυνες για την επίθεση, οι υποστηρικτές της Συρίας δείχνουν αμφιβολίες και ο κόσμος δύσπιστος όσον αφορά σε έναν επικ είμενο πόλεμο. Αυτές οι συνομιλίες είναι μια νέα ευκαιρία για να σταματήσει η αιματοχυσία.
Υπήρχε πάντα η αντίληψη πως οι ΗΠΑ δεν θα συνεργάζονταν ποτέ με το Ιράν και το Ιράν δεν θα βοηθούσε ποτέ τις ΗΠΑ στην επίλυση της Συριακής κρίσης. Όμως, φαίνεται πως τα δεδομένα αλλάζουν φέρνοντας ελπίδα. Ο Obama θα μπορούσε να επιτεθεί αλλά δεν έχει την κοινή γνώμη με το μέρος του για να ξεκινήσει άλλον ένα μεγάλο πόλεμο. Γι’αυτό ψάχνει για διέξοδο.Επίσης, 130 μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ κάλεσαν τον Obama να μιλήσει με το Ιράν. Αν λοιπόν ασκήσουμε τεράστια, παγκόσμια λαϊκή πίεση τώρα, μπορούμε να σπρώξουμε τον Obama προς μια ειρηνική, διπλωματική λύση.
Ο πρώην Πρόεδρος του Ιράν, Ahmadinejad, ξόδεψε δισεκατομμύρια για να παράσχει μετρητά και όπλα στο καθεστώς του Assad. Όμως ο νέος Πρόεδρος, ο Rouhani, εκλέχτηκε με την προοπτική να χτίσει γέφυρες με τη Δύση και τάχτηκε υπέρ μιας πολιτικής συμφωνίας με την Συριακή αντιπολίτευση. Η χημική επίθεση στη Συρία διαβρώνει τη στήριξη των Ιρανών προς το πρόσωπο του Assad γιατί αναζωπυρώνει οδυνηρές αναμνήσεις από τις επιθέσεις χημικών που είχαν δεχτεί οι ίδιοι απ’το Ιράκ. Πηγές λένε πώς μετά την επίθεση, το Ιράν επανεξετάζει τη στάση του απέναντι στον Assad. Αυτός είναι ένας απ’τους άσσους που θα μπορούσε να τραβήξει ο Rouhani στο τραπέζι των συνομιλιών.
Οι συνομιλίες δεν μπορούν σε μια νύχτα να φέρουν τέλος στη φρίκη, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μια εύκολη και γρήγορη λύση. Πρέπει επειγόντως να μπούμε σε μια πορεία που θα φέρει τέλος στις δολοφονίες αθώων παιδιών και θα φέρει τους λαούς πιο κοντά. Ας κάνουμε τις ΗΠΑ και το Ιράν να αρχίσουν τις συνομιλίες τώρα:
http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_greek/?biFziab&v=29017
Μια ειρηνευτική διαδικασία για τη Συρία έχει ήδη τεθεί σε κίνηση στη Γενεύη. Φαίνεται πως για πρώτη φορά υπάρχει η πολιτική βούληση να μπουν οι διαφορές στην άκρη και να μιλήσουν πολιτισμένα. Το Ιράν έχει τρομερή επιρροή στη Συρία και είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που μπορεί να πείσει το καθεστώς του Assad να καθίσει το τραπέζι των διαβουλεύσεων. Ο άλλος σύμμαχος του Assad, η Ρωσία, έχει ήδη πει πως είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν. Οι ΗΠΑ, με τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή, επίσης μπορούν να πιέσουν την άλλη πλευρά να συμμετέχει σε ειρηνευτικές διαβουλεύσεις.
Χρειάστηκε να ζήσουμε τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να συσταθούν τα Ηνωμένα Έθνη και η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ίσως τελικά η φρίκη στη Συρία να ωθήσει τις ΗΠΑ, το Ιράν και τους μετριοπαθείς προέδρους τους να συζητήσουν τις μακροχρόνιες διαφορές τους και να χτίσουν τα θεμέλια για ένα ειρηνικό μέλλον στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Θεμέλια που θα μπορούν να στηρίξουν ακόμα και την επίλυση μιας σειράς παγκοσμίων ζητημάτων, απ’τον πυρηνικό αφοπλισμό μέχρι την ειρήνη στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Το κίνημά μας έχει σταθεί στο πλευρό του Συριακού λαού απ΄την αρχή. Τώρα μας χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ. Ας τους δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτούς.
Με ελπίδα,
Alice, Luis, Ian, Emily, Bissan, Antonia, Ricken, Lisa, Mais και η υπόλοιπη ομάδα του Avaaz